Εσύ που ζεις μές στου ονείρου την απάτη

Που λες πως ξερεις τι σημαινεί να αγαπάς
Για κοίτα λίγο των ανθρώπων την ανάγκη
Και ίσως το νιώσεις πόσο λάθος κολυμπάς

Είσαι ο τάδε και με στυλ πως σας γαμάω
Τον εαυτό σου μες στα δίχτυα σου μεθάς
Όταν ο άλλος ξεγυμνώσει τα κενά σου
Σφίγγεις το στέρνο, σε στενεύει ο γιακάς

Μες στην σιωπή σου, τη βουή δεν την αντέχεις
Τρέχεις στον δρόμο και δεν ξέρεις τι ζητάς
Γύρνα σε έσενα και κοιτάξου στον καθρέφτη
Ίσως σου πει τι είναι αυτό που αναζητάς

Έχε στο νου σου των ανθρώπων την ανάγκη
Αυτή που ως τωρα τεχνιέντως ξεγελάς
Ίσως το νιώσεις, σε χλευάσει ο καθρέφτης
Μα εκεί είναι η λύση που γυρεύεις, που ζητάς

Θα καταλάβεις πως αυτό που σε κεντάει
Είναι το ψέμα της περσόνας που κρατάς
Σ’ αφήνει, τρέμεις και τα όνειρα σε καίνε
Μάθε λοιπόν πως είναι αλήθεια να αγαπάς

Για σκέψου μήπως των ανθρώπων η ανάγκη
Είναι η αλήθεια στις ματιές που συναντάς
Νιώσε τα πάθη και τους φόβους τους
Και μείνε
Μες στης βολής σου την απάτη μην γυρνάς

Γράφει ο Θανάσης Γκατζόπουλος

Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr