Από το δωμάτιο του παλατιού,
βγαίνει και περπατάει.
Και το βλέμμα του διεγείρεται,
γυναίκα λουόμενη με πόθο την κοιτάει.

Το θείο νόμο τον ξεχνά
διότι η ομορφιά της το μυαλό του κυριεύει.
Η καρδιά του αποκολλάται από το καλό
και σε σαρκική ένωση με εκείνη καταφεύγει.

Και από ένα πάθος ολισθηρό,
μεγάλο και βαρύ.
Τη γυναίκα του δικού του στρατιώτη,
δική του θέλει να την πάρει, δίχως ενοχή.

Και το Θεό εκείνες τις στιγμές
έβγαλε από τη ζωή του εντελώς.
Τον στρατιώτη σχεδιάζει να φονεύσει
με ένα σχέδιο που τελειώνει επιτυχώς.

Και για γυναίκα στο παλάτι του την παίρνει,
αλλά ο Κύριος πικραίνεται από αυτό.
Και τον προφήτη του στέλνει στο βασιλιά του,
να του μιλήσει για το μεγάλο που έπραξε κακό.

Η καρδιά συντετριμμένη,
στο ναό μένει όλη νύχτα και μετανοεί.
Για τη μεγάλη του αποστασία,
ο Θεός με ποινή βαριά τον τιμωρεί.

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη