Σκηνοθεσία: Ron Howard

Ηθοποιοί: Chris Hemsworth, Benjamin Walker, Cillian Murphy, Tom Holland, Brendan Gleeson, Michelle Fairley, Ben Whishaw, Charlotte Riley, Gary Beadle, Frank Dillane, Donald Sumpter, Brooke Dimmock, Jamie Sives, Joseph Mawle, Nicholas Jones

Κριτική: Άγγελος Νομικός, Movie Heat

Θεαματική περιπέτεια, με εντυπωσιακά εφέ, υπέροχη φωτογραφία και προσεγμένα σκηνικά, το “In the Heart of the Sea” μπορεί να υπόσχεται πολλά από την υπόθεση και τα trailers, αλλά εν τέλει δεν κάνει βουτιά στα βαθιά, καθώς προδίδεται από την ακαδημαϊκή του σκηνοθεσία, το άτσαλο σενάριο και τις απλά ok ερμηνείες.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Στο Nantucket του 1850 ένας από τους ελάχιστους διασωθέντες (Brendan Gleeson) του φαλαινοθηρικού “Essex” διηγείται στον Herman Melville (Ben Whishaw), κατοπινό συγγραφέα του “Moby Dick”, τα πραγματικά γεγονότα του τραγικού ναυαγίου, όπως εκτυλίχθηκαν 30 χρόνια πριν.”

Στην «Καρδιά της Θάλασσας» λοιπόν, μένεις μονίμως με την προσμονή. Προσμονή για μια εντυπωσιακή, δραματική κορύφωση (βλέπε “Titanic” (1998), “The Perfect Storm” (2000), “Cast Away” (2000) ή ακόμα και το πιο πρόσφατο “The Impossible” (2012) ), η οποία όμως δεν έρχεται ποτέ. Και ενώ η ταινία ξεκινά πολύ υποσχόμενα, εσύ είσαι για 2 ώρες στο περίμενε. Ένα πανέμορφο βέβαια, οπτικά, «περίμενε».

O Ron Howard γενικά, είναι “hit or miss”. Πότε παραδίδει αριστουργήματα (“Apollo 13” (1995), “A Beautiful Mind” (2001), “Cinderella Man” (2005), “Frost/Nixon” (2008), “Rush” (2013) ) και πότε αδιάφορες ταινίες (“Edtv” (1999), “How the Grinch Stole Christmas” (2000), “The Da Vinci Code” (2006), “Angels & Demons” (2009), “The Dilemma” (2011) ), χωρίς όμως να μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί μέτριος σκηνοθέτης. Στο “In the Heart of the Sea”, αν και φάνταζε τέλεια επιλογή για να μεταφέρει αυτό το ιστορικό(?) έπος στη μεγάλη οθόνη, δυστυχώς προσεγγίζει το θέμα άκρως ακαδημαϊκά, λες και το διδάσκει σαν course σε πανεπιστήμιο ένα πράγμα. Σε συνδυασμό με ένα χλιαρό και αδύναμο σενάριο από τον Charles Leavitt (σεναριογράφος του πολύ καλού “Blood Diamond” (2006), του πολύ κιτς “Seventh Son” (2014) και του επερχόμενου “WarCraft” (2016) ), η ταινία μας «πετάει έξω» από τη μέση και μετά, κάπου εκεί μετά την πρώτη συνάντηση του πληρώματος με τον Moby “you’ve been a bad, bad whale” Dick.

Και ενώ οι ερμηνείες δε βοηθούν ούτε αυτές (έχω πειστεί πλέον πως ο Chris Hemsworth, αν εξαιρέσουμε το “Rush” όπου ήταν εξαιρετικός, υποδύεται μονίμως τον εαυτό του σε άλλη εποχή, ενώ έφτασα στο σημείο να βρίσκω τους διαλόγους – διαλείμματα μεταξύ Ben Whishaw & Brendan Gleeson, όπου ο δεύτερος εξιστορεί στον πρώτο τα γεγονότα του ναυαγίου, πολύ πιο ενδιαφέροντα από την πραγματική αναπαράστασή τους), η ταινία σώζεται εν τέλει από τα εκπληκτικά τρισδιάστατα εφέ (από τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου προτείνω να τη δείτε 3D ασυζητητί), την εντυπωσιακή φωτογραφία του Anthony Dod Mantle (βραβείο Oscar για το “Slumdog Millionaire” (2008) ) και την εξαιρετικά προσεγμένη αναπαράσταση των 1820’s – 1850’s.

Μια παλιομοδίτικα καλή περιπέτεια, λοιπόν, η οποία είχε όμως τις προδιαγραφές και τη βάση να είναι πραγματικά και «μοντέρνα» καλή περιπέτεια, και, γιατί όχι, να κυνηγήσει και μερικά βραβεία παραπάνω, πέρα από αυτά που σίγουρα θα κυνηγήσει στις κατηγορίες Εφέ, Φωτογραφίας, Ήχου, Μιξάζ, κλπ. Για τους λάτρεις αυτού του είδους ταινίων, πάντως, πιστεύω θα περάσετε ένα ευχάριστο δίωρο. Καλή προβολή!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2.5/5

Για το Movie Heat,
Άγγελος Νομικός

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat