Όποιος βρέθηκε σε τούτα τα μέρη
και δεν είδε τον έρωτα του ανέμου και των λιγνών χορταριών,
όποιος δεν άκουσε τον ήχο της αγάπης τους
να πληρεί το σύμπαν του χωροχρόνου,
δεν πήγε ποτέ σ’ αυτά τα μέρη.
Απλώς βρέθηκε τυχαία εκεί,
μεθυσμένος απὸ τις ηδονές των παθών του
και χαμένος στη μάταιη αναζήτηση του δαιδάλου του εγωισμού του.

Γιώργος Κόρδης, ”Η παραμυθία της καθ’ ημάς ζωγραφικής”, 2001, εκδόσεις: Αρμός

Ο Γιώργος Κόρδης είναι ζωγράφος, εικονογράφος, συγγραφέας και πανεπιστημιακός καθηγητής.
Γεννήθηκε στη Μακρυρράχη Φθιώτιδας το 1956. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1975-1979), ενώ παράλληλα έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής και βυζαντινής εικονογραφίας.

Μελέτησε συστηματικά την ιστορία και αισθητική της βυζαντινής ζωγραφικής και από το 2003 είναι λέκτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (εικονογραφία: θεωρία και πράξη). Συνέχισε τις σπουδές του στις Καλές Τέχνες στη Βοστόνη των ΗΠΑ (School of the Museum of Fine Arts of Boston, 1987-1989). Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, μαθήτευσε κοντά στο μεγάλο Έλληνα χαράκτη Φώτη Μαστιχιάδη, που τον μύησε στον κόσμο της χαρακτικής τέχνης και κυρίως της χαλκογραφίας.

Από το 1993 ως το 1997 προσέγγισε εικονογραφικά τα λογοτεχνικά κείμενα του Αλ. Παπαδιαμάντη και άλλων Ελλήνων λογοτεχνών (Κόντογλου, Καρκαβίτσα, Μωραϊτίδη), καθώς και λαϊκά παραμύθια της Κύπρου. Παράλληλα ασχολήθηκε με την έκδοση συλλεκτικών βιβλίων. Από το 1990 ασχολείται συστηματικά με τη διδασκαλία της βυζαντινής ζωγραφικής οργανώνοντας σειρές μαθημάτων και καλοκαιρινά σεμινάρια.

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα