Carol, κριτική ταινίας

Carol, κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Todd Haynes

Ηθοποιοί: Cate Blanchett, Rooney Mara, Sarah Paulson, Kyle Chandler, Jake Lacy, Cory Michael Smith, John Magaro, Carrie Brownstein, Ann Reskin, Kevin Crowley, Nik Pajic, Trent Rowland

Kριτική: Μαίρη Πουτιού, Movie Heat

Από το δημιουργό του πολυβραβευμένου “Far from Heaven” (2002) και “I’m Not There” (2007), Todd Haynes, έρχεται μια νέα, πολυαναμενόμενη ιστορία αγάπης, που προσδοκεί να θέσει ακόμα πιο ψηλά τον πήχη για τον Αμερικανό σκηνοθέτη.

H υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “ Στη Νέα Υόρκη του ’50 η νεαρή Therese Belivet (Rooney Mara) γνωρίζει την κομψή, ευκατάστατη και μεγαλύτερή της Carol Aird (Cate Blanchett). Οι δύο γυναίκες ερωτεύονται και, παρά τα εμπόδια, όπως ο εκβιασμός που επιχειρεί ο σύζυγος της Carol (Kyle Chandler), αποφασίζουν να δραπετεύσουν μαζί από την πόλη.”

Η περιγραφή της ταινίας μας προετοιμάζει για μια δυνατή ιστορία αγάπης, ένα έντονο και σαρωτικό πάθος που σαν χείμαρρος θα ρημάξει τα πάντα στο διάβα του, ένα βαθύ δεσμό που θα παλέψει δυνατά και με τόλμη για να επιβιώσει. Η ιστορία ξεκινάει πολλά υποσχόμενη, με μια έντονη συνάντηση που θέτει γερές βάσεις για τη σχέση των δύο γυναικών. Κάπου όμως στην πορεία μένει στάσιμη. Η σχέση της Carol και της Therese είναι πιο συγκρατημένη, κρατώντας ένα ήπιο πνεύμα, χαμηλών τόνων που σιγοβράζει μέχρι η φλόγα να ανάψει για τα καλά.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει με έναν ρυθμό πιο αργό απ’ ότι κάποιος θα περίμενε, δίνοντας περισσότερο την αίσθηση μιας υποβόσκουσας έλξης που δεν εκρύγνηται πραγματικά ποτέ, μια ιστορία αγάπης που συνοδεύεται από ένα οικογενειακό δράμα και ένα δίπολο πειρασμού – αθωότητας, που την κάνει, όμως, άκρως ελκυστική. Η θέση των γυναικών, αλλά και οι απόψεις της εποχής για τις τότε ομοφυλοφυλικές σχέσεις δεν υπάρχουν πουθενά, υποδηλώνοντας ξεκάθαρα πως επίκεντρο είναι οι δύο ηρωίδες και η μεταξύ τους σχέση, μια σχέση που προβάλλεται ως ένα λάθος, ξεχειλίζει ενοχικότητα και δε φαίνεται να προσφέρει πραγματική γαλήνη στις ψυχές τους.

Ίσως κάτι τέτοιο να λειτουργεί θετικά, υπογραμμίζοντας πως η πραγματική επιθυμία δεν είναι πάντα κραυγαλέα, μένοντας κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους μιας καρδιάς παλεύοντας να βγει στην επιφάνεια και να βροντοφωνάξει πως η αληθινή αγάπη δεν έχει όρια. Φαίνεται πως το φιλμ δημιουργήθηκε με αυτά τα στοιχεία οικειοθελώς, προκειμένου να χαρακτηρίσει την εγκράτεια στην κοινωνική τάξη της Carol, αλλά και την μπερδεμένη ψυχή της Therese, ενώ δε μπορούμε να αρνηθούμε πως διακατέχεται από μια φινέτσα που την ξεχωρίζει από το σωρό των ρομαντικών ταινιών, επιλέγοντας να πει αλήθειες με έναν άλλο, δικό του τρόπο λίγο πιο ξεχωριστό. Κάτι τέτοιο θέτει ερωτήματα για τις επιλογές του σκηνοθέτη και μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν σε αυτή την ιστορία αγάπης υπήρχε περισσότερη ορμή.

Αυτό που ανεβάζει την ταινία στα ύψη είναι οι αξιοπρόσεκτες και εντυπωσιακές ερμηνείες των Rooney Mara και Cate Blanchett, που διώχνουν οποιαδήποτε αμηχανία υπάρχει εκ φύσεως στην ιστορία και προσφέρουν ζεστασιά και οικειότητα μεταξύ των δύο χαρακτήρων.Αυτό και μόνο, σε συνδυασμό με τα όμορφα σκηνικά, την εξαιρετική σκηνοθετική δουλειά του Todd Haynes και τις μοναδικές μελωδίες του Carter Burwell, τα οποία παίρνουν 10 με τόνο, δίνουν μια ταυτότητα στην ταινία, η οποία θα χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας.

Το “Carol” είναι μια καλή ταινία που προτείνεται σε όλους. Είναι ένα μάθημα αισθητικής, υποκριτικής και ειλικρίνειας. Δε θα άλλαζα τίποτα απ’ όσα δείχνει. Θα πρόσθετα απλά κάτι απλό αλλά σημαντικό, κάτι προφανές που θα μπορούσε να εκτινάξει την ταινία ακόμα πιο ψηλά. Και αυτό λέγεται «ένταση». Καλή προβολή!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5/5

Για το Movie Heat,
Μαίρη Πουτιού

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Kριτική: Παρασκευή Γιουβανάκη, Βαθμολογία 5/5

Πολλά μέχρι τώρα έχουν γραφτεί για το νέο δημιούργημα του Todd Haynes, σκηνοθέτης που επιστρέφει πίσω από την κινηματογραφική κάμερα, οχτώ χρόνια μετά το τελευταίο του “I’m not There” (όπου πρωταγωνιστεί και πάλι η Cate Blanchett).
Το νέο κινηματογραφικό δημιούργημα του Haynes έχει τίτλο “Carol” και βασίζεται στο μυθιστόρημα “The Price of Salt” της Πατρίσια Χάισμιθ.
Μια ταινία που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές όπου και αν προβλήθηκε και όχι άδικα. Πρόσφατα, η Ένωση Κριτικών της Νέας Υόρκης της έδωσαν την πρώτη θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες του 2015.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας, εκτός από τις δύο γυναικείες παρουσίες, είναι και ο απαγορευμένος, “ανήθικος” έρωτας.
Η Κάρολ Άιρντ είναι μία γοητευτική γυναίκα παγιδευμένη σε έναν αποτυχημένο, δυστυχισμένο γάμο. Όταν γνωρίζει την Τερέζ Μπέλιβετ, μια νεαρή κοπέλα που εργάζεται σε ένα πολυκατάστημα του Μανχάταν και ονειρεύεται μια πιο συναρπαστική ζωή, η σχέση τους γρήγορα εξελίσσεται από αθώα φιλία σε κάτι πιο βαθύ και περίπλοκο. Η σχέση τους όμως αποκαλύπτεται και ο σύζυγος της Κάρολ αντεπιτίθεται αμφισβητώντας την ικανότητά της ως μητέρας. Και καθώς η Κάρολ και η Τερέζ κάνουν την απόδρασή τους, αφήνοντας πίσω τη ζωή τους, μία αντιπαράθεση θα δοκιμάσει την εικόνα των δύο γυναικών για τις ίδιες, καθώς και την αφοσίωσή τους.
Βρισκόμαστε στην ονειρική Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’50. Στοιχείο που δεν χρειαζόταν να το διαβάσουμε από την υπόθεση καθώς γίνεται αμέσως αντιληπτό από την καταπληκτική φωτογραφία του Edward Lachman (όνομα που πρέπει οπωσδήποτε να συγκρατήσουμε), ο οποίος όχι απλά “φώτισε” την ταινία με νοσταλγία και έρωτα μέσα από φιλμ 16mm, αλλά έδωσε βάθος στον χαρακτήρα της και θεμελίωσε το μοναδικό, προσωπικό της στυλ.
Γλυκοί φωτισμοί σε συνδυασμό με τις νοσταλγικές νότες του soundtrack δια χειρός Carter Burwell, μας προκαλούν να ζήσουμε και εμείς την απαγορευμένη ερωτική ιστορία των δύο γυναικών.
Στο “Carol” του Todd Haynes μεγάλο ρόλο παίζει η γλώσσα του σώματος. Ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί τα βλέμματα και τα πρόσωπα μέσα από αισθησιακά και ρομαντικά κοντινά πλάνα που σε φέρνουν σε απόσταση αναπνοής από τον χαρακτήρα, καθώς τα παρακολουθεί χαμένα και εγκλωβισμένα όπως είναι σε έναν κόσμο όπου η πραγματοποίηση των επιθυμιών τους φαντάζει άθλος. Η κάμερα του μπορεί να βρίσκεται τόσο κοντά στις ηρωίδες αλλά είναι πάντα διακριτική.
Η μία και μοναδική ερωτική σκηνή είναι συγκλονιστική. Διαρκεί ελάχιστα λεπτά αλλά σου μεταφέρει τα πάντα. Κινηματογραφείται διακριτικά αλλά τόσο παθιασμένα, ποτέ όμως ηδονοβλεπτικά. Μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί η καλύτερη ερωτική σκηνή της χρονιάς αυτής, αλλά και των τελευταίων χρόνων.
Βλέμματα γεμάτα ταραχή, την ταραχή που νιώθεις όταν σε αγγίζει είτε εσκεμμένα είτε καταλάθος το άτομο για το οποίο αδυνατείς να αρθρώσεις σωστά μια πρόταση-το βλέμμα της Rooney Mara-Τερέζ, όταν την αγγίζει απαλά στον ώμο καληνυχτίζοντας την η Κάρολ, το νιώθεις, σε αγγίζει απαλά αλλά και σε τρυπάει κατευθείαν στην καρδιά.
H ταραχή αυτή δεν θα ήταν τόσο αισθητή αν οι ερμηνείες των πρωταγωνιστριών δεν ήταν τόσο υπέροχες. Οι δύο γυναίκες ηθοποιοί γίνονται ένα με τους ρόλους τους. Η Rooney Mara δεν σταματάει στιγμή να είναι η νεαρή Τερέζ που παγιδεύτηκε και παρασύρεται στα ερωτικά δίχτυα μιας έμπειρης Κάρολ. Το βλέμμα της πάντα ορθάνοιχτο γεμάτο παιδική αφέλεια, άλλοτε βουρκωμένο, αλλά πάντα ερωτευμένο και ειλικρινές. Όσον αφορά την κυρία Cate Blanchett, ναι πολύ πιθανόν να είναι μία από τις νικήτριες στα φετινά βραβεία της Ακαδημίας.
Η τελευταία σκηνή είναι το κερασάκι στην υπέροχη τούρτα που σερβίρει το “Carol”. Μια σκηνή που ενώ είναι ήσυχη από θορύβους, είναι γεμάτη ταραχή, “ακούγεται” μονάχα, δίχως ηχητικούς παλμούς όμως, η τρεμάμενη καρδιά της ηρωίδας.
Το κλείσιμο της έρχεται στο καταλληλότερο σημείο.
Μια ταινία που σε προτρέπει να ζήσεις τον έρωτα. Eρωτευτείτε μαζί με την “Carol”.
Παρασκευή Γιουβανάκη

Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Διαβάστε επίσης

Close