Θα ήθελα να κοιτάξεις βαθιά μέσα στα μάτια μου. Πολύ βαθιά.

Να αισθανθείς πως σε αγαπώ με όλη μου τη δύναμη, με όλη μου την ψυχή, με όλα μου τα κόκκαλα. Με όλη τη δύναμη του μυαλού μου, με όλη τη δύναμη του είναι μου.

Θα ήθελα να κοιτάξεις τα μάτια μου, να πιστέψεις πως αυτό που σου λέω και σου δείχνω είναι αληθινό. Να μην αμφιβάλεις, να μη διστάζεις, να μη φοβάσαι. Να δεις το χέρι μου που από μακριά σου γνέφει και να το ακουμπήσεις.

Θα ήθελα βαθιά μέσα στα μάτια να με κοιτάξεις. Να αισθανθείς την αγάπη μου, να γευτείς τη λαχτάρα μου, να ακουμπήσεις το σφυγμό μου. Να με συμπονέσεις και να γύρεις επάνω μου σαν ένα πουλί τραυματισμένο που αναζητά με λαβωμένα τα φτερά την αγάπη.

Θα ήθελα να κοιτάξεις βαθιά μέσα στα μάτια. Να καταλάβεις πως δε ζηλεύω γιατί δε σε εμπιστεύομαι, αλλά γιατί πάντοτε θα θεωρώ πως δε μου αξίζεις. Να καταλάβαινες πως είσαι ο θησαυρός μου, πως ακόμα και τη μπλούζα που φοράς και αγγίζει το σώμα σου, ακόμα και αυτή ζηλεύω.

Θα ήθελα βαθιά να κοιτάξεις, να δεις τον πόνο που κρύβουν για εσένα τα κλαμένα μου μάτια. Να νοιώσεις πως τη στοργή σου αποζητώ και να μη μου την αρνηθείς ξανά. Να καταλάβεις πως είσαι ο λόγος που η καρδιά μου χτυπά, η αιτία που ξύπνησα από το σκοτάδι της ανυπαρξίας μου και ξεκίνησα να ζω.

Κοίταξε βαθιά στα μάτια μου… μόνο για μία φορά…

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη