Σκηνοθεσία: Στέλιος Κούλογλου

Το “Απόδραση από την Αμοργό” είναι το τελευταίο πόνημα του γνωστού δημοσιογράφου (και πλέον ευρωβουλευτή) Στέλιου Κούλογλου. Μετά το αποκαλυπτικό “Η νονά” ο δημιουργός του βραβευμένου “Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα” γυρνά πίσω στα χρόνια της χούντας, ερευνώντας την ιστορία μιας απόδρασης. Μέσα από εύστοχες συνεντεύξεις των οικείων του, αλλά κυρίως του ίδιου του πρωταγωνιστή -χρησιμοποιώντας λήψεις από παλιότερες συνεντεύξεις, ο σκηνοθέτης επιχειρεί να κατασκευάσει το χρονικό της εξορίας, του πολύμηνου σχεδιασμού και τελικά της απόδρασης του πολιτικού κρατούμενου και πρώην υπουργού της Ένωσης Κέντρου Γεωργίου Μυλωνά. Παράλληλα, μέσω παρεμβαλλόμενων σκηνών και μαρτυριών, αποπειράται να ψηλαφίσει την περίοδο της δικτατορίας, καταδεικνύοντας τα βασανιστήρια, τη φίμωση της ελευθερίας παντός τύπου, την κιτς αισθητική, αλλά και το γενικότερο αίσθημα φόβου που καθιστούσε τους ανθρώπους ανήμπορους να αντιδράσουν (είναι χαρακτηριστική η προβολή ενός γκάλοπ της εποχής, γύρω από την πολιτική κατάσταση στη χώρα, στο οποίο βέβαια κανείς δεν θέλει να δηλώσει τίποτα).

Παρότι η αφηγηματική ικανότητα των ερωτηθέντων, κυρίως δε αυτή του ίδιου του πρώην υπουργού, προσθέτουν στο εγχείρημα μια σχεδόν παραμυθική γοητεία, ωστόσο η ουσία της ιστορίας παραμένει επίπεδη και αναίτια μακροσκελής (χωρίς βέβαια να υπονομεύεται η αξία της). Επιπλέον, η αδικαιολόγητη σκηνοθετική δοκιμή δημιουργίας σασπένς και αγωνιάς πέφτει στο κενό, καθώς το φιλμ εξελίσσεται αργά και τετελεσμένα. Σίγουρα πάντως, μονό εύστοχη μπορεί να χαρακτηριστεί η κυκλική ολοκλήρωση αυτού του εν κατακλείδι ενδιαφέροντος ντοκιμαντέρ, με εικόνες που κλείνουν έξυπνα το μάτι στην σημερινή πολιτική κατάσταση, την ώρα που οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής ξεδιπλώνουν σχεδόν ανενόχλητοι τα σύμβολα της δικτατορίας, θυμίζοντας σκοτεινές και πονεμένες εποχές.