Σκηνοθεσία: Michael Moore

Ηθοποιοί: –

Κριτική: Μαίρη Πουτιού, Movie Heat

Ο ντοκιμαντερίστας Michael Moore φημίζεται για το ιδιαίτερο κωμικό στιλ και τη ντελικάτη καυστικότητα με την οποία προσεγγίζει σοβαρά κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά ζητήματα, που θέτουν κάθε φορά νέες αμφιβολίες για το δεδομένο τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Μετά τα επιτυχημένα “Fahrenheit 9/11” (2004) και “Sicko” (2007), ο Αμερικανός σκηνοθέτης βάζει στο στόχαστρο το αμερικανικό σύστημα υγείας και εκπαίδευσης και «εισβάλλει» σε άλλες χώρες προκειμένου να κλέψει τις καλοδουλεμένες ιδέες τους.

Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να πάρουμε τα καλύτερα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την κάθε χώρα, να τα συνθέσουμε και να φτιάξουμε ένα ουτοπικό κράτος που λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένο ρολόι? Κάτι τέτοιο θα ήταν ιδανικό για το αμερικανικό σύστημα σύμφωνα με τον Michael Moore, ο οποίος αναλαμβάνει δράση και επισκέπτεται μια πληθώρα από ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) χώρες. Οι Ιταλοί εκπλήσσονται από την έλλειψη πληρωμένων διακοπών του αμερικανικού εργατικού δυναμικού, οι Γάλλοι πέφτουν απ’ τα σύννεφα με τις διατροφικές συνήθειες των Αμερικανών μαθητών ενώ οι Νορβηγοί πάνε κόντρα στο αμερικανικό σωφρονιστικό σύστημα. Ο Moore έχει τόσες χώρες να λεηλατήσει, αμέτρηρα λάφυρα να επιστρέψει πίσω στη χώρα του, κι όμως είναι άοπλος και η μόνη του δύναμη είναι αυτή της αλήθειας, που προσπαθεί να τη μεταφέρει μέσα απ την κάμερα.

Η ιδέα του Moore όσο ουτοπική και αν φαίνεται είναι καλή, ελπιδοφόρα και καταφέρνει να βάλει σε σκέψεις ακόμα και τον πιο ανυποψίαστο θεατή. Ίσως αν ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε την πολεμοχαρή του φύση προς όφελος του κοινού καλού, τα πράγματα στον κόσμο να ήταν τελείως διαφορετικά. Το πρόβλημα με αυτό το φιλμ είναι πως όσο και αν προσπαθεί να εξισώσει τις αδυναμίες των ΗΠΑ με τα θετικά στοιχεία άλλων χωρών, τελικά στο επίκεντρο βρίσκεται ξανά το αμερικανικό σύστημα και όχι το κάθε σύστημα παγκοσμίως, το οποίο υποφέρει από βλαβερές τρύπες στο εκπαιδευτικό, πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό του σύστημα. Τελικά στην ουτοπία πρέπει να στοχεύει η κάθε χώρα, ή μόνο η χώρα που εξουσιάζει ολόκληρο τον πλανήτη? Άλλωστε τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, αν αναλογιστούμε πως μια κοινωνία ολοκληρωμένη δεν είναι απαραίτητα και μια κοινωνία που αγγίζει την τελειότητα. Οι ιδιαιτερότητες στην κουλτούρα και τον τρόπο σκέψης, είναι αυτές που δίνουν και την πραγματική ταυτότητα.
Αν δεχτούμε, βέβαια, πως η αφέλεια του Moore είναι καθαρά σατιρική, τότε έχουμε μπροστά μας ένα κινηματογραφικό διαμάντι που δεν πρέπει να αγνοήσει κανείς. Καλή προβολή!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5/5

Για το Movie Heat,
Μαίρη Πουτιού

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Thessaloniki Arts and Culture,