Σκηνοθεσία: Glenn Ficarra & John Requa

Ηθοποιοί: Will Smith, Margot Robbie, Rodrigo Santoro, Gerald McRaney, Adrian Martinez, B. D. Wong, Robert Taylor, Dominic Fumusa, Brennan Brown, Griff Furst

Κριτική: Άγγελος Νομικός, Movie Heat

Mετά τα (όχι ταινιάρες, αλλά οπωσδήποτε απροσδόκητα ευχάριστα) “I Love You Phillip Morris” (2009) & “Crazy, Stupid, Love.” (2011), το σκηνοθετικό δίδυμο Glenn Ficarra & John Requa ανεβαίνουν ένα τολμηρό σκαλοπάτι στο κινηματογραφικό είδος και πηδάνε από την (σκέτο) κωμωδία/κομεντί, στην… περιπετειώδη δραμεντί. Το αποτέλεσμα αρκετά χλιαρό και άνισο, αλλά αναμφίβολα όχι δίχως τις στιγμές του.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Ο έμπειρος απατεώνας Nicky Spurgeon (Will Smith) μπάζει με επιτυχία στα κόλπα τη νεαρή, φιλόδοξη και σέξι Jess (Margot Robbie), την οποία εγκαταλείπει προτού αναπτύξει μαζί της μια μόνιμη σχέση. Τρία χρόνια αργότερα θα τη συναντήσει στο Buenos Aires και σε μια μεγάλη κομπίνα που σχεδιάζει, κάτι το οποίο θα περιπλέξει επικίνδυνα τα σχέδιά του.”

O Will Smith επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη σε καθαρά πρωταγωνιστικό ρόλο μετά από τριετή απουσία, και συγκεκριμένα από το “Men in Black 3” (2012). Έχοντας δεύτερο ρόλο στο απαίσιο “After Earth” (2013) και ένα πραγματικά ηλίθιο cameo στο γελοίο “Winter’s Tale” (2014), δεν ήθελε και πολύ για να πέσει το brand name του. Κάτι που όντως έγινε. Κακά τα ψέματα όμως, μας είχε λείψει ο Will σε μια τέτοιου είδους ταινία, όπου πρακτικά υποδύεται τον χαριτωμένο εαυτό του (βλέπε “Hitch” (2005) & “Hancock” (2008) ). Δίνει μια ευχάριστη, cool ερμηνεία που είχαμε να δούμε από αυτόν πολύ καιρό. Στο πλευρό του, η πανέμορφη Margot Robbie (“The Wolf of Wall Street” (2013) ) υποδύεται επίσης άκρως πετυχήμενα την «επικίνδυνη» femme fatale, που μόνο ο Smith (ποιος άλλος?) μπορεί να τη βάλει στη θέση της.

Η χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου είναι εξαιρετική, και έτσι εμείς με τη σειρά μας μπορούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια στην αδυναμία του σεναρίου, ένα σενάριο που ξεκινάει σπιντάτα, αλλά από τη μέση και μετά μένει δυστυχώς από καύσιμα. Τα περισσότερα twists είναι αναμενόμενα και όχι εντυπωσιακά, ενώ το φινάλε αρκετά αδύναμο και απογοητευτικό. Οι σκηνοθέτες Ficarra & Requa, παρόλο που αναμφίβολα αγαπούν τους χαρακτήρες τους, δεν ξέρουν τι ακριβώς να κάνουν με αυτούς και ταλανίζονται ανάμεσα στην περιπετειώδη καμωδία και το δράμα. Να σημειωθεί κάπου εδώ, τώρα που είπα κωμωδία, πως την παράσταση κλέβει με το σπαθί του ο άγνωστος (για μένα) Adrian Martinez, ο οποίος στο ρόλο του κολλητού του Nicky, Farhad, είναι πραγματικά ξεκαρδιστικός.

Έν τέλει, έχουμε αναμφίβολα δει καλύτερες ταινίες με απατεώνες (“Catch Me If You Can” (2002), “Matchstick Men” (2003), “21” (2008) και πολές πολές άλλες). Αλλά αν αυτό που αναζητάτε για αυτήν την εβδομάδα είναι ένα ελαφρύ, ψυχαγωγικό δίωρο με την παρέα, το “Focus” είναι ό,τι πρέπει. Καλή προβολή!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2.5/5

Για το Movie Heat,
Άγγελος Νομικός

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr