Όταν βλέπεις τυρκουάζ νερά… καλό είναι να βουτάς.
Το λένε και οι οδηγίες χρήσης : τυρκουάζ μπαίνεις …και δε βγαίνεις!!! Είναι ιεροσυλία να μην μπαίνεις, ακόμη κι αν είναι Οκτώβρης, ακόμη κι αν κάποιος σε περιμένει. Είναι κάλεσμα. Σε καλεί ο ίδιος ο Ποσειδώνας. Για να μη μακρηγορώ… Μπήκα !
Ένα ζευγαράκι μελαμψό λιαζόταν δίπλα μου αθόρυβα! Τόσο αθόρυβα που χαιρόμουν την μοναξιά μου! Συνήθως μιλάω στους διπλανούς. Γενικά μιλάω πολύ! Καλή στην αξιολόγηση όμως …. καταλαβαίνω ποια ζευγάρια περιμένουν τον σωσμό από τους διπλανούς… !
Σε μια ατελείωτη, απέραντη σιγή αφουγκράζεσαι τον πνιγμό στις διπλανές ξαπλώστρες … εκεί μπαίνεις δυναμικά μιλώντας για το νησί, τον καιρό, την ανάπτυξη, τον τουρισμό, την Οχιά της Μήλου και σε θυμούνται για πάντα… μεγάλο πράγμα η Επικοινωνία!
Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά… κάποιος ένιωθε ανεπιθύμητος !!! Αλλά δεν έφευγα!!! …εκεί με πείσμα …να κοιτάζω τον ορίζοντα!
Η θάλασσα ανήκει σε όλους κυρίες και κύριοι! Όχι μόνο στους ερωτευμένους! Δώσαμε αγώνα για να μην χτίζουν στον αιγιαλό!
Θυμήθηκα το συλλαλητήριο που είχαμε διοργανώσει στην πλατεία Συντάγματος εγώ και ο φίλος μου ο Μιχαλάκης… με διαφήμιση στον real fm, στον Κόκκινο …για να συμμετέχουμε όλοι … στην διαμαρτυρία για την καταπάτηση του αιγιαλού.
Ευτυχώς που είμαστε ευαίσθητοι οι Έλληνες με την ελληνική γη… αν δεν ήταν η Θεοδότα από τον WWF με την ομάδα της, η αδερφή μου και η Σοφία ( η τότε γυναίκα του Μιχάλη, μετά τον χώρισε … έτσι για την ιστορία ) να κρατάνε το πανό θα είχαμε γίνει ρεζίλι! Καμία άλλη συμμετοχή! Για όλους αυτούς τους λόγους εγώ δεν έφευγα …
Ένιωθα περίεργα ομολογουμένως αλλά δεν έφευγα!
Έτσι αθόρυβα λοιπόν και με πείσμα πρωταγωνίστησα σε μια μονόπετρη σκηνή! Γλίστρησαν οι ερωτευμένοι στο νερό και λίγο μακριά από την παρείσακτη που είχε βγει να συνθέσει βιταμίνη D …ένα μονόπετρο καρφώθηκε στον παράμεσο.
Μην φωνάζετε, όντως δεν είμαι σίγουρη …υποθέτω στον παράμεσο … δεν είναι ώρα αυτή για αμφιβολίες!!! Μην τα πάρω …!!! Και επιτέλους οι μη ρομαντικοί ας σεβαστούν την στιγμή και ας μην ρωτούν!
Κορίτσια, με πλήρη ειλικρίνεια … δεν το περίμενε!!! Είχαμε συγκίνηση, τυρκουάζ δάκρυα και μια αγκαλιά που κράτησε τουλάχιστον είκοσι λεπτά!
Φανταστείτε φόρεσα σαγιονάρες, παρεό, πέντε λεπτά έψαχνα τα κλειδιά στην τσάντα, πενήντα βήματα μέχρι το αυτοκίνητο για να φέρω την φωτογραφική και άλλα πενήντα στην επιστροφή …και αυτοί εκεί αγκαλιά !!! Αν ψηφίζαμε όλες νομίζω ότι θα συμφωνούσαμε ότι ήταν μια γνήσια και αυθεντική εκδήλωση αγάπης!
Πορτογάλοι οι συμμετέχοντες βεβαίως!
Αν ήταν Έλληνες θα ήταν επίσης μια μαγική στιγμή … αλλά δεν θα ήταν τόσο αυθόρμητη!!! Η « πότε θα με παντρευτείς» θα προσποιούνταν ότι εξεπλάγη με το μονόπετρο και την ίδια στιγμή σε μια άλλη πινέζα του google map κάποιοι θα χόρευαν τσάμικο! Μαμά, μπαμπάς κλπ.
Δεν κρυφοκοίταγα φίλε μου … καταρχάς στην πλάθιενα δεν πιάνει η Vodafone, βιβλίο δεν είχα μαζί μου και φυσικά κάποιος πρέπει να υπερασπιστεί τον αιγιαλό ρε γαμώτο …!!!
Γράφει η Αθανασία Γκριτζάπη
