Πολλά είναι τα “σε αγαπώ” που δε σου έχω πει.

Εύχομαι να σου τα έχω δείξει όμως με τις πράξεις μου, αυτές είναι έτσι και αλλιώς, αυτές που έχουν αξία.

Θα ήθελα να ξέρεις πως τις φορές εκείνες που σε έχω πληγώσει, μέσα μου ήμουν εγώ εκείνη που πληγωνόταν περισσότερο. Αν σε πόνεσα μία φορά, μέσα μου εγώ πονούσα εκατό. Συγγνώμη για τις φορές εκείνες που ο εγωισμός μου δε μπορούσε να δει τίποτα άλλο παρά μόνο το δικό του θέλω.

Θα ήθελα ο χρόνος να γυρνούσε πίσω. Να σε αγκάλιαζα περισσότερο, να σου χαμογελούσα πιο πολύ, να μη θεωρούσα πως δεν πρέπει να σου δίνω φιλιά επειδή θεωρείς την αγάπη μου δεδομένη.

Θα ήθελα να γυρίσω πίσω το χρόνο, όταν δε σε εμπιστευόμουν και σε στεναχωρούσα με υποψίες. Με αγαπούσες, ανέκαθεν το ήξερα και συγγνώμη αν σε έχω αμφισβητήσει. Απλώς, ήθελα να αισθάνομαι πως βρίσκομαι στο μεγαλύτερο κομμάτι της καρδιά σου.

Δεν ήξερα πως θα χανόσουν τόσο ξαφνικά. Και τώρα που σου γράφω αυτά τα λόγια, θλίβομαι που δε στα είπα όσο σε είχα κοντά μου διότι πίστευα πως θα είσαι πάντα εκεί, κοντά σε εμένα. Έκανα λάθος όμως.

Όπου και αν είσαι, εύχομαι να με ακούς. Σε ευχαριστώ για την τεράστια συναισθηματική σου αντοχή, σε αγαπώ.

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη