21 απλά αλλά σημαντικά πράγματα που έμαθα από τον Νίτσε.

•Στην αλήθεια φτάνει κανείς μέσα από τη δυσπιστία και τον σκεπτικισμό, όχι μέσα από μια παιδική ευχή να ήταν τα πράγματα κάπως!

•Δεν είναι η αλήθεια ιερή, ιερή είναι η αναζήτηση της αλήθειας του καθενός μας! Μπορεί να υπάρχει πιο ιερή πράξη από την αυτοαναζήτηση; Το φιλοσοφικό μου έργο, λένε κάποιοι ότι είναι χτισμένο πάνω στην άμμο: οι απόψεις μου αλλάζουν συνεχώς. Αλλά μια από τις πάγιες φράσεις μου είναι: Γίνε αυτό που είσαι. Και πώς μπορεί κανείς ν’ ανακαλύψει ποιος είναι και τι είναι χωρίς την αλήθεια;

•Την ελπίδα; Η ελπίδα είναι το έσχατο κακό! Στο βιβλίο μου Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο, έγραφα ότι όταν άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, και τα κακά που είχε κλείσει εκεί ο Δίας ξέφυγαν, στον κόσμο των ανθρώπων έμεινε μόνο, χωρίς να το ξέρει κανείς, ένα έσχατο κακό: η ελπίδα. Από τότε ο άνθρωπος κάνει το λάθος να θεωρεί το κουτί και το περιεχόμενό του, την ελπίδα, σαν τυχερό σεντούκι. Ξεχνάμε όμως την επιθυμία του Δία ο άνθρωπος να συνεχίσει να βασανίζεται. Η ελπίδα είναι το χειρότερο κακό γιατί παρατείνει το βάσανο.

•Εγώ αγαπώ ό,τι μας κάνει μεγαλύτερους από αυτό που είμαστε!

•Κανείς δεν πεθαίνει ποτέ από θανατηφόρες αλήθειες στις μέρες μας – υπάρχουν πάρα πολλά αντίδοτα.

•Ακριβώς όπως τα κόκαλα, η σάρκα, τα σπλάχνα και τα αγγεία περικλείονται μέσα στο δέρμα, που κάνει τη θέα του ανθρώπου ανεκτή, έτσι και οι ταραχές και τα πάθη της ψυχής είναι τυλιγμένα μέσα στη ματαιοδοξία. Αυτό είναι το δέρμα της ψυχής.

•Ποιοι είναι οι ασφαλείς, οι ανακουφισμένοι, οι αιώνια χαρωποί: Μόνο εκείνοι που η όρασή τους είναι θολή – οι απλοί άνθρωποι και τα παιδιά! Ένα δέντρο έχει ανάγκη την καταιγίδα, αν πρόκειται να φτάσει σε περήφανα ύψη. Και η δημιουργικότητα και η ανακάλυψη γεννιούνται με οδύνη.

•Εμείς επινοούμε αυτά που βιώνουμε. Κι ό,τι επινοήσαμε, μπορούμε και να το καταστρέψουμε.

•Καθήκον; Μπορεί το καθήκον να μπει μπροστά από την αγάπη για τον εαυτό σου και την αναζήτησή σου για άνευ όρων ελευθερία; Αν δεν κατακτήσεις τον εαυτό σου, τότε η λέξη καθήκον είναι απλώς ευφημισμός για το γεγονός ότι χρησιμοποιείς τους άλλους για δική σου μεγέθυνση. Αυτο-απελευθέρωση σημαίνει ένα ιερό όχι, ακόμη και στο καθήκον.

•Το τίποτε είναι τα πάντα! Για να δυναμώσεις πρέπει πρώτα να βυθίσεις τις ρίζες σου στο τίποτε και να μάθεις ν’ αντιμετωπίζεις την πιο μοναχική μοναξιά σου.

•Μου αρέσουν όσοι προσπαθούν να θέσουν ως σκοπό τους και μοίρα τους την αρετή. Έτσι μόνο θα θελήσει κανείς να ζει και να μη ζει.

•Μου αρέσουν όποιοι έχουν βαθιά στην ψυχή την πληγή και μπορεί να καταστραφούν με το παραμικρό. Αυτοί πρόθυμα περνάνε το γεφύρι.

•Έφτασε η στιγμή να επιδιώξει ο άνθρωπος να γίνει πράξη ο σκοπός του. Έφτασε η στιγμή να φυτέψει τον σπόρο της πιο δυνατής ελπίδας του.

•Πρέπει μέσα του να έχει ο καθένας το χάος για να μπορεί να γεννηθεί το άστρο που τρεμοσβήνει.

•Ήρθα για να αρπάξω πολλούς από το κοπάδι. Θέλει συνεργάτες ο δημιουργός, εκείνους που χαράζουν τις καινούργιες αξίες επάνω στους καινούργιους πίνακες αξιών.

•Εκεί που θα τελειώσει η μοναξιά αρχίζει ο θόρυβος της αγοράς κι εκεί που θα αρχίσει ο θόρυβος των μεγάλων θεατρίνων και το βόμβισμα των μυγών που δηλητηριάζουν.

•Έχει γεμίσει η αγορά από παλιάτσους επίσημους κι ο λαός καμαρώνει για τους μεγάλους άνδρες του, γιατί αυτοί είναι κύριοι της παρούσης στιγμής.

•Κάθε μεγάλο κι ένδοξο ανθίζει μακριά από την αγορά. Οι δημιουργοί των καινούργιων αξιών κατοικούσαν μακριά από τη δόξα και την αγορά.

•Πρέπει να έχετε τη δύναμη να ερευνάτε τη σκέψη σας μέχρι τα βάθη της.

•Κάποτε πρέπει ν’ αγαπήσετε πέρα από τον εαυτό σας! Μάθετε πρώτα, λοιπόν, ν’ αγαπάτε.

•Έμαθα να περπατώ: Από τότε άρχισα να τρέχω. Έμαθα να πετώ: Από τότε δεν θέλω να με σπρώχνουν για να αλλάξω θέση. Τώρα είμαι ελαφρύς, τώρα βλέπω τον εαυτό μου από κάτω μου, τώρα χορεύει ένας θεός μέσα μου.

•Κράτος λέγεται το πιο παγερό απ’ όλα τα παγερά τέρατα. Κι επίσης παγερά ψεύδεται και τα ψέματα αυτά έρπουν από το στόμα του: «εγώ το κράτος είμαι ο λαός».