The Big Short, κριτική ταινίας

The Big Short, κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Adam McKay

Ηθοποιοί: Christian Bale, Steve Carell, Ryan Gosling, Brad Pitt, John Magaro, Finn Wittrock, Hamish Linklater, Rafe Spall, Jeremy Strong, Marisa Tomei, Melissa Leo, Karen Gillan, Stanley Wong, Byron Mann, Tracy Letts

Κριτική: Άγγελος Νομικός, Movie Heat

Θα ξεκινήσω με αυτό που κανονικά θα έπρεπε να γράψω στον επίλογο, απλά και μόνο για να σας τραβήξω την προσοχή. Το «Μεγάλο Σορτάρισμα» (“The Big Short”) είναι η ταινία – απάντηση για όλους εμάς, που, χωρίς να έχουμε βαθύτατες γνώσεις μακρο/μικρο – οικονομικών, αναρωτιόμαστε από το 2008 γιατί η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει χρόνο με το χρόνο και ποια είναι εν τέλει τα αίτια που οδήγησαν στην τεράστια και παγκόσμια αυτή οικονομική αυτή κρίση. Εάν λοιπόν έχετε, όπως κι εγώ, τα ίδια ερωτήματα και αναζητάτε μια απάντηση, το “The Big Short” είναι η ταινία που πρέπει να δείτε αυτήν την εβδομάδα.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, μια ομάδα outsiders του χρηματιστηριακού κόσμου (Christian Bale, Steve Carell, Ryan Gosling, Brad Pitt, κ.ά.) καταλαβαίνουν πως, ενάντια στη γενική πεποίθηση, μια μεγάλη οικονομική κρίση είναι έτοιμη να ξεσπάσει και προσπαθούν να κινηθούν κόντρα στο ρεύμα και τα μεγάλα τραπεζικά συμφέροντα.”

Ο Adam McKay, σκηνοθέτης και σεναριογράφος των εξής κωμωδιών με πρωταγωνιστή τον Will Ferrel: “Anchorman: The Legend of Ron Burgundy” (2004), “Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby” (2006), “Step Brothers” (2008), “The Other Guys” (2010) και “Anchorman 2: The Legend Continues” (2013), καθώς επίσης και σεναριογράφος του πολύ πρόσφατου και πολύ ευχάριστου “Ant-Man” (2015), σκηνοθετεί εδώ, χωρίς τον Will Ferrel αυτή τη φορά, το «Μεγάλο Σορτάρισμα», από σενάριο γραμμένο από τον ίδιο και τον Charles Randolph, σενάριο που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο που έγραψε ο δημοσιογράφος/οικονομικός συντάκτης Michael Lewis το 2010. Ουφ, ανάσα…

Tι είναι εν τέλει το «Μεγάλο Σορτάρισμα»? Είναι μια καυστική, αιχμηρή σάτιρα (όχι κωμωδία, σάτιρα, κρατήστε τη λέξη), γραμμένη ξεκάθαρα για να λύσει τις απορίες του ανίδεου (δεν το λέω καθόλου υποτιμητικά αυτό) κοινού. O Ryan Gosling (μαζί με 2 – 3 άλλους ηθοποιούς – αχ, Margot Robbie, αχ… – αλλά κατά κύριο λόγο αυτός) αναλαμβάνει να μας ενημερώvει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, σπάζοντας το λεγόμενο 4ο τοίχος (“fourth wall”) και μιλώντας απευθείας στο κινηματογραφικό κοινό για τα διαδικαστικά, τα οικονομικά τερτίπια και γενικότερα τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο έργο. Oι δε Christian Bale & Steve Carell δίνουν ερμηνειάρες, ειδικά ο Carell (υποψήφιοι για Χρυσές Σφαίρες και οι 2, υποψήφιος για Oscar B’ Αντρικού ο πρώτος – ξαναλέω ο Carell είναι αποκάλυψη εδώ, όμως, 1 χρόνο μετά το “Foxcatcher”, για τον Bale τα ξέρουμε), ενώ ο Brad Pitt είναι κλασικά ήρεμη δύναμη σε έναν glorified cameo ρόλο, καθώς αναλαμβάνει να ενημερώσει τους νεαρούς John Magaro & Finn Wittrock, πως, μετά τις Η.Π.Α., είναι η σειρά της Ελλάδας να γαμ****, μαζί με την Ισλανδία, ενώ η Ισπανία και η Ιταλία ακολουθούν σύντομα. Thanks for that, Brad!

Εν τέλει, δεσποινίδες και κύριοι, μια ταινία – δραμεντί (αν μπορεί να πει κανείς δραμεντί μια ταινία με τόσο σοβαρό περιεχόμενο), νόθο παιδί των ταινιών “Wall Street” (1987) και “The Wolf of Wall Street” (2013), το υποψήφιο για 5 Βραβεία Oscar (μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου) “The Big Short”, με το –υπερ–καλοκουρδισμένο σενάριο των McKay και Randolph, την αριστουργηματική σκηνοθεσία του πρώτου, και τις εξαιρετικές ερμηνείες από όλο το cast, αποτελεί την τέλεια αφορμή για να πάτε σινεμά αυτήν την εβδομάδα. Καλή προβολή και καλό άγχος!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5/5

Για το Movie Heat,
Άγγελος Νομικός

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Κριτική: Χρήστος Σφιάτκος, Βαθμολογία 3.5/5
ο «μεγάλο σορτάρισμα» είναι ένα film που θα ευχαριστηθούν κυρίως οι θεατές με έφεση στα οικονομικά, καθώς εξιστορεί τα γεγονότα που συνέβησαν μεταξύ 2005-2008 στην αγορά των στεγαστικών δανείων στην Αμερική και οδήγησαν στο τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο με τις τράπεζες σε όλον τον κόσμο, αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων στις ΗΠΑ χωρίς δουλειά και κατοικία. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Michael Lewis.
Ο Adam McKay μας δίνει τις ιστορίες των ανθρώπων που είδαν την οικονομική φούσκα να δημιουργείται και είτε προσπάθησαν να βγάλουν κέρδος από αυτήν είτε προσπάθησαν να μην είναι κοντά της όταν σκάσει. Οι τέσσερις μεγάλοι πρωταγωνιστές είναι αυτοί που βοηθούν το έργο με τις ερμηνείες τους καθώς το (αν μη τι άλλο δύσκολο) «υλικό» με το οποίο καταπιάνεται ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος, όπως είπαμε πριν, δεν είναι το ίδιο ενδιαφέρον για όλους τους ανθρώπους.
Γενικά όλοι οι χαρακτήρες είναι κατεστραμμένοι. Όλοι έχουν αναρίθμητα ψυχολογικά λόγω άγχους αλλά και λόγω προσωπικών προβλημάτων που έχουν επιδεινωθεί από το stress της δουλειάς τους. Χειρότεροι απ’ όλους, ο Steve Carell, ο οποίος παρότι κωμικός ηθοποιός πλάθει άψογα τον χαρακτήρα του αντιεξουσιαστή και πολέμιου της διαφθοράς της Wall Street, Mark Baum και ο Christian Bale, ως ο αντικοινωνικός -ως εκεί που δεν πάει- Michael Burry που χρειάζεται metal μουσική για να συγκεντρωθεί και περπατά ξυπόλητος στο γραφείο του. Πηγή των ψυχολογικών του να σημειωθεί πως είναι σε μεγάλο βαθμό και το γυάλινο μάτι του.
O Ryan Gosling ίσως να ξενερώσει τις θαυμάστριες του ως το απίστευτο λαμόγιο τραπεζίτης με το ψεύτικο μαύρισμα και την τεράστια ιδέα για τον εαυτό του ενώ την τετράδα συμπληρώνει ο Brad Pitt που συγκριτικά έχει λιγότερο χρόνο από τους υπολοίπους στον ρόλο του ενός πρώην τραπεζίτη που ξέφυγε απ’ όλους κι απ’ όλα για να κάνει τα δικά του.
Ιδιαιτέρως καλή και συγκινητική, βγάζοντας αληθινό ενδιαφέρον για τον σύζυγό της, η Marisa Tomei που χαραμίζεται σε ελάχιστες σκηνές μέσα στο film δίπλα στον Carell.
Προσωπικά χάθηκα στους οικονομικούς όρους. Σε κάποιο σημείο παραδόθηκα και δεν μπορούσα να παρακολουθήσω. Είχα λίγη βοήθεια από τον Gosling, ο οποίος σπάει τον «τέταρτο τοίχο» και μιλά στους θεατές καθώς αναλαμβάνει να μας εξηγεί κάποιους από τους όρους που χρησιμοποιούν άψογα (σαν να είναι αυτό το επαγγελμά τους) οι ηθοποιοί, κατα την διάρκεια της ταινίας. Σε αυτό τον βοηθούν οι Margot Robbie, που είδαμε στο «The Wolf Of Wall Street», η Selena Gomez που παίζει τον εαυτό της και μας εξηγεί τα ανεξήγητα από ένα τραπέζι ρουλέτας και ο Anthony Bourdain που μας μιλά από τον χώρο εργασίας του για τα απούλητα ψάρια.
Δεν το ευχαριστήθηκα. Παρά το ότι οι ερμηνείες ήταν καλές, έχει βγει ένα αποτέλεσμα μεταξύ διάλεξης για οικονομικά που δεν επέλεξες και κατ’ επέκταση δεν καταλαβαίνεις Χριστό και ταινίας που θέλεις να δεις αλλά έχασες το πρώτο τέταρτο και δεν καταλαβαίνεις τίποτε, επίσης.
Ο Λύκος της Γουόλ Στρητ όχι απλά κατασπάραξε το Μεγάλο Σορτάρισμα, το έκανε κομμάτια.
*Η βαθμολογία έγκειται κυρίως στον τομέα των ερμηνειών.
Χρήστος Σφιάτκος

Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Διαβάστε επίσης

Close