Good Morning, Vietnam (1988), αφιέρωμα

Good Morning, Vietnam (1988), αφιέρωμα

Αμερικάνικη πολεμική κωμωδία, με στοιχεία δράματος, καθώς όταν γίνεται λόγος για ένα ευαίσθητο θέμα όπως αυτό του πολέμου, είναι αδύνατον να μην υπάρχει και το δραματικό κλίμα. Το 1987 λοιπόν, ο Barry Levinson επέλεξε τον Robin Williams για το ρόλο του Adrian Kronauer στην ταινία “Καλημέρα Βιετνάμ!”, που είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία.
Είναι μια καθαρή ταινία ερμηνείας. Το σενάριο παρακολουθεί κυρίως τις κωμικές και μη στιγμές, του ραδιοεκφωνητή στο στρατιωτικό σταθμό της Σαιγκόν το 1965, όπου τα τολμηρά και αθυρόστομα προγράμματά του, φέρνουν σε αμηχανία το στρατιωτικό κατεστημένο. Ο Williams «όπλισε» τον DJ που αναλαμβάνει να ψυχαγωγήσει τους Αμερικανούς φαντάρους στις στρατιωτικές βάσεις του Βιετνάμ, με μια ασύλληπτη ενέργεια και μια γκάμα συναισθημάτων που ανεβοκατέβαιναν από τη φρενίτιδα στο βούρκωμα σε κάθε δεύτερη σκηνή της ταινίας. Σαν χαμαιλέοντας, αλλάζει και πηδάει από τη μια φωνή και από το ένα ύφος στο άλλο, μέσα σε δευτερόλεπτα. Η εκπληκτική και ξεκαρδιστική ερμηνεία του έχει το στυλ του stand-up comedy. Η σκηνοθεσία του δίνει άπλετο χρόνο με κοντινά πλάνα και τον αφήνει να κάνει τα μαγικά του. Από το δευτερόλεπτο που κάθεται μπροστά στο ραδιοφωνικό μικρόφωνο, ξεκινά ένας συνωστισμός, ένας πυρετικός σπασμός, από μιμήσεις και ατάκες.
Ετοιμόλογος με τους πάντες και τα πάντα, καταφέρνει να τον αγαπήσουν και να τον θαυμάσουν οι (ακομπλεξάριστοι) συνάδελφοί του. Χάρις το πανέξυπνο και διασκεδαστικό χιούμορ του, ο Adrian Kronauer, οπλίζει τους γύρω στρατιώτες με δυνατό γέλιο και τους κάνει να αδημονούν για την κάθε πρωινή εκπομπή του. To παράδοξο όμως είναι πως δεν μας δίνεται καμία περαιτέρω πληροφορία για το παρελθόν του. Δεν μαθαίνουμε για τη θητεία του στον στρατό, ούτε αν έχει οικογένεια, είτε μια σταθερή δουλειά “πίσω στην πατρίδα”. Πληροφορούμαστε μόνο για το παρόν του. Ερωτεύεται μια νεαρή Βιετναμέζα και φθάνει μέχρι και να το παίξει καθηγητής αγγλικών ώστε να της τραβήξει την προσοχή. Μέσα στην τραγικότητα του πολέμου, δεν χάνει στιγμή το χιούμορ του ή τουλάχιστον κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μην το χάσει. Εν τέλει, τον άνθρωπο-“χαρά της ζωής”, τον τρώει η διχόνοια και ο κομπλεξισμός. Σαν να σου λέει πως οτιδήποτε έχει χαρμόσυνο χαρακτήρα, αυτό το μαύρο σαν το μαύρο που περικλείει τον πόλεμο…
To cast που πλαισιώνει τον Williams, δεν είναι γεμάτο από φανταχτερά ονόματα-μια ακόμη απόδειξη για το ότι η ταινία είναι ένα One-man show. Ξεχωρίζουμε τον Forest Whitaker (“The last king of Scotland”) ως τον κολλητό του Adrian στο στρατό αλλά και τον μεγαλύτερο θαυμαστή του.
Μια ταινία που σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία στις ΗΠΑ, ενδεχομένως γιατί ήταν η πρώτη ταινία για το Βιετνάμ που δεν στηρίζεται πάνω στο μοτίβο της ένοχης συνείδησης ή του συναισθήματος της ήττας. Παράλληλα, έχει τη θέση 100 στη λίστα “American Film Institute’s 100 Funniest American Movies”.
Καλή προβολή!
Παρασκευή Γιουβανάκη

Η σελίδα μας στο facebook:https://www.facebook.com/pages/Film-Critiques/1487390718194091

http://www.thessalonikiartsandculture.gr/

Διαβάστε επίσης

Close