Βιογραφικό δράμα με στοιχεία κωμωδίας, από τον σκηνοθέτη Matthew Warchus, αξιοπρόσεκτο, δυνατό, «περήφανο» και προτεινόμενο για Χρυσή Σφαίρα. Ανθρακωρύχοι από την μία, γκέι και λεσβίες από την άλλη, σε πρώτο πλάνο. Ένας ιδιόμορφος συνδυασμός κοινωνικών ομάδων που ενώνεται, συγκρούεται, ερωτεύεται, διασκεδάζει, προβληματίζεται και, κυρίως, διεκδικεί τα δικαιώματά του.

H υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Στο Λονδίνο του 1984 μια ομάδα γκέι ακτιβιστών προσπαθεί να συγκεντρώσει χρήματα για την υποστήριξη της μεγάλης απεργίας των ανθρακωρύχων. Όταν όμως τα μέλη της χρειαστεί να μεταβούν στην Ουαλία για να συναντήσουν τους απεργούς, θα διαπιστώσουν ότι δεν είναι ακριβώς καλοδεχούμενα.”

Το μέρος της κωμωδίας υπερτερεί του δράματος, και αυτό ακριβώς είναι το αξιοθαύμαστο. Αναφέρεται σε ένα καίριο, λεπτό και πολύ σημαντικό ζήτημα, χωρίς όμως να βαραίνει την ατμόσφαιρα. Δεν λείπουν οι δραματικές και συγκινητικές στιγμές ασφαλώς, ακόμα κι αυτές όμως παρουσιάζονται με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, ο οποίος καθιστά το σύνολο της ταινίας ουσιαστικό και ευχάριστο, χωρίς άσκοπα δράματα. Σε αυτό συμβάλουν σε έναν βαθμό οι άκρως συμπαθητικοί κινηματογραφικοί χαρακτήρες και η έντονη θετική αύρα που εκπέμπει ο καθένας τους.

Πέρα από την γενικά ευχάριστη ατμόσφαιρα της ταινίας, όπως προαναφέρθηκε, υπάρχουν ορισμένα σημεία στα οποία δημιουργούνται έντονα συναισθήματα στον θεατή, ο οποίος νιώθει στο πετσί του την αδικία με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι πρωταγωνιστές. Αξίζει να σημειωθούν εδώ, κάποια υποκειμενικά πλάνα των πρωταγωνιστών, με βλέμματα πραγματικού μίσους από τον περίγυρό τους, τα οποία διαπερνάνε και τον ίδιο τον θεατή σαν ακτίνες Χ. Ασφαλώς, όντας έντονα πολιτικοποιημένο και βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, το έργο δεν θα μπορούσε να παραλείψει καυστικά σχόλια σχετικά με την Θατσερική Αγγλία της δεκαετίας του ’80.

Πολύ καλές ερμηνείες από μια παρέλαση καλών ηθοποιών. Αξίζει να αναφερθεί πως ανάμεσα τους βρίσκεται το μισό κάστ… της σειράς ταινιών “Harry Potter”, όπως οι: Imelda Staunton, Bill Nighy και Jessie Cave.

Αξίες όπως η αλληλεγγύη και, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος, η περηφάνια και η αξιοπρέπεια βρίσκονται διάχυτες στην ταινία. Κατορθώνει να σε κερδίσει και να σου φτιάξει τη διάθεση, παράλληλα όμως προκαλεί προβληματισμό και σε κάνει να αναρωτιέσαι: 30 χρόνια έπειτα από την περίοδο στην οποία αναφέρεται η ταινία, τελικά τι πραγματικά έχει αλλάξει σχετικά με την αντιμετώπιση των ομοφυλόφιλων? Πολλά, θα σπεύσει να απαντήσει κάποιος, όμως αν αναρωτηθεί λίγο βαθύτερα, θα συνειδητοποιήσει πως τελικά η κατάσταση δεν έχει αλλάξει και τόσο αισθητά, γεγονός που προκαλεί θλίψη και κλονίζει λίγο το κλίμα χαράς που αφήνει η ταινία.

Ανακεφαλαιώνοντας, πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη και επίκαιρη κινηματογραφική δημιουργία, που προτείνεται ανεπιφύλακτα για μια εξόρμηση σε θερινό κινηματογράφο. Καλή προβολή λοιπόν!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5/5

Για το Movie Heat,
Κασσάνδρα Γαλάτου