Σκηνοθεσία: Alice Rohrwacher
Ηθοποιοί: Alexandra Maria Lungu, Alba Rohrwacher, André Hennicke, Margarete Tiesel, Sabine Timoteo, Sam Louwyck, Agnese Graziani, Luis Huilca Logrono, Monica Bellucci
Κριτική: Κασσάνδρα Γαλάτου, Movie Heat
«Tα Θαύματα», η νέα ιταλική ταινία της Alice Rohrwacher, κατέφθασε στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες. Μια ταινία πολύ ιδιαίτερη, που αφήνει ανάμικτα συναισθήματα.
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Μια απομονωμένη στην εξοχή εξαμελής οικογένεια μελισσοκόμων προσπαθεί να εκσυγχρονίσει το μικρό παρασκευαστήριό της. Άτυπος αρχηγός της η 12χρονη Gelsomina (Alexandra Maria Lungu), που βοηθάει στις δουλειές, προσέχει τις τρεις μικρότερες αδερφές της και κάνει τα πάντα για να πείσει την οικογένειά της να συμμετάσχει σε ένα τηλεοπτικό reality show.”
Η σκηνοθεσία ενδιαφέρουσα, με ποικίλες αλληγορικές εικόνες, και οι υποκριτικές ερμηνείες πολύ καλές, με μια απλότητα και ειλικρίνεια που θυμίζει έντονα την τάση του ιταλικού νεορεαλισμού. Την παράσταση κλέβoυν η μικρή πρωταγωνίστρια Maria Alexandra Lungu στο ρόλο της Gelsomina αλλά και η Monica Bellucci, αφήνοντας τον χρόνο μόνο να αποδείξει πως εξακολουθεί να είναι πανέμορφη.
Η σκηνοθέτης καταφέρνει να παρουσιάσει τη φιλμική οικογένεια, την καθημερινότητα και τα προβλήματά της με έναν άκρως ρεαλιστικό τρόπο, χωρίς ωραιοποιήσεις αλλά και χωρίς υπερβολές. Οι θεατές μπαίνουν στο ρόλο του «αδιάκριτου» παρατηρητή. Θεματικά, η ταινία ταλαντεύεται κατά κύριο λόγο ανάμεσα σε ένα σχόλιο για τα τηλεοπτικά τηλεπαιχνίδια, την πατρική αυταρχικότητα και την σταδιακή ενηλικίωση της Gelsomina που συνεπάγεται την ύπαρξη ευθυνών, αλλά και προσωπικής ελευθερίας.
Εκεί που ίσως χάνει η ταινία είναι στο ότι δε φαίνεται να εστιάζει κάπου ξεκάθαρα, ακολουθώντας πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις, γεγονός που δεν της επιτρέπει να αναπτύξει παραπάνω ένα συγκεκριμένο θέμα και ως εκ τούτου να δημιουργήσει εντονότερα συναισθήματα στο θεατή. Επιπλέον, το τέλος θα μπορούσε να είναι διαφορετικό και πολύ πιο ικανοποιητικό.
Η αντίθεση που παρουσιάζεται ανάμεσα στον απλό, φτωχό αλλά αληθινό κόσμο της υπαίθρου όπου ζει η οικογένεια και στο φαντασμαγορικό, λαμπερό αλλά πλασματικό κόσμο της τηλεόρασης, είναι από τα καλοδουλεμένα στοιχεία της ταινίας, τόσο θεματικά, όσο και σκηνοθετικά.
Πάντως, πέρα από τις αδυναμίες που μπορεί να έχει, είναι μια ταινία που δεν χαρακτηρίζεται αδιάφορη. Σίγουρα δεν πρόκειται να ενθουσιάσει το μεγαλύτερο μέρος του κοινού, αλλά ούτε και να αποτελέσει χάσιμο χρόνου. It’s up to you!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2.5/5
Για το Movie Heat,
Κασσάνδρα Γαλάτου
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat
Κριτική: Aλεξάνδρα Τσαγάνη, Film Critiques, Βαθμολογία 2.5/5
Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή μιας εξαμελούς πατριαρχικής οικογένειας η οποία περιορίζεται στις αγροτικές δραστηριότητες και κυρίως στη μελισσοκομεία για όλα τα μέλη της που κατά βάση είναι μικρής ηλικίας κορίτσια. Η σκληρή δουλειά είναι επιβεβλημένη για όλους και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στις αγροτικές εργασίες αυστηρά παραδοσιακοί με φόβο για οτιδήποτε καινούριο και εισαγώμενο. Παρά την επιβλητική παρουσία του πατέρα και την αυστηρότητα του, το ικανότερο μέλος της οικογένειας από την οποία περνούν όλες οι ευθύνες είναι η μεγαλύτερη κόρη, που είναι 12 χρονών.
Ο πατέρας αποτελεί μια φιγούρα απόμακρη και με κλειστές πεποιθήσεις. Επενδύει στην μεγάλη του κόρη για να συνεχίσει τη δουλειά του ενώ παράλληλα αρνείται να αποδεχτεί ότι μεγαλώνει. Την ρουτίνα της καθημερινότητας τους θα σπάσει η άφιξη ενός μικρού Γερμανού εφήβου ο οποίος λόγος της παραβατικής συμπεριφοράς καταφτάσει σπίτι τους για να κάνει κοινωνική εργασία. Το παιδί φαίνεται τρομαγμένο και δεν μιλάει αλλά μπορεί να σφυρίζει με ιδιαίτερο τρόπο. Τα κορίτσια της οικογένειας που ζουν αποξενωμένα από άλλους ανθρώπους υποδέχονται τον έφηβο με χαρά και μάλιστα η μεγαλύτερη κόρη αναπτύσσει συναισθήματα γι’ αυτόν. Οι οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας και η ελπίδα για αλλαγή θα κάνουν την 12χρονη να κάνει αίτηση σε κάποιο reality show για λογαριασμό της οικογένειας της για την ανάδειξη της καλύτερης παραδοσιακής αγροτικής επιχείρησης.
Αποτελεί μια άκρως ρεαλιστική απεικόνιση του αγροτικού βίου με ό,τι καλό ή κακό αυτό συνεπάγεται. Σε πολλά σημεία η ταινία μπορεί να κάνει το μέσο αστό να αναρωτηθεί το λόγο της ύπαρξης της, παρολαυτά ενδεχομένως να βρει υποστηρικτές μεταξύ των ανθρώπων της επαρχίας οι οποίοι θα μπορούσαν να ταυτιστούν αν είχαν ποτέ βέβαια την ευκαιρία να δουν τη συγκεκριμένη ταινία… Παρολαυτά για τους υπόλοιπους έχει κάποιο ενδιαφέρον όπως θα είχε κάποιο ντοκυμαντέρ με εστίαση στην καθημερινή ζωή όπως δεν την ξέρουμε!
Δεν εντοπίζονται στοιχεία υπερβολής ή συναισθηματικών εξάρσεων, αντιθέτως τα γεγονότα παρατίθενται με απλό τρόπο χωρίς να επιδιώκεται κάποια ιδιαίτερη εμβάθυνση ή νοηματοδήτηση. Στην ταινία διακρίνονται κάποια αντιθετικά σχήματα. Όπως η αληθινή ζωή απέναντι στην ζωή του θεάματος, η ελπίδα απέναντι στην απογοήτευση, η παιδικότητα απέναντι στην ωρίμανση και η ενήλικη ζωή απέναντι στην παιδική ζωντάνια. Το πιο αξιοσημείωτο μεταξύ των οποίων είναι ότι ένα 12χρονο κορίτσι που του επιβάλλουν την ωρίμανση αποδίδοντας του ευθύνες ενηλίκων ενώ παράλληλα προσπαθούν να το κρατήσουν παιδί αγνοώντας τις εφηβικές επιθυμίες του. Αυτά τα σχήματα είναι που θα δημιουργήσουν σε ολόκληρη την ταινία υπόκωφες συγκρούσεις και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι η ίδια η ζωή. Χωρίς κανένα συμπέρασμα, χωρίς καμία απάντηση, χωρίς καμία βεβαιότητα, όπως πρέπει να είναι η ζωή άλλωστε.
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές και η παρουσία της λαμπερής Monica Bellucci δίνει έξτρα πόντους στην ταινία. Η ταινία είναι Βραβευμένη στο φεστιβάλ των Καννών με βραβείο κριτικής επιτροπής το 2014.
Αλεξάνδρα Τσαγάνη
Thessaloniki Arts and Culture,
