Το μπλουζ της κηδείας

Το μπλουζ της κηδείας

Σταματήστε τα ρολόγια,
κόψτε το τηλέφωνο,
μην αφήνετε τον σκύλο να γαυγίζει,
σιγήστε το πιάνο
και με έναν ήχο απαλό
φέρτε το φέρετρο μέσα,
κλείστε τις πόρτες,
κάντε τα αεροπλάνα να μην πετούν.
Πέθανε.
Βάλτε κρέπια,
ησυχάστε τα παιδιά,
εξαφανίστε τα λουλούδια,
αδειάστε τον ωκεανό,
και καθαρίστε τον βυθό.
Νόμιζα πως η αγάπη θα κρατούσε για πάντα.
Έκανα λάθος.
Ήταν ο βορράς μου, ο νότος μου,
η δύση κι η ανατολή μου,
η εργάσιμη βδομάδα μου
και η αργία μου της Κυριακής,
το μεσημέρι μου,
και τα μεσάνυχτα,
η κουβεντούλα
και το τραγούδι μου.
Δεν χρειάζονται πια τ’ αστέρια,
σβήστε τα όλα.
Πάρτε το φεγγάρι
και διαλύστε τον ήλιο,
αφού τίποτα πια δεν θα είναι όπως πριν.

Γ.Χ. ΟΝΤΕΝ (1907-1973)

Επιλογή: Δέσποινα Θ.

Διαβάστε επίσης

Close