Ex Machina, κριτική ταινίας

Ex Machina, κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Alex Garland

Ηθοποιοί: Domhnall Gleeson, Alicia Vikander, Oscar Isaac, Sonoya Mizuno, Symara A. Templeman, Corey Johnson, Elina Alminas, Chelsea Li, Evie Wray, Deborah Rosan, Claire Selby

Κριτική: Άγγελος Νομικός, Movie Heat

O Alex Garland, γνωστός για τα σενάρια των ταινιών επιστημονικής φαντασίας “28 Days Later…” (2002), “Sunshine” (2007), “Never Let Me Go” (2010) και “Dredd” (2012), καθώς και για το βιβλίο “The Beach” (1996), το οποίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2000 με πρωταγωνιστή τον Leonardo DiCaprio, κάνει το μεγάλο βήμα και κάθεται για πρώτη φορά στη σκηνοθετική καρέκλα, για να σκηνοθετήσει το (επίσης βασισμένο σε δικό του σενάριο) “Ex Machina” (oυδεμία σχέση με το ομώνυμο comic).

H υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “ Ένας νεαρός ταλαντούχος προγραμματιστής (Domhnall Gleeson) επιλέγεται από έναν δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία-εφευρέτη (Oscar Isaac) να γίνει ο αποκλειστικός μάρτυρας ενός πρωτοποριακού πειράματος. Απομονωμένος μαζί του σε ένα μυστικό εργαστήριο, πρέπει να αξιολογήσει την Ava (Alicia Vikander), ένα θηλυκό ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη.”

Ενδιαφέρουσα ταινία επιστημονικής φαντασίας που δεν ανήκει στο κλασικό είδος της περιπέτειας. Ο Garland, ενώ σε βάζει στην υπόθεση και σε πετάει στον κόσμο του από το πρώτο κιόλας πλάνο, τα υπόλοιπα 100 λεπτά κυλάνε αργά, όχι δίχως ενδιαφέρον όμως. Tρία άτομα σε ένα σπίτι (τέσσερα, αν μετρήσουμε και τη μυστήρια βοηθό του Isaac), σε ένα αργό παιχνίδι «γάτας – ποντικιού».

Ο Nathan (Oscar Isaac), η εκκεντρική αυτή μεγαλοφυία, έρχεται σταδιακά σε σύγκρουση με την πιο αθώα και καλοπροαίρετη ψυχοσύνθεση του Caleb (Domhnall Gleeson), σε δύο πολύ δυνατές ερμηνείες (να πούμε κάπου εδώ πως και οι 2 ηθοποιοί θα πρωταγωνιστούν στο “Star Wars: Episode VII – Τhe Force Awakens” που θα δούμε στη χώρα μας τα Χριστούγεννα). Αυτή όμως που κλέβει την παράσταση είναι η νεαρή Alicia Vikander, που πρωτογνωρίσαμε στα “A Royal Affair” & “Anna Karenina” (2012), είδαμε τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν στο “Seventh Son” και θα δούμε το Σεπτέμβρη στο πολυαναμενόμενο “ The Man from U.N.C.L.E.”. Υποδύεται άρτια το θηλυκό robot Ava, με τις κινήσεις του κορμιού της, τη φωνή της, τη στάση της, όλα εξαιρετικά προσεγμένα.

“There is nothing more human than the will to survive”. Αυτό είναι το tagline της ταινίας και του trailer. Πράγματι, πού σταματά η τεχνητή νοημοσύνη και πού αρχίζει η ανθρώπινη σκέψη? Ερωτημάτα που τέθηκαν (πιο έξυπνα είναι η αλήθεια) και στο περσινό αριστούργημα “Her” του Spike Jonze, δημιουργούνται και εδώ. Χωρίς να μας δίνει κάποια πρωτότυπη απάντηση, ο Garland μπλέκει διάφορα θέματα μεαξύ τους (ανθρώπινη συνείδηση, ελεύθερες ή προκαθορισμένες επιλογές, ολοένα και αυξανόμενη τεχνολογική πρόοδος, διαρκής αντιπαράθεση των δύο φύλων για τη μεταξύ τους εξουσία) χωρίς απόλυτη επιτυχία, αλλά το αργό αυτό sci – fi θριλεράκι του μας δίνει σίγουρα food for thought.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5

Για το Movie Heat,
Άγγελος Νομικός

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Κριτική: Παρασκευή Γιουβανάκη, Βαθμολογία 3.5/5
Φουτουριστικό φιλμ, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον σεναριογράφο του “28 Days Later”. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό sci-fi θρίλερ που χρησιμοποιεί τους χαρακτήρες για τη διερεύνηση θεμελιωδών ανθρώπινων και ψυχολογικών θεμάτων.
O 24χρονος Κάλεμπ επιλέγεται να συμμετέχει σ’ ένα πείραμα το οποίο τον φέρνει σε ένα απομακρυσμένο οίκημα στα βουνά, όπου ο Νέιθαν, ένας προγραμματιστής τεχνητής νοημοσύνης, τον περιμένει. Το Πείραμα θα θεωρηθεί επιτυχές, αν ο άνθρωπος δεν ξέρει πως αλληλεπιδρά με ένα κομπιούτερ, κι επομένως θεωρήσει πως είναι άνθρωπος. Το Πείραμα, είναι ύπουλα απλό και εκτελείται με τρόπο που ο άνθρωπος που συμμετέχει δεν ξέρει αν οι απαντήσεις προέρχονται ή όχι από υπολογιστή. Αν, δηλαδή, ο υπολογιστής όντως σκέφτεται ή προσποιείται πως σκέφτεται. Αμέσως ζητείται στον Κάλεμπ να δια δράσει με ένα γυναικείο ρομπότ που είναι η τελειότερη μορφή τεχνητής νοημοσύνης, έτσι ώστε να καταγραφούν οι ανθρώπινες αντιδράσεις του.
Η κάμερα του Alex Garland είναι πέρα για πέρα δεξιοτεχνική. Βρίσκεσαι σε συνεχή αγωνία για το τι θα ακολουθήσει στο επόμενο πλάνο. Πλάνα που φέρνουν στον νου τον καταραμένο διάδρομο της “Λάμψης”, καραδοκούν και εμφανίζονται τις πιο κατάλληλες στιγμές ώστε να ανυψωθεί το σασπενς. Εικονοληψία που παίζει με βλέμματα και χειρονομίες. Η επιλογή της σύνδεσης των πλάνων έγινε με καθαρή προσοχή, γεγονός που φανερώνεται από τα προσεγμένα ρακόρ. Πλάνα με απίστευτα κάδρα που δημιουργούν ηλεκτρισμένη, μοναδική ατμόσφαιρα και τοποθετούν τους χαρακτήρες σε θέση άμυνας αλλά και επίθεσης.
Χαρακτήρες και ηθοποιοί άκρως ενδιαφέροντες. Πρώτη και καλύτερη η Alicia Vikander, που γίνεται στην κυριολεξία ρομπότ (χάρις τα εκπληκτικά ειδικά εφέ!) με τις κινήσεις της, τον ρυθμό της και το σαγηνευτικό βλέμμα της, καθώς σκοπός της είναι να κάνει το ρομπότ αντικείμενο ερωτικής επιθυμίας.Και το καταφέρνει. Δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις τη μηχανή από τον άνθρωπο. Στη συνέχεια έρχεται ο Νέιθαν, που ενσαρκώνεται πιστηκότατα από τον Oscar Isaac, ένας πανέξυπνος αλλά και παρανοικός τύπος που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τα έργα του τα πραγματοποίησε για το καλό της επιστήμης ή για το καλό του φετιχισμού του. Και κάπου εδώ εμφανίζεται το κοινωνικό θέμα του ρόλου της γυναίκας και της μάχης των δύο φύλων στην ταινία. Γυναικείες παρουσίες σαγηνευτικές και παράλληλα απειλητικές.
Κλειστοφοβικό θρίλερ που δεν διστάζει να παίξει παιχνίδια μυαλού και αντοχής, όχι μόνο με τους ήρωες του αλλά και με τον θεατή.
Παρασκευή Γιουβανάκη

Thessaloniki Arts and Culture,

Διαβάστε επίσης

Close