Μακάρι να έβρεχε αγάπη
άστατα και δυνατά,
κι ας έβρεχε έτσι κάθε μέρα.

Θα’ χαν χαμόγελα οι στέγες.
Θα μύριζαν ξεγνοιασιά οι αυλές.
Θα άνθιζαν κρίνα στην καρδιά μας.
Θα χόρταιναν νοιάξιμο οι αγκαλιές.

Σεργιάνι οι στίχοι στην βροχή
και ο έρωτας αντάμα.
Βγάλαμε τα κρεβάτια μας στα πάρκα και
στους δρόμους.
Και πλέκονται μες τα κορμιά
τα όνειρα με τα πάθη.

Ξεχύθηκαν απ’ τα μαλλιά
μας τ’ άστρα και τα χείλη
χορεύουν διθυραμβικά.
Κι αν ασελγούν τα λόγια μας είναι γιατί διψάνε να λέν συνέχεια σ’ αγαπώ
γιατί ένα δεν φτάνει…

Γράφει η Θεοδώρα Παπαθανάση (Ωγυγία)
Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1981. Αγαπά την ποίηση και γράφει ποιήματα από πολύ νεαρή ηλικία.