Τόνια Κοσμαδάκη: Άκου

Κάτω απ’ τη σάρκα που φορώ,
ζει μια γυναίκα αχτένιστη.
Ένα άγαρμπο πλάσμα που θέλει τη μοναξιά του.
Την ταράζει ο θόρυβος που κάνει η ανάσα σου.
Αποφεύγει τα μέρη με κόσμο,
μοιάζει πιο μόνη απ’ όσο μπορεί.
Δεν της αρέσει να φοράει ρούχα.
Ένα δέντρο θα της ήταν αρκετό,
μια κουβέρτα και η θάλασσα.
Για πάντα.
Κι εσύ μου μιλάς ζωηρά για υποχρεώσεις,
πρωτοβουλίες και ικανότητες.
Πώς να σου εξηγήσω πως δεν έχεις ψυχή ;
Πώς θα τ’ αντέξεις αν το μάθεις ;”