The Clan (El Clan), κριτική ταινίας

The Clan (El Clan), κριτική ταινίας

 

Σκηνοθεσία: Pablo Trapero

Ηθοποιοί: Guillermo Francella, Peter Lanzani, Lili Popovich, Gastón Cocchiarale, Giselle Motta, Franco Masini, Antonia Bengoechea, Stefanía Koessl, Fernando Miró

 

Κριτική: Κασσάνδρα Γαλάτου, Movie Heat

Η συγκλονιστική, αληθινή ιστορία της οικογένειας Puccio μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη από τον Αργεντινό σκηνοθέτη Pablo Trapero και το αποτέλεσμα είναι αρκετά ικανοποιητικό.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Στην Αργεντινή της δεκαετίας του ’80, οι Puccio (Guillermo Francella, Peter Lanzani, Lili Popovich, Gastón Cocchiarale, Giselle Motta, Franco Masini & Antonia Bengoechea) είναι μια φαινομενικά φιλήσυχη, τυπική μεσοαστική οικογένεια. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι μια εγκληματική συμμορία με εγκέφαλο τον πατριάρχη της και πρώην ασφαλίτη Arquímedes.”

Η ταινία διαθέτει μια αρκετά ιδιόμορφη ατμόσφαιρα, η οποία σε αρκετές στιγμές συνδυάζει τον δραματικό, εγκληματικό χαρακτήρα της ιστορίας με μια ειρωνική και κατά κάποιον τρόπο χιουμοριστική διάθεση. Η διάθεση αυτή εντοπίζεται στον τρόπο χρήσης της μουσικής, στο μοντάζ και σαφώς στην σκηνοθεσία και ενώ υπό άλλες συνθήκες ίσως ξένιζε, στην συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί ένα ιδιαίτερα ευφυές εύρημα, το οποίο αποφορτίζει το κλίμα, διασκεδάζει και διατηρεί το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο.

Οι υποκριτικές ερμηνείες είναι αρκετά καλές, ιδιαίτερα του Guillermo Francella στον ρόλο του Arquímedes Puccio, το διαπεραστικό βλέμμα του οποίου μεταδίδει εξαιρετικά την αρρωστημένη φύση του χαρακτήρα που υποδύεται. Οι κινηματογραφικοί χαρακτήρες παρουσιάζονται και αναπτύσσονται πολύ σωστά, ιδιαίτερα αυτός του μεγαλύτερου γιού της οικογένειας, Alejandro Puccio, ο οποίος αποτελεί ουσιαστικά τον πρωταγωνιστή. Ο σκηνοθέτης κατορθώνει να τον καταστήσει συμπαθητικό στον θεατή, παρά την συνενοχή, συμμετοχή και απάθεια του σε σχέση με τα συγκεκριμένα εγκλήματα. Άμα το καλοσκεφτούμε, παρά την φαινομενική του διαφωνία όσον αφορά τις φρικαλεότητες που διαπράττονται, ο μικρός Alejandro δεν διαφέρει σε τίποτα με τον διεστραμμένο πατέρα του. Παρ΄όλα αυτά, «χάβουμε για τα καλά το παραμύθι» και ακολουθούμε τον πρωταγωνιστή στην κατά τ’ άλλα «ηρωική» στάση του, με την εσωτερική του μάχη να είναι κυρίαρχη πάντα και παντού.

Η ταινία σχολιάζει εξαιρετικά το πρότυπο της «τέλειας οικογένειας» και το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό, και κάνει πολύ καλές πολιτικές και κοινωνικές αναφορές, σχετικά με την εξουσία, την υποταγή και την διαφθορά. Το έργο είναι αρκετά ενδιαφέρον λοιπόν τόσο από κινηματογραφικής, όσο και από απλής πληροφοριακής άποψης σχετικά με την δράση της περιβόητης οικογένειας Puccio στην Αργεντινή την δεκαετία του ’80. Είναι από τις ταινίες εκείνες που αποδεικνύουν ακράδαντα πως πολλές φορές, ακόμα και στην πιο απίστευτη μορφή της, η πραγματικότητα μπορεί να ξεπεράσει κάθε φαντασία.

 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5

 

Για το Movie Heat,
Κασσάνδρα Γαλάτου

 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

 

 

 

 

 

 

Διαβάστε επίσης

Close