Ο Αρτέμης Μάτσας υπήρξε Έλληνας ηθοποιός και δημοσιογράφος του πολιτιστικού ρεπορτάζ, ενώ είναι καταχωρημένος στη μνήμη των θεατών, ως ο “κακός” του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στην Πλάκα της Αθήνας το 1930 και ήταν εβραϊκής καταγωγής, από την πλευρά του πατέρα του, ο οποίος συνελήφθη από τους Γερμανούς στα χρόνια της Κατοχής. Έκτοτε δεν τον ξαναείδε ποτέ, ούτε έμαθε τίποτα γι’αυτόν. Έπειτα από αυτό το συμβάν, μαζί με τον αδερφό του, ηθοποιό και συγγραφέα Νέστορα Μάτσα και την αδερφή του πέρασαν δύσκολα παιδικά χρόνια.
Έμαθε την τέχνη της υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, δίπλα στους Αιμίλιο Βεάκη, Δημήτρη Ροντήρη και Κώστα Μουσούρη. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο το 1949, στην αισθηματική κομεντί του Γιώργου Καρύδη “Ερωτικό Ταξίδι”. Έπαιξε σε πολλές ελληνικές ταινίες, όπως “Το μεροκάματο του πόνου” (1963), “Δρόμος χωρίς σύνορα” (1964), “Όταν σημάνουν οι καμπάνες” (1965), αλλά και σε ξένες παραγωγές, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν τα φιλμ “Το νησί των γενναίων”, “Ποτέ την Κυριακή” και “Μπουμπουλίνα”.
Ενσάρκωνε συνήθως το ρόλο του “κακού”, ενώ σε ταινίες που σχετίζονταν με την Εθνική Αντίσταση, έκανε το ρόλο του δοσίλογου/προδότη. «Δεν μπορώ να κόψω ούτε λουλούδι κι όμως στον κινηματογράφο έχω σκοτώσει περίπου 120 ανθρώπους» είχε πει ο ηθοποιός, σχολιάζοντας την αντίθεση που είχε ο αληθινός χαρακτήρας του με αυτούς που υποκρινόταν.
Στο θέατρο έκανε την παρθενική του εμφάνιση δίπλα στο γνωστό κωμικό Βασίλη Αργυρόπουλο, στην ταινία «Φαταούλας» .Εκεί έπαιξε σχεδόν τα πάντα, όπως έργα του Μπρεχτ, αρχαία τραγωδία και Αριστοφάνη, ενώ συνεργάστηκε με σημαντικούς θιάσους και γνωστούς πρωταγωνιστές.
Παράλληλα, ασχολήθηκε ενεργά με τη δημοσιογραφία, αρθρογραφώντας σε περιοδικά και εφημερίδες για καλλιτεχνικά θέματα. Επίσης, έγραψε βιβλία για την ιστορία του θεάτρου, όπως «Μεγάλες θεατρικές οικογένειες», «Το άλλο πρόσωπο του θεάτρου», «Θεατρικές μνήμες» κ.ά.
Γενικότερα, οι ρόλοι του, έρχονταν σε μεγάλη “κόντρα” με την πραγματικότητα, αφού ήταν καλοσυνάτος, ευαίσθητος, ανοιχτόκαρδος και βοηθούσε όσο μπορούσε τους ανθρώπους που είχαν ανάγκη.
Ο Αρτέμης Μάτσας πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου 2003, στο νοσοκομείο «Παμμακάριστος» των Αθηνών, ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια.
Σκηνή από την ταινία “Το νησή των γενναίων” του 1959 ..
Επιμέλεια: Δάφνη Τσάρτσαρου
Με στοιχεία από τη Βικιπαίδεια
