Ο θάνατος μιας προσωπικότητας είναι όπως και να το κάνουμε ανακουφιστικός.

Όλοι σκέφτονται επιτέλους δεν θα προχωρήσει άλλο.

Θα μπορέσουμε να αποσιωπήσουμε ό,τι μας ενοχλεί.

Θα παρερμηνεύουμε ό,τι μας ξέφυγε θα εκμεταλλευτούμε τις ασάφειες.

Και φυσικά θα του κατασκευάσουμε μνημείο στα μέτρα μας: ακίνδυνο

Θα τον κάνουμε σύμβολο, απαραιτήτως Εθνικό.

Μόνο που κληρονόμοι και εχθροί είμαστε εμείς οι ίδιοι.

«Τα λόγια του θα τα φορέσουν εμβλήματα οι εχθροί» που λέει κι ο ποιητής ….

Πολιτισμένοι και βάρβαροι υπήρξαμε εξ’ αρχής κι έτσι θα πορευτούμε.

Ολίγον βάρβαροι και κάπως περισσότερο πολιτισμένοι.

Ολίγον πολιτισμένοι και κάπως περισσότερο βάρβαροι, όσο προχωράει ο καιρός.

Ή μήπως θα βρούμε τρόπο να το αναστρέψουμε.

—

Ελύτης: Γιατί τα κάναμε όλα αυτά τι νόημα είχε που δουλέψαμε;

Χατζιδάκις: Οδυσσέα μην ανησυχείς, για εμάς και τους φίλους μας τα κάναμε. Άλλωστε η Ελλάδα υπάρχει αληθινά, μόνο στα όνειρά μας.

Απόσπασμα από το αφιέρωμα για τον Μάνο Χατζιδάκι στους “Πρωταγωνιστές”.