Σκηνοθεσία: Joachim Lafosse

Ηθοποιοί: Vincent Lindon, Louise Bourgoin, Valérie Donzelli, Reda Kateb, Stéphane Bissot, Raphaëlle Lubansu, Jean-Henri Compère, Philippe Rebbot, Yannick Renier, Tatiana Rojo, Catherine Salée, Luc Van Grunderbeeck, Tibo Vandenborre

Κριτική: Κασσάνδρα Γαλάτου, Movie Heat

Το “White Knights”, με πρωταγωνιστή έναν από τους πιο γνωστούς και καλούς σύγχρονους Γάλλους ηθοποιούς, τον Vincent Lindon, διαθέτει μια αρκετά δυνατή θεματική, η οποία υπόσχεται πολλά, δεν κατορθώνει όμως να προσφέρει το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Ο Jacques Arnault (Vincent Lindon) είναι επικεφαλής μιας ΜΚΟ η οποία προσπαθεί να μεταφέρει ορφανά παιδιά από την Αφρική σε γαλλικές οικογένειες που μπορούν να τα υιοθετήσουν. Η σκληρή πραγματικότητα της Μαύρης Ηπείρου, όμως, θέτει τις πεποιθήσεις του, όπως και όλων των συνεργατών του, σε διαρκή αμφισβήτηση.”

Η σκληρότητα του πολέμου, ιδιαίτερα όσον αφορά μικρά, απροστάτευτα παιδιά συγκινεί και μόνο ως γεγονός. Ορισμένες εικόνες της ταινίας, λόγω της νατουραλιστικής φύσης της και του γενικότερου ντοκιμαντερίστικου ύφους που διαθέτει, όντως είναι σε θέση να ταράξουν, να συγκινήσουν, ακόμα και να προθυμοποιήσουν τον θεατή για κάποια ενδεχόμενη εθελοντική δράση. Έως ότου βέβαια, η εθελοντική αυτή δράση παρουσιάζεται ως θρίλερ με πολλαπλά εμπόδια και βαριές ευθύνες συνείδησης, οπότε μάλλον τείνει πιο πολύ στην αποτροπή προς τον εθελοντισμό. Φυσικά, η φιλανθρωπική πρακτική δεν είναι αυτή που ευθύνεται για την έκβαση της ιστορίας, αλλά η ίδια η ανθρώπινη φύση.

Αυτό ακριβώς κάνει η ταινία, περιγράφει τις αντιδράσεις ενός αριθμού ανθρώπων υπό δύσκολες και πιεστικές συνθήκες και τις συνέπειες που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Ο ρόλος των χαρακτήρων της ταινίας είναι δύσκολος. Οι καλοπροαίρετες και αγνές προθέσεις τους είναι αδιαμφισβήτητες, ο τρόπος διαχωρισμού όμως του ‘‘ποιες ψυχές θα σωθούν’’ είναι πολύ σκληρός, έως και απάνθρωπος. Φυσικά ακόμα πιο απάνθρωπη και θλιβερή, είναι η πρόθεση ορισμένων να εκμεταλλευτούν την όλη κατάσταση προς όφελός τους, βεβηλώνοντας ολόκληρο το ουμανιστικό έργο και δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο τους δύσμοιρους εθελοντές.

Εν τέλει, η ταινία αποτελεί σίγουρα ένα καθαρόαιμο, ειλικρινές δράμα. Πέρα όμως από τις έντονες αφηγηματικές στιγμές που αξίζουν και συνεπαίρνουν και το πολύ καλό, αν και προβλέψιμο φινάλε, είναι βέβαιο πως η ταινία θα μπορούσε να διαχειριστεί με καλύτερο το τόσο ενδιαφέρον θέμα που πραγματεύεται και να παράγει ένα κινηματογραφικό προϊόν κλάσης ανώτερο. Η ολική, υπόγεια δυναμική της θα έπρεπε να βγει λίγο περισσότερο προς τα έξω, αφαιρώντας τον κίνδυνο να κουράσει κατά της διάρκειά της. Αξίζει να αναφερθεί πως βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και ένας καλός λόγος για να την παρακολουθήσει κανείς είναι να ενημερωθεί για ένα μικρό μέρος των δυσχερειών και του βαθμού επικινδυνότητας που καλείται να αντιμετωπίσει κάποιος όταν αποφασίζει να βοηθήσει σε ανάλογες, τραγικές καταστάσεις πολέμου. Για την δυσκολία που αντιμετωπίζει στο να είναι «άνθρωπος».

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2.5/5

Για το Movie Heat,
Κασσάνδρα Γαλάτου

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat