Σκηνοθεσία: Lenny Abrahamson
Ηθοποιοί: Brie Larson, Jacob Tremblay, Joan Allen, William H. Macy, Sean Bridgers, Tom McCamus, Amanda Brugel, Joe Pingue, Cas Anvar
Κριτική: Κασσάνδρα Γαλάτου, Movie Heat
Μια ταινία για την οποία έχουμε ακούσει πολλά, μια ταινία που ανυπομονούσαμε να καταφτάσει στις ελληνικές αίθουσες: “Room”. Και το αποτέλεσμα μας αφήνει όχι απλώς ασπροπρόσωπους, αλλά συγκλονισμένους, τόσο όσον αφορά τη σπουδαιότητα της έβδομης τέχνης, αλλά και το μεγαλείο της ανθρώπινης ζωής.
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Ο πεντάχρονος Jack (Jacob Tremblay) έχει μεγαλώσει σε ένα δωμάτιο δέκα τετραγωνικών, στο οποίο συνεχίζει να ζει με τη μητέρα του (Brie Larson). Ώσπου εκείνη αποφασίζει πως έφτασε η ώρα να ξεγελάσουν τον άντρα που τους κρατά φυλακισμένους (Sean Bridgers) εκεί και να βγουν στον έξω κόσμο.”
Τέσσερις οσκαρικές υποψηφιότητες για αυτό το απίστευτο φιλμικό αριστούργημα του Lenny Abrahamson: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Α’ Γυναικείου Ρόλου για την Brie Larson. Αν θέλετε την γνώμη μου, η κοπέλα το έχει ήδη στο τσεπάκι της. Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός πως έχει αποσπάσει ήδη μια Χρυσή Σφαίρα για την καταπληκτική ερμηνεία της. Αν και στην πραγματικότητα, αυτός που κλέβει την παράσταση είναι ο μικρός Jacob Tremblay. Συγκλονιστικός, μαγευτικός. μια αποκάλυψη. Οι δυο τους με ευκολία μπορούν να θεωρηθούν ένα από τα πιο δυνατά ερμηνευτικά δίδυμα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.
Η ταινία είναι αστείρευτα συγκινητική. Είναι από τις ελάχιστες ταινίες που μπορούν να προκαλέσουν δάκρυα από τα πρώτα της λεπτά και σε όλη την διάρκειά της. Ο λόγος είναι απλός: Το έργο θέτει σε αμφισβήτηση αξίες που όλοι μας θεωρούμε δεδομένες, όπως το να βλέπουμε τον ήλιο το πρωί, τον ουρανό, τα δέντρα, τα ζώα. Ο μικρός Jack τα θεωρεί «εξωγήινα» καθώς δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή μαζί τους, πέραν της τηλεόρασης. Η ιδέα αυτή είναι ασύλληπτη και φαντάζει εξωφρενική. Μήπως θα έπρεπε να αισθανόμαστε ευγνώμονες και κατά κάποιον τρόπο προνομιούχοι που είμαστε σε θέση να απολαμβάνουμε όλα τα παραπάνω? Τα μικροπροβλήματα της ζωής μοιάζουν τόσο ασήμαντα, άμα σκεφτούμε πως θα μπορούσαμε να μην δούμε ποτέ τον ήλιο να ανατέλλει, να αγνοούμε πλήρως την ύπαρξή του ή να το θεωρούμε κάτι εξωπραγματικό. Η ταινία δίνει μια ιδιαίτερα αισιόδοξη νότα αναφορικά με αυτό το θέμα και αποτελεί έναν πραγματικό ύμνο στην ζωή, της οποίας την σπουδαιότητα τείνουμε να ξεχνάμε.
Το σενάριο της ταινίας είναι γραμμένο από την Emma Donoghue και βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της ίδιας, εμπνευσμένο από παρόμοια περιστατικά εγκλεισμού, που εκτοξεύουν στα ύψη την ανθρώπινη σκληρότητα και διαστροφή. Ίσως γι’αυτό η ταινία μας αγγίζει τόσο πολύ: ξέρουμε πως έχει συμβεί στα αλήθεια… Περαιτέρω προβληματισμοί δημιουργούνται σχετικά με θέματα όπως οι οικογενειακοί δεσμοί και η αυθαιρεσία των ΜΜΕ.
Μια κινηματογραφική εμπειρία που κόβει την ανάσα, σηκώνει την τρίχα, φέρνει δάκρυα στα μάτια και δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό του θεατή. Κυρίως όμως, μοιάζει να αποτελεί ένα δημιούργημα που μπορεί να αλλάξει την οπτική της ζωής. Μετά την προβολή της ταινίας, δεν θα προβληματίζεστε έντονα για ανούσια θέματα που σας απασχολούσαν στο παρελθόν. Γιατί, πολύ απλά, θα έχετε συνειδητοποιήσει πως ανά πάσα στιγμή μπορείτε απλά να βγείτε έξω και να κοιτάξετε τον ουρανό… Και η ταινία καθιστά κατανοητό το γεγονός πως μεγαλύτερο και ομορφότερο δώρο από αυτό δεν υπάρχει.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4.5/5
Για το Movie Heat,
Κασσάνδρα Γαλάτου
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat
Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr
