Όπως ένα κερί που λειώνει σκορπίζοντας το σκοτάδι και μοσχοβολά μέλι που στάλαξαν με φροντίδα οι μέλισσες.

Ζωή σαν τον απέραντο βυθό της θάλασσας, πάντα άγνωστος, πάντα καλά κρυμμένος.

Ζωή σαν τα κρινάκια παρά θιν’ αλός που φυτρώνουν σε άνυδρους τόπους.

Ζωή η πνοή του αέρα της λευτεριάς πάνω από τα μικρά, τα ευτελή, μίση και πάθη, που φθείρουν την ευάλωτη, πεπερασμένη, χοϊκή ύπαρξη.

Ζωή ανάμεσα σε σταυροδρόμια που άλλοτε οδηγούν στην αλήθεια, και άλλοτε στο ψέμα κι επιστροφή πάλι στην αρχή για μια άλλη επιλογή.

Ζωή με λάθη που σαν τις μικρές ψηφίδες φτιάχνουν ένα πανέμορφο ψηφιδωτό σαν εκείνα τα βυζαντινά των εκκλησιών μας.

Ζωή ανάμεσα σε γεννήσεις και θανάτους, γενέθλιες ημέρες, βαπτίσεις, γάμους, αποφοιτήσεις, ορκωμοσίες, επιτυχίες κι αποτυχίες σαν εκείνα τα αγριολούλουδα που ομορφαίνουν τους αειθαλείς κήπους της άνοιξης στην πατρίδα.

Ζωή ένα κλαδί ελιάς που μεταφέρει το περιστέρι μετά τον κατακλυσμό της ανοησίας των ανθρώπων και το ακουμπά στης στεγνής γης το γενναιόδωρο χώμα της σοφίας.

Ζωή σαν κάθε μέρα να είναι η πρώτη κι η τελευταία με προσδοκία της ξεκάθαρης γνώσης του καλού, έξω από την υποκειμενική γνώμη που στροβιλίζεται στον αέρα σαν αλαφροπέταγμα των γλάρων.

Ζωή με δέος σε εκείνη τη στιγμή που στο καντάρι της θείας δικαιοσύνης θα γείρει ελλιπής κι ανήμπορη να μιλήσει.

Ζωή απλή, με ουσία, αγώνας προσωπικός με εκείνο το σκοτάδι των ατελειών που παραφυλά στο σώμα να ακυρώσει την άνω θρώσκουσα ψυχή.

Ζωή στην πιο βαθιά κι αδιευκρίνιστη έκδοσή της.

Ζωή σα μελωδία, σα στίχος, σα δώρο, σα θαύμα.

Η Ζωή μας!

Γράφει η Αρσινόη Βήτα- Αγγελική Γιαννόπουλου
Η Αγγελική Γιαννοπούλου (Αρσινόη Βήτα) γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας. Σπούδασε ελληνική φιλολογία, ψυχολογία και ιστορία της τέχνης. Εργάστηκε ως καθηγήτρια φιλόλογος. Άρθρα της, δοκίμια, ποιήματα και διηγήματα έχουν δημοσιευθεί σε ιστοσελίδες. Είναι παντρεμένη κι έχει τρεις γιους.