Μία μαμά μαγειρεύει και ο Αλέν Ντουκάς πετάει τα αστέρια Michelin του; ‘Οση τεχνική και να βάλει, η αγάπη πάντοτε ξεπερνά την όποια τεχνική τελειότητα.

Ένα γλυκό με ναμελάκα ιβουάρ και τόνγκα δεν μπορεί να ξεπεράσει έναν απλό ζελέ με γεύση φρούτων.

Ένα φαγητό που περιέχει μασεντουάν ή που σερβίρεται γκρατινέ πολλές φορές υποκλίνεται μπροστά σε ένα απλό γιουβέτσι ή τα κλασικά γεμιστά.

Τα απλά φαγητά, τα μαγειρεμένα με απλά υλικά, μέσα στην απλότητά τους έκρυψαν όλες τις παιδικές αναμνήσεις και τις πασπάλισαν με αγάπη, πρωινά ξυπνήματα και μνήμες.

Ένα φαγητό που δεν είναι πολύπλοκο, δε σερβίρεται σε κάποιο γκουρμέ εστιατόριο. Αλλά σκοπεύει να κατακτήσει τις καρδιές των παιδιών, οι οποίοι μπορούν να γίνουν πραγματικά σκληροί κριτές.

Τα παραδοσιακά μαμαδοφαγητά θα έκαναν έναν διάσημο, δοξασμένο σεφ να ζηλέψει. Έχουν αγγίξει άπειρες καρδιές, άπειρες γλώσσες και έχουν χαρίσει νοστιμιά σε τόσους ουρανίσκους.
Με το απλό τους λάδι, τα απλά τους λαχανικά και μυρωδικά.

Και πάνω από όλα, το πρωινό ξύπνημα για να προετοιμαστεί από μία γυναίκα που δεν παραπονέθηκε ποτέ για τον ύπνο που θυσίασε ή για την ξεκούραση που έχασε.

Η μαμά που μας μεγάλωσε με το «έχουμε γεμιστά σήμερα» και «έχουμε φακές, άσε τα σουβλάκια», μας κληροδότησε μία γεύση στο τι θα πει καλό φαγητό, δημιουργημένο με αγάπη.
Και ας μην ήταν πάντοτε η σοκολάτα και η λιχουδιά που περιμέναμε.

Τα μαμαδοφαγητά ανταγωνίζονται επάξια τα γκουρμέ πιάτα των πολυτελών ρεστοράν – και ίσως στις καρδιές των περισσότερων να υπερισχύουν κιόλας.

Γιατί η αγάπη με την οποία ανακατεύεις κάθε κουταλιά, τη νοστιμίζει όλο και περισσότερο…

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη