Όλοι μας έχουμε έρθει αντιμέτωποι με την παρακάτω εικόνα.

Μια εικόνα που πραγματικά μαγνητίζει το βλέμμα μας, που ταλαντεύεται ανάμεσα στο λευκό και το μαύρο, ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στο Γιν και Γιάνγκ της κινέζικης φιλοσοφίας. Το λευκό χρώμα, καθρεφτίζει το καλό, το καθάριο και το μαύρο το κακό, το έρεβος που όλα πνίγονται μέσα του.

Μα αν παρατηρήσουμε την εικόνα, μέσα στο καλό, κατοικεί το κακό και μέσα στο κακό… υπάρχει το καλό.

Είναι συνεπώς πάρα πολύ εύκολη η μετάβαση από την μια κατάσταση στην άλλη, εφόσον το ένα υπάρχει αλληλένδετο με το αντίθετό του και φυσικά οι ισορροπίες τους, είναι εύθραυστες και ρευστές.

Χαρακτηριστικά του καλού, αποτελούν η αγάπη, η ενσυναίσθηση, η συμπόνια, η εκτίμηση και έννοιες συνυφασμένες με θετικές εκβάσεις καταστάσεων και πράξεις αρωγής προς τους συνανθρώπους μας, τη φύση και όλα τα έμψυχα όντα.

Χαρακτηριστικά του κακού, διεκδικούν το μίσος, το ψέμα, ο φθόνος, η ζηλοφθονία, η εγωπάθεια, η αλαζονεία και όλα τα παρελκόμενά τους.

Πολλά έχουν γραφτεί για την ύπαρξή τους, για την φύση του ανθρώπου και την τάση του να είναι καλός ή κακός, για την αφετηρία του και την μετέπειτα μετάβασή του από το ένα στρατόπεδο στο άλλο.

Όλα αυτά τα χρόνια μας έχουν διδάξει, ότι η κοινωνία μας απαρτίζεται από ανθρώπους των δύο κατηγοριών που συναγωνίζονται αντάξια να δώσουν το δικό τους στίγμα στον ρου της ιστορίας, μιας και υπήρξαν χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες τόσο καλών, όσο και κακών ανθρώπων.

Είναι τέτοια η φύση του ανθρώπινου γένους που τον καθιστά άξιο τόσο για καλές, όσο και για κακές πράξεις και που τα δύο εν γένει υπάρχουν δυναμικά μέσα στη ζωή του. Ας πάρουμε ως παράδειγμα τον εαυτό μας. Σίγουρα δε μιλάω για ακραίες εκβάσεις του καλού και του κακού, αλλά προφανώς θα βρούμε πράξεις μας που είχαν άλλοτε χροιά καλού και άλλοτε χροιά κακού ως βάση τους.

Η ζωή του καθενός κοιτώντας μέσα της, περιέχει το σκοτάδι και το φως, ανάλογα τις πράξεις και τις συμπεριφορές του και είναι βέβαιο ότι κάποιοι είναι ανάμεσα στα δύο, κάποιοι πνιγμένοι στο σκοτάδι και άλλοι λουσμένοι σε άπλετο φως.

Τι είναι τελικά η ζωή;

Ένα συνονθύλευμα όλων των παραπάνω, ένας διηνεκής αγώνας ανάμεσά τους, μια κουραστική αναμέτρηση για την υπεροχή τους, που άλλοτε δίνει τα σκήπτρα στο καλό και άλλοτε στο κακό και που φυσικά όπως προείπαμε, μπορεί μέσα από μια φαινομενικώς κακή κατάσταση να αναβλύσει κάτι καλό και το αντίθετο.

Αν δεν υπήρχε κακό, δεν θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε την αξία του καλού και το αντίστροφο, πράγμα που συνηγορεί στην αμέριστη εξάρτιση του ενός από του άλλου.

Σε όλη μας τη ζωή θα προσπαθούμε να κατατάξουμε τα πάντα σε αυτόν το διαχωρισμό του καλού και του κακού, πράγμα που μας προσθέτει άγχος και ψυχική αναστάτωση, όμως θα μου επιτρέψετε να συμφωνήσω με εκείνους που πιστεύουν ότι δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Αφήνουμε μια εσοχή στη σχετικότητα, μιας και οι δύο έννοιες είναι αλληλοεξαρτώμενες, συμπληρωματικές και αλληλοσυνδεόμενες.

Μην αναζητείτε λοιπόν, διακαώς τον διαχωρισμό λευκού και μαύρου. Εξοπλιστείτε με αισιοδοξία, πιστέψτε ακράδαντα στην ύπαρξη του καλού και τη διαιώνισή του και αντιμετωπίστε το κακό σε κάθε του εμφάνιση.

Εκεί κρύβεται η μαγεία της ζωής, στην πολυπλοκότητά της. Αν τα πράγματα ήταν απλά, σίγουρα θα ήταν όλα βαρετά και ανόρεχτα.

Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη, [email protected]
”Γεννήθηκα και ζω στις Πλαταιές Βοιωτίας. Σπούδασα Πληροφορική & Φυσικές Επιστήμες και το γράψιμο παντός είδους είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το διάβασμα και οι μοναχικοί περίπατοι στη φύση, γεμίζουν ευχάριστα τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου. Έμπνευσή μου αποτελεί κάθε τι που μπορεί να μας διδάξει και να μας προσφέρει το έναυσμα να δούμε τη ζωή από άλλη οπτική”.