Ο Χρίστος Μοδέστου μας συστήθηκε τον Απρίλιο του ’22 με το τραγούδι “Έλα μαζί μου”. Ένα χρόνο μετά, μας παρουσιάζει την ολοκληρωμένη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Έλα μαζί μου” που περιλαμβάνει εφτά τραγούδια για τα οποία συνομίλησε με την Κατερίνα Σιδέρη.

Μέσα από τα τραγούδια ακούμε τις επιρροές του Χρίστου Μοδέστου, από την τρυφερότητα του Μάνου Χατζιδάκι, την παραδοσιακή μουσική, τον παλμό του Μίκη Θεοδωράκη, το ξέσπασμα του Θάνου Μικρούτσικου και τη μελωδικότητα του Μάνου Λοΐζου…

-Χρίστο, νέος δίσκος με όνομα «έλα μαζί μου». Περιλαμβάνει επτά ξεχωριστά τραγούδια, επηρεασμένα όπως αναφέρεις από σπουδαία ονόματα, βετεράνους της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Μύησε μας στα ακούσματα του δίσκου.

-Τίποτα δεν έγινε σκόπιμα, αλλά και τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη του. Γεννήθηκα σε μια οικογένεια που έχει δεσμούς με την εκκλησία. Ο προ-πάππος μου ιερέας, καλλίφωνος, όλα τα ακούσματα της ανατολής είχαν γεμίσει τα αφτιά μου. Θυμάμαι τα μεσημέρια της παιδικής μου ηλικίας να διαβάζω στο δωμάτιο και η μητέρα μου απ’ έξω να σιδερώνει και να τραγουδάει τη «Τζαμάικα» του Λοΐζου. Λίγα χρόνια μετά, να τραγουδάω στη σχολική γιορτή πίσω από ένα μικρόφωνο το «Χρυσοπράσινο φύλλο» του Θεοδωράκη.

Στην εφηβεία μου, στο CD player του μεγάλου μου ξάδερφου να ακούγεται στην επανάληψη ο δίσκος του Μικρούτσικου «Σταυρός του νότου». Η μεγαλύτερη όμως συγκίνηση που είχα από τη μουσική σαν παιδί της τρίτης γυμνασίου, ήταν όταν άκουσα για πρώτη φορά το «Κραταιά ως θάνατος αγάπη» του Μάνου Χατζιδάκι. Εκεί πλέον ήμουν σίγουρος για το τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου!

-Το τραγούδι «έλα μαζί μου», το γνωρίσαμε πριν περίπου έναν χρόνο. Ερωτικό και άκρως συναισθηματικό κομμάτι. Έχουμε ανάγκη τη συντροφικότητα; Την τρυφερότητα, τη σχέση, τη συνύπαρξη;

-Όλα αυτά για έναν άνθρωπο είναι αναγκαία. Ο κάθε ένας από εμάς έχει ανάγκη να πιαστεί από κάπου, από κάποιον. Μόνος του κανένας δεν μπόρεσε να ζήσει, να δημιουργήσει. Ναι, έχουμε ανάγκη την συντροφικότητα. Σίγουρα όμως για να συνυπάρξουμε αρμονικά με τους γύρω μας πρέπει πρώτα να τα έχουμε βρει τον εαυτό μας.

-Ακούγοντας τα τραγούδια του δίσκου, ξεχώρισα το τραγούδι που φέρει τίτλο «αν σε αγάπησε κανείς». Μελαγχολικό, μα συνάμα ελπιδοφόρο. Ταξίδι αναζήτησης στα άδυτα μιας ψυχής για μια Ιθάκη… Τι πιστεύεις, αναζητά ο σύγχρονος άνθρωπος την Ιθάκη του ή βαυκαλίζεται στην ανάλωση της καθημερινότητας;

-Πιστεύω πως όλοι μας ψάχνουμε την Ιθάκη μας. Απλώς δεν είμαστε τόσο δυνατοί να το παραδεχτούμε. Ζούμε σε μια εποχή που θέλουμε και δείχνουμε μόνο τα άκρα! Ή θα φοράμε το προσωπείο της τέλειας ζωής, που όλοι θα ήθελαν και θα ζήλευαν, ή θα είμαστε 100% απαισιόδοξοι και δεν θα μέναμε ευχαριστημένοι με το οτιδήποτε. Η Ιθάκη πάντως είναι εκεί και μας περιμένει!

-Πως προέκυψε η μουσική στη ζωή σου;

-Άργησε σχετικά να έρθει η μουσική στη ζωή μου. Ήρθε κάπου στα 10. Ξεκίνησα από το ψαλτήρι του χωριού μου, μετά ήρθε ένα «σόλο» στο σχολείο και μετά κατάλαβα ότι η μουσική με κυνηγάει.

-Διαβάζοντας για τις μουσικές σπουδές και δη την καλλιτεχνική σου πορεία, κατέληξα ότι είσαι ένα κράμα ξέχειλο από νότες. Ποιες λέξεις θα επέλεγες εσύ, για να μας συστηθείς, μουσικός, τραγουδοποιός, συνθέτης;

-Δυσκολεύομαι πάντα να συστηθώ! Αν όμως έπρεπε να το κάνω με μία λέξη, τότε αυτή θα ήταν Μουσικός.

-Με ένα μεστό βιογραφικό όπως προ είπα, ξεχώρισα το κομμάτι στο οποίο υπήρξες μέλος της ερευνητικής ομάδας του Ε.Κ.Π.Α. για την καταλογογράφηση των χειρόγραφων της συλλογής του Παναγίου Τάφου στα Ιεροσόλυμα. Μίλησέ μας για αυτή σου την εμπειρία.

-Ήταν μια από τις πιο έντονες, μα συνάμα και ομορφότερες εμπειρίες της ζωής μου. Μέσω του Πανεπιστημίου, ως προπτυχιακός φοιτητής οι καθηγητές μας κ.κ. Μπαλαγεώργος και Κρητικού επέλεξαν κάποια άτομα από την κατεύθυνση της Βυζαντινής Μουσικολογίας και έφτιαξαν μια ομάδα που καταλογογραφούσαμε τα μουσικά χειρόγραφα του Παναγίου Τάφου, στα Ιεροσόλυμα.

Εγώ ήμουν από τους πιο τυχερούς φοιτητές γιατί είχα πάει και τις περισσότερες φορές, αν δεν κάνω λάθος, πέντε! Θυμάμαι είχαμε πολύ αυστηρό πρόγραμμα. Δουλεύαμε τέσσερις ώρες το πρωί και άλλες τόσες το απόγευμα για δέκα μέρες! Χαϊδεύαμε τις σελίδες από βιβλία δέκα αιώνων, από βιβλία που τα ακούμπησαν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες χέρια! Όλο αυτό ήταν πολύ μυσταγωγικό. Η βιβλιοθήκη, ένας πανέμορφος χώρος σαν ξωκκλήσι! Θέλω κάποια στιγμή στη ζωή μου να το ξανακάνω αυτό.

-Τι είναι αυτό με το οποίο καταπιάνεσαι την τρέχουσα εποχή και ποια τα μελλοντικά σου σχέδια;

-Τώρα ετοιμάζομαι για τις καλοκαιρινές μου εμφανίσεις, αλλά και τις δύο τελευταίες παραστάσεις από το έργο «Περιπλανώμενος» στο ProjectR στην Καλλιθέα στις 27 Μαΐου. Θέλω σε ένα χρόνο από τώρα να βγάλω άλλο ένα δίσκο, με παραδοσιακά τραγούδια του κόσμου, με ελληνικούς στίχους, και μια προσέγγιση πολύ διαφορετική.

Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη, [email protected]
”Γεννήθηκα και ζω στις Πλαταιές Βοιωτίας. Σπούδασα Πληροφορική & Φυσικές Επιστήμες και το γράψιμο παντός είδους είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το διάβασμα και οι μοναχικοί περίπατοι στη φύση, γεμίζουν ευχάριστα τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου. Έμπνευσή μου αποτελεί κάθε τι που μπορεί να μας διδάξει και να μας προσφέρει το έναυσμα να δούμε τη ζωή από άλλη οπτική”.

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα