Η καταπίεση των αναγκών που σχετίζονται με τις ορμές είναι απλώς ένα μέρος της τεράστιας καταπίεσης που ασκείται στο άτομο από την κοινωνία.

Επειδή όμως η διαδικασία αυτή δεν ξεκινά από την ενηλικίωση, αλλά από τις πρώτες κιόλας ημέρες της ζωής, ως αποτέλεσμα των παιδαγωγικών μεθόδων που χρησιμοποιούν οι συχνά καλοπροαίρετοι γονείς, αργότερα το άτομο δεν είναι σε θέση να εντοπίσει μέσα του τα ίχνη της καταπίεσης αυτής χωρίς την απαραίτητη βοήθεια.

Είναι σαν να προσπαθεί κάποιος να δει ένα σημάδι που του έκαναν κάποτε στην πλάτη, αλλά χωρίς τη βοήθεια του καθρέφτη δεν θα μπορέσει ποτέ να το δει. Αυτός ο καθρέφτης είναι ένα από τα πράγματα που έρχεται να προσφέρει η ψυχαναλυτική διαδικασία.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Allice Miller, Για το καλό σου, εκδ Ροές. Η Άλις Μίλερ (2 Ιανουαρίου 1923 – 14 Απριλίου 2010) ήταν Ελβετίδα ψυχολόγος και συγγραφέας. Το βιβλίο της το Τραύμα του Προικισμένου Παιδιού έγινε μπεστ σέλερ με την αγγλική του έκδοση το 1981. Οι απόψεις της σχετικά με τις συνέπειες της κακοποίησης των παιδιών είχαν ιδιαίτερη επιρροή.

Στα βιβλία της αναλύει εκτενώς το μοντέλο τραύματος της παιδικής ηλικίας που ακολουθεί τον άνθρωπο μέχρι την ενήλικη ζωή του, αλλά και τις δηλητηριώδεις παιδαγωγικές μεθόδους.