Μπορεί να έχεις συνηθίσει στο άκουσμα της φράσης “ελληνική ταινία”, να σκέφτεσαι τη Φίνος Φιλμ, τον Γιάννη Δαλιανίδη, πρωταγωνιστές τη Βουγιουκλάκη, τον Παπαμιχαήλ, την Καραγιάννη, το Βουτσά και τον Σειληνό να ξεπετάγεται ξαφνικά χορεύοντας … αλλά δεν είναι έτσι. Τουλάχιστον, όχι πάντοτε.
Υπάρχει και ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος ο οποίος διαθέτει ουκ ολίγες εξαιρετικές ταινίες. Από τη δεκαετία του ’90 μέχρι και σήμερα, έχει κυκλοφορήσει μια πληθώρα από πολύ καλές παραγωγές. Ενδιαφέρουσες ταινίες, ταινίες που βλέπονται ευχάριστα και σε αφήνουν με μία “γλυκόπικρη γεύση”, ταινίες που σε συγκινούν ή σε κρατούν σε αγωνία.
Το Thessaloniki Arts and Culture συγκέντρωσε μερικές από αυτές που θεώρησε πολύ καλές και προτείνει να τις δεις κι εσύ, αφού είναι διαθέσιμες ολόκληρες στο Youtube!
Φτηνά Τσιγάρα (2000)
Μια ταινία με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον Ρένο Χαραλαμπίδη, η οποία όταν έκανε πρεμιέρα το 2000 δε γνώρισε ιδιαίτερη απήχηση. Αντίθετα, 14 χρόνια μετά, που αναρτήθηκε στο Youtube, η ταινία αγαπήθηκε από πολλούς κι έγινε ξανά …της μόδας! Ένα ρομαντικό φιλμ, μέσα από την ενδιαφέρουσα ματιά του Ρένου Χαραλαμπίδη, με πρωταγωνιστές έναν νέο και μία νέα, σε μία -εντελώς διαφορετική τότε- άδεια Αθήνα, τον Δεκαπενταύγουστο. Να σημειωθεί, βέβαια, πως και οι μουσικές που καλύπτουν την ταινία από τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο και την Έλλη Πασπαλά, είναι καταπληκτικές.
Ας περιμένουν οι γυναίκες (1998)
Μια ωδή στην απόλυτη ελληνική κουλτούρα και νοοτροπία, δια χειρός Σταύρου Τσιώλη. Σπαρταριστή κωμωδία, με πρωταγωνιστές τους υπερ-αγαπημένους Αργύρη Μπακιρτζή, Γιάννη Ζουγανέλη και Σάκη Μπουλά, ως μπατζανάκηδες σε ένα οδικό ταξίδι από Θεσσαλονίκη προς Θάσο, όπου τους περιμένουν οι γυναίκες τους και τα παιδιά τους. Η στάση τους, όμως, στη λίμνη Βόλβη, θα είναι καθοριστική.
Το κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο (2001)
Όταν ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος μπαίνει “στο στόχαστρο” του ανεπανάληπτου διδύμου Ρέππας-Παπαθανασίου, δε μπορεί παρά να βγει μία ξεκαρδιστική ταινία με πρωταγωνιστές μια σειρά από λατρεμένους, ταλαντούχους ηθοποιούς. Πρόκειται για παρωδία, που διακωμωδεί με γλυκιά και νοσταλγική διάθεση όλο το φάσμα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ’60 και κυρίως τις εμπορικές ταινίες της Φίνος Φιλμ. Στην ταινία συνυπάρχουν η κωμωδία, η περιπέτεια, το μελό, το μιούζικαλ, το βουκολικό δράμα, αλλά και οι σκηνές εποχής (την περίοδο της Κατοχής), όλα μέσα από μία κωμική και σατιρική αντίληψη.
Εφάπαξ (2001)
Ακόμα μια ταινία στην οποία βλέπεις πολλά στοιχεία της ελληνικής κουλτούρας. Ο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Παντελής (Πέτρος Φιλιππίδης), ο οποίος ζει μια βαρετή, συμβατική ζωή, δουλεύοντας σε απορριματοφόρα και φροντίζει τη γυναίκα του, την κόρη του και την πεθερά του. Μόνες του χαρές είναι μικρές στιγμές, με τον συνάδελφό του Μανώλη, τα βιβλία και οι συζητήσεις με δύο φίλες του ιερόδουλες. Μόλις συνταξιοδοτείται, όμως, και παίρνει το εφάπαξ, αποφασίζει να “λύσει τα δεσμά” του και να χαρεί τα χρήματά και την ελευθερία του όπως θέλει.
Έτερος Εγώ (2016)
Ένα καταπληκτικό αστυνομικό θρίλερ που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις ξένες παραγωγές σε επίπεδο ερμηνείας, σεναρίου και σκηνοθεσίας. Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης είναι απλά εξαιρετικός στο ρόλο του μοναχικού, με ελαφριάς μορφής αυτισμό εγκληματολόγου, ενώ η σειρά εγκλημάτων που καλείται να λύσει θα μπορούσαν να είναι βγαλμένα από κάποιο βιβλίο της Αγκάθα Κρίστι.
Επιμέλεια: Δάφνη Τσάρτσαρου
