10 Χρόνια Breaking Bad – Η σειρά που άλλαξε την τηλεόραση

10 Χρόνια Breaking Bad – Η σειρά που άλλαξε την τηλεόραση

Πριν από 10 χρόνια, το Breaking Bad έκανε το ντεμπούτο του. Κανείς δεν περίμενε ότι 5 σεζόν αργότερα, οι πάντες θα μιλούν για την καλύτερη σειρά που έχουν δει ποτέ τους.

Ξεκίνησα να την βλέπω όταν είχε ολοκληρωθεί, μετά από συμβουλή ενός φίλου, ο οποίος χαρακτηριστικά μου τόνισε: “Ξεπέρνα τα τρία πρώτα επεισόδια”. Ήταν η περίοδος με τις απεργίες των σεναριογράφων τότε. Αν δεν ήξερα αυτήν την λεπτομέρεια σίγουρα δεν θα συνέχιζα την σειρά. Θα την παρατούσα. Αλλά, να ακούτε τους φίλους σας.

Στην αρχή η σειρά ήταν παραπλανητική. Δεν ήξερες τι βλέπεις. Να γελάσεις; Να κλάψεις; Να στεναχωρηθείς; Δεν ήξερες, Όμως η σειρά σε προκαλούσε να τα πάθεις όλα. Το πιλοτικό επεισόδιο τελειώνει, και ο Walter από ένας βαρετός καθηγητής χημείας, έχει γίνει δολοφόνος. Και εμείς από ήρεμοι, έχουμε μείνει έκπληκτοι.

Η αλλαγή του τόνου, ήταν ένα από τα κόλπα του δημιουργού Vince Gilligan. Αλλά ο τόνος, ήταν το λιγότερο. Η επιτυχία του, αλλά και η ευστροφία του φάνηκαν αλλού. Σε όλη την διάρκεια της σειράς, άλλαζε οπτική και αρχιτεκτονική. Από την σκηνοθεσία και τον φωτισμό, μέχρι την μουσική επένδυση και τα πλάνα. Κάθε σεζόν σηματοδοτούσε και μία αλλαγή. Εκείνη των χαρακτήρων. Ο Walter μετατράπηκε σε Heisenberg, και από απαθής καρκινοπαθής σε έναν άρχοντα των παράνομων ουσιών. Ο Jesse από έναν έφηβο με προβλήματα, σε έναν πληγωμένο άνθρωπο που το “bitch” πια δεν μπορεί να βγει από το στόμα του. Η Skyller από μία βαρετή νοικοκυρά, σε μία δυναμική και άκρως εκνευριστική γυναίκα που προκάλεσε την τύχη και την μοίρα της. Και τους συμπαθούσες όλους.

Η σειρά θα μπορούσε εύκολα να είναι η τηλεοπτική διασκευή της Μεταμόρφωσης του Κάφκα. Αλλά το Breaking Bad, δεν άλλαξε μόνο τα δεδομένα των ηρώων του. Άλλαξε για τα καλά την τηλεοπτική κουλτούρα, κυρίως εξαιτίας και μιας συγκυρίας: Η Χρυσή Εποχή της Τηλεόρασης ξεκινούσε. Το Sopranos είχε ολοκληρωθεί. Το Mad Men μόλις ξεκινούσε. To HBO μιλούσε για μεγαλεπήβολα σχέδια, βλ. Game of Thrones. Το Breaking Bad ανήκει στην κατηγορία των προγραμμάτων που βοήθησαν στο να καθιερωθεί η τηλεόραση σαν ένα μέσο που προβάλει κάτι παραπάνω από σαπουνόπερες και reality.

Έδωσε στην τηλεόραση την ευκαιρία να πει κι άλλες ιστορίες. Ιστορίες για αντι-ήρωες. Για χαρακτήρες που κανείς δεν περίμενε παλιότερα ότι θα δει. Ο Tony Soprano και ο Walter White, μας έδωσαν την ευκαιρία να δούμε τον Hannibal, τον Raymond ‘Red’ Reddington του Jmaes Spader στο “The Blacklist”, τον Jesse Custer του Dominic Cooper στο “Preacher”, τον Shadow Moon στο “American Gods”, τον Javier Peña του Pedro Pascal στο “Narcos”.

Ο Walter White ήταν ένα σύμβολο. Της αλλαγής, της μεταμόρφωσης, της λανθασμένης απόφασης, και δεν τον υποστήριξες γιατί ήταν κακός. Τον υποστήριξες γιατί η ανθρωπιά του μπορούσε να βγει στην επιφάνεια. Δεν φάνηκε όταν πυροβόλησε όλους τους ρατσιστές, αλλά όταν δεν πυροβόλησε τον Jesse. Δεν φάνηκε όταν η ετοιμοθάνατη κοπέλα του Jesse πνίγηκε στον ύπνο της από τον ίδιο της τον εμετό, με εκείνον να μπορεί να την βοηθήσει αλλά να μην το κάνει. Φάνηκε στην ίδια σκηνή, όταν κοίταξε τον Jesse που κοιμόταν δίπλα της με το βλέμμα ενός πατέρα που παίρνει την δύσκολη απόφαση για χάρη του παιδιού του.

Το Breaking Bad είναι πια κλασικό. Για την τεχνική του, για την δημιουργικότητά του, για τον σουρεαλισμό του, για τους περίπλοκους χαρακτήρες του. Αλλά κυρίως γιατί έμεινε πιστό στην αλήθεια. Την δική του, αλλά και την δική μας.

Χρόνια πολλά Breaking Bad… Σε ευχαριστούμε για όλα…

Διαβάστε επίσης

Close