Κι όμως ο διασημότερος φωτογράφος του 20ού αιώνα δεν θεωρούσε τον εαυτό του φωτογράφο… Θεωρούσε ότι ήταν ένας απλός άνθρωπος, που ήξερε πότε να τραβήξει μια φωτογραφία. Όλα τα υπόλοιπα είναι ταμπέλες.. Ενώ θεωρείται ο Tolstoy της φωτογραφίας, καθώς οι φωτογραφίες του ξεπερνούν κάθε άγραφο κανόνα για το πώς πρέπει να είναι μια φωτογραφία, αυτός πίστευε ότι είναι ντροπιαστικό να είσαι διάσημος, λόγω των αναρχικών του πεποιθήσεων.

Γι’ αυτόν, η αναρχία ήταν ηθική, τρόπος συμπεριφοράς. Στην προσπάθειά του να ορίσει τι είναι αναρχία, είπε ότι είναι σαν ένα ταξίδι.. “Είναι ο τρόπος που φέρεσαι, πράττεις και τελικώς αγαπάς, εγκεφαλικά, πνευματικά και σωματικά. Πρέπει να φροντίζεις τον εαυτό σου, αποφεύγοντας τους συμβιβασμούς. Αλλά να μην είσαι απόλυτος…”

Βασικό του εργαλείο ήταν ο αυθορμητισμός. Κατά την άποψή του, για να τραβήξεις μια φωτογραφία χρειάζεται συγκέντρωση και ησυχία. Καθόλου σκέψη! Το να χρησιμοποιήσεις το μυαλό σου είναι κάπως επικίνδυνο, όπως είχε αναφέρει σε μια συνέντευξή του. Κι αυτό ήταν μια γενικότερη φιλοσοφία ζωής για αυτόν.

Το μυστικό μιας σπουδαίας φωτογραφίας, κατά την γνώμη του, είναι η γεωμετρία, την αίσθηση της οποίας πρέπει να καλλιεργήσει κανείς. Πρέπει να ικανοποιήσεις την ματιά σου και μετά να τραβήξεις, είχε πει. Χρησιμοποιούσε πάντα κανονικό φακό 50 χιλιοστών, δεν κρόπαρε ποτέ τις φωτογραφίες του και δεν χρησιμοποιούσε τεχνητό φως. Δεν τραβούσε αυτός την φωτογραφία, αλλά η φωτογραφία τραβούσε αυτόν, κατά τα λεγόμενά του.

Ο χρόνος, γι’ αυτόν, δεν μετρούσε. “Τι σημαίνει νέος ή γέρος; Είσαι ζωντανός ή όχι;”, είχε αναρωτηθεί. Το μόνο πρόβλημα για αυτόν ήταν ότι ο χρόνος περνάει. Έζησε μια γεμάτη ζωή και δεν είχε παράπονο για αυτό.

Ο φωτογράφος – ορόσημο του 20ού αιώνα τελικά ήταν απλά ένας άνθρωπος…