“Ο γδούπος του κύματος,
που ‘ σπαζε σε ισόχρονα διαστήματα κάτω απ’ το παράθυρο,
μετρούσε το ρυθμό των συνουσιών τους.
Οι ηχηρές ριπές του μελτεμιού
μπλέχτηκαν με τα βογγητά των στέρνων τους.
Κι ο μεγάλος φλοίσβος της αναταραγμένης θάλασσας
συνόδεψε το λυγμό του υπέρτατου κορυφώματος
με το βοερό αχό του που γέμιζε τα πάντα,
ως τα ουράνια.”

Μ. Καραγάτσης, Η μεγάλη χίμαιρα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας 2014, πρώτη έκδοση 1953.