Ελεονόρα Μανόνα: Μια συνέντευξη στην Κατερίνα Σιδέρη, γεμάτη χρώματα, παιδικά γέλια και χαρούμενες νότες!

Ελεονόρα Μανόνα: Μια συνέντευξη στην Κατερίνα Σιδέρη, γεμάτη χρώματα, παιδικά γέλια και χαρούμενες νότες!

Η Ελεονόρα Μανόνα καλωσορίζει και υποδέχεται τη νέα σχολική χρονιά με έναν ξεχωριστό τρόπο!

Με το πρώτο της τραγούδι για παιδιά (και όχι μόνο), προσκαλεί τους Μανώλη Φάμελλο, Μαρία Παπαγεωργίου και Στάθη Δρογώση καθώς και τη χορωδία του δημοτικού σχολείου Δελασάλ, να τραγουδήσουν παρέα!

Κι ενώ όλοι μας έχουμε παίξει και σιγοτραγουδήσει το ”5, 10, 15, 20, 25 …” σε ένα από τα πρώτα μας ομαδικά παιχνίδια, το κρυφτό, η Ελεονόρα εμπνευσμένη από το παιδικό μέτρημα αλλά και από όλη την  παιδική αισιοδοξία και ενέργεια, έκανε το κρυφτό τραγούδι!

Το ”Κρυφτό” είναι ένα από τα τραγούδια που θα έχει το album που ετοιμάζει η Ελεονόρα με θέμα την πόλη (έχουν ήδη κυκλοφορήσει τα singles «Στο Παγκράτι», «Ταχυδρόμος» και «Sunrise») και φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι παιδικές φωνές!

Ελεονόρα Μανόνα: Μια συνέντευξη στην Κατερίνα Σιδέρη, γεμάτη χρώματα, παιδικά γέλια και χαρούμενες νότες!

Σε αυτό το κρυφτό βλέπουμε την πόλη μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και ευχόμαστε σε μικρούς και μεγάλους να βλέπουν την πόλη και τη ζωή τους, πάντα φωτεινή, αισιόδοξη και με πολύ χρώμα, όπως στο animation βίντεο που ετοίμασε για το τραγούδι η Θένια Κουρέλη.

Δείτε το βίντεο στο YouTube ΕΔΩ

Με αφορμή το νέο της τραγούδι «κρυφτό», απάντησε με χαρά στις ερωτήσεις της Κατερίνας Σιδέρη, σμιλεύοντας μια συνέντευξη γεμάτη χρώματα, παιδικά γέλια και χαρούμενες νότες.

-Ελεονόρα, εμπνεύστηκες από ένα γνωστό σε όλους παιχνίδι, το «κρυφτό» και δημιούργησες ένα τραγούδι που παρασύρει στη δίνη του τα παιδιά και ευαισθητοποιεί εύστοχα τους μεγάλους. Ποιο ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία του;

Σίγουρα αφορμή για τη δημιουργία του, στάθηκε η ίδια μου η καθημερινότητα που αποτελείται από πολλές παιδικές φωνούλες! Πέρα όμως από τη διδασκαλία συνεχίζω να κάνω μουσική και να είμαι ενεργή όσο οι ρυθμοί μου το επιτρέπουν.

Αγαπώ και τους δύο μου ρόλους και επειδή το διάστημα που ξεκίνησα να δουλεύω τις πρώτες μου σκέψεις για τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου δίσκου συνέπεσε με το ξεκίνημά μου ως δασκάλα μουσικής σε δημοτικό σχολείο, σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ωραίο να ενώσω τις δύο μου ιδιότητες σε ένα τραγούδι και να συνεργαστώ με μαθητές μου και επίσημα!

Εμπνεύστηκα από τα ίδια τα παιδιά! Κάθε μέρα στα διαλείμματα άκουγα το ’’5, 10, 15, 20, 25…’’ να το λένε και τόσο μελωδικά που είπα θα το κάνω τραγούδι! Έκατσα στο πιάνο και έγραψα πρώτα το ρεφρέν…

-Ποιοι είναι αυτοί που ευελπιστείς να αφυπνιστούν από το εν λόγω τραγούδι;

Αυτοί που γκρινιάζουν καθημερινά για ασήμαντα! Και όπως λέει ο στίχος στο τραγούδι “Σταμάτα πια να μου γκρινιάζεις κάτω από τον ίδιο ουρανό”.

-Ακούω χαρούμενους – ξεχωριστούς στίχους, γεμάτους παιδικές φωνές, ξέχειλους από ελπιδοφόρα μηνύματα, που στους κόλπους τους περιέχουν, τη χαρά, την αισιοδοξία, την επιμονή, την υπομονή και την πίστη, οι οποίες κατά τι δική μου κρίση, είναι ικανές να αλλάξουν τον κόσμο γύρω μας. Ποια είναι η δική σου άποψη;

Είναι σίγουρα χαρακτηριστικά που αν τα έχουμε, μόνο μπροστά πάμε.

Όταν λοιπόν εξελισσόμαστε και προχωράμε, αρκεί και το πιο μικρό βήμα για να έρθουμε πιο κοντά σε αυτή την αλλαγή.

Θέλει όμως πιστεύω συλλογική προσπάθεια, όμορφες ιδέες και πολύ θετική σκέψη !

-Είναι σε θέση τα παιδιά με το γέλιο τους, το σθένος τους και την αστείρευτη ενέργειά τους, να μεταλλάξουν τη γκρίζα πόλη και να τη χρωματίσουν με τη φωνή και τη δυναμική τους παρουσία;

Θα χρησιμοποιήσω πάλι ένα στίχο του τραγουδιού για να απαντήσω.

“Τα παιδιά στη γκρίζα πόλη φτιάχνουν δέντρα θάλασσες, χρωματίζουν τα όνειρα μας και γκρεμίζουν φυλακές…”.

Πιστεύω λοιπόν πως ναι!

-Δίνουμε βήμα στα παιδιά στις μέρες μας ή λόγω ηλικίας παραγκωνίζονται από τους μεγάλους;

Είναι ωραίο να ακούμε τα παιδιά, να τα ενθαρρύνουμε και να τους δίνουμε χώρο και χρόνο χωρίς να χάνεται η παιδικότητά τους. Η παιδική ηλικία είναι για δημιουργία, παιχνίδι, μάθηση, εξερεύνηση του κόσμου!

Όταν αυτά συμβαίνουν, το βήμα των παιδιών δεν χάνεται. Χρειάζεται όμως μία οριοθέτηση που δεν εγκλωβίζει τα παιδιά αλλά τους δείχνει τη σημασία του να υπάρχουν όρια και κανόνες στην κοινωνία για να μπορούμε να συνυπάρξουμε ωραία με τους γύρω μας αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Είναι ωραίο να δίνουμε λοιπόν βήμα στα παιδιά πάντα όμως σε ένα πλαίσιο προστασίας, κατανόησης και αγάπης.

-Έντονοι ρυθμοί ζωής, πολλές ώρες εργασίας, διογκωμένα προγράμματα για μικρούς και μεγάλους κατακλύζουν το σήμερα και δη, τη ζωή στις μεγαλουπόλεις. Ποιο είναι αυτό το μαγικό φίλτρο που έχουν στην κατοχή τους τα παιδιά και είναι σε θέση να επηρεάσουν θετικά τη ζωή σε μια μεγαλούπολη;

Νομίζω ότι τα παιδιά έχουν έμφυτο το ένστικτο ζωής! Ό,τι και να συμβεί σε ένα παιδί πάντα θα έχει ανάγκη και θα χαρεί με ένα απλό παιχνίδι. Πάντα θα βρει χρόνο να γελάσει δυνατά, να τραγουδήσει και να παίξει. Είναι πραγματικά μαγικά φίλτρα που διαθέτουν και που κανένας δεν πρέπει να τους τα στερήσει. Είναι η ανεμελιά, η ελευθερία, η λαχτάρα να γνωρίσουν τον κόσμο, αυτή η αθωότητα που πρέπει να προστατεύουμε όλοι! Πρέπει όλα τα παιδιά να νιώθουν έτσι.

Όλα…

-Αν δίναμε στα παιδιά πινέλα, πως φαντάζεσαι ότι θα ήταν ο καμβάς του κόσμου που θα ζωγράφιζαν;

Θα ήταν ένας πίνακας με όλα τα χρώματα. Με ήλιους και ουράνια τόξα, με σπιτάκια και οικογένειες ενωμένες, με παιδιά που παίζουν και χαμογελούν, με θάλασσες και βουνά. Σίγουρα ο πιο φωτεινός καμβάς.

-Ίσως ακουστεί ουτοπικό, αλλά εναποθέτοντας τη σκυτάλη στα χέρια των παιδιών, με ποιες αξίες θεωρείς ότι έχουν τη διορατικότητα να εμπλουτίσουν μια γκρίζα πόλη, αν τελικά τα παιδιά τη βλέπουν γκρίζα;

Η πιο μεγάλη αξία για μένα είναι αυτή της αφιέρωσης χρόνου. Όταν αφιερώσεις στο παιδί τον κατάλληλο χρόνο, να του διαβάσεις ένα παραμύθι, να παίξεις μαζί του, να του βάλεις ένα ωραίο τραγούδι που θα ακούσετε παρέα, να το ακούσεις όταν θα σου πει μία σκέψη του, τότε πιστεύω το γκρι θα εξαφανιστεί.

-Θεωρώ ότι στις μέρες μας το «κρυφτό» εξακολουθεί να είναι επίκαιρο τόσο στους κόλπους των παιδιών, όσο και στους κόλπους των μεγάλων. Ποια η άποψη σου;

Πιστεύω ότι το μήνυμά του είναι διαχρονικό. Πάντα θα μας αφορά και θα μας υπενθυμίζει την αξία της παιδικότητας και όλη αυτή την ενέργεια και αισιοδοξία των παιδιών. Όπως και πάντα θα υπάρχουν οι μεγάλοι που γκρινιάζουν κάτω από τον ίδιο ουρανό!

Όμως 5, 10, 15, 20, 25 φορές μπορεί να είναι αρκετές να μας προβληματίσουν, να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που βλέπουμε τη ζωή και να κλέψουμε λίγο από το κέφι των παιδιών!

Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη, [email protected]
”Γεννήθηκα και ζω στις Πλαταιές Βοιωτίας. Σπούδασα Πληροφορική & Φυσικές Επιστήμες και το γράψιμο παντός είδους είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το διάβασμα και οι μοναχικοί περίπατοι στη φύση, γεμίζουν ευχάριστα τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου. Έμπνευσή μου αποτελεί κάθε τι που μπορεί να μας διδάξει και να μας προσφέρει το έναυσμα να δούμε τη ζωή από άλλη οπτική”.

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα

Διαβάστε επίσης

Close