Έρως ανίκατε μάχαν,
Έρως, ος εν κτήμασι πίπτεις,
ος εν μαλακαις παριαιίς
νεάνιδος εννυχεύεις,
φοιτάς δ’ υπερπόντιος εν τ’ αγρονόμοις αυλαίς
και σ’ ουτ’ αθανάτων φύξιμος ουδείς
ουθ’ αμερίων σε γ’ ανθρω-
πων, ο δ΄έχων μέμηνεν.
συ και δικαίους αδίκους
φρένας παρασπάς επί λώβα
συ και τόδε νείκος ανδρών
ξύναιμον έχεις ταράξας
νικά δ΄εναργής βλεφάρων
ίμερος ευλέκτρου
νύμφας, των μεγάλων πάρεδρος εν αρχαίς
θεσμών, άμαχος γαρ εμπαί-
ζει θεός Αφροδίτα.

Σοφοκλής

( Έρωτα που ‘σαι ακαταμάχητος
Έρωτα που τα πλούτη εξανεμίζεις
που ξενυχτάς στα απαλά
μάγουλα της κοπέλας,
που βρίσκεσαι ακόμα και στα πέλαγα
ή και στις κατοικίες των ξωμάχων.
Να σ’ αποφύγει εσένα δεν μπορεί
Ούτε θνητός ούτε αθάνατος
Κι αυτόν που τον κατέχεις τον τρελαίνεις.
Εσύ και των δικαίων τα μυαλά
Τα παρασέρνεις στ’ άδικο. Για σένα
ακόμα και ομοαίματοι μαλώνουν.
Νικά ο πόθος λάμποντας στης κορασιάς τα μάτια,
αυτός που ‘ναι ο μέγιστος ανάμεσα στους νόμους,
γιατί αλλοίμονο μ’ εμάς παίζει η Αφροδίτη,
θεά που δεν μπορεί κανείς να τη νικήσει ).

Μετ. Γ. Υ.

Έτσι τραγούδησε ο Σοφοκλής τον Έρωτα, «το μέγιστο ανάμεσα στους νόμους»…και «αλλοίμονο μ’ εμάς παίζει η Αφροδίτη, θεά που δεν μπορεί κανείς να τη νικήσει». «…Ο Έρωτας, που είναι ο πιο ωραίος ανάμεσα στους αθάνατους θεούς, και όλων των θεών και όλων των ανθρώπων δαμάζει μες στα στήθη τους τη γνώση και τη φρονιμάδα»

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα