Νομίζω ότι δεν μου άρεσε αλλά συνέχισα να το βλέπω.
Πολλές φορές με εκνεύριζε αλλά στιγμές του τις θυμάμαι ακόμα.
Είναι μια περίεργη ταινία που άλλους τους “τινάζει το μυαλό” και άλλοι νιώθουν εξαπατημένοι από το χαοτικό σενάριο.

Είναι πρωτότυπο, αναπάντεχο, σίγουρα φρέσκο και σε κάνει να σκεφτείς τόσα πράγματα για τη ζωή σου και τις επιλογές σου.
Ή μήπως όπως μας λέει η ταινία, στη ζωή μας δεν επιλέγουμε εμείς;

Μαύρος Καθρέφτης: Bandersnatch (2018), του David Slade, με τους Fionn Whitehead, Craig Parkinson, Alice Lowe.

Η υπόθεση: Στο 1984, ένας νεαρός προγραμματιστής προσπαθεί να φτιάξει ένα videogame βασισμένο σε μια διαδραστική νουβέλα με πολλαπλές επιλογές. Κάθε όμως επιλογή δημιουργεί τεράστιες επιπλοκές στην καθημερινότητά του.

Έξυπνη ιδέα, ο σκηνοθέτης προσπάθησε να κάνει μια διαδραστική ταινία αλλά κάπου κάτι χανόταν. Ίσως μια μεγάλη ευκαιρία για κάτι σπουδαίο.
Ίσως όμως να είναι και το ξεκίνημα κάτι σπουδαίου για το μέλλον.

Οι ερμηνείες μέτριες και ο ρυθμός περίεργος.

Δεν θεωρώ ότι είναι επιπέδου Memento ή Inception αλλά βουτήξτε στην ταινία και σίγουρα θα σας μείνουν αρκετά για να προβληματιστείτε στο τέλος. Πάντως δεν θα περάσει αδιάφορα.
Μην τη δείτε όμως για να διασκεδάσετε ή για να σας συναρπάσει. Είναι κάτι διαφορετικό.

***(spoiler): Έξυπνο το τέλος με 5 διαφορετικές επιλογές. Γιατί στη ζωή σου εσύ αποφασίζεις (;).

Κείμενο: Δημήτρης Συμεωνίδης