Ο Μάνος Ελευθερίου ήταν Έλληνας ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος. Έγραψε πολλές ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα και περισσότερα από 400 τραγούδια. Παράλληλα ασχολήθηκε ενεργά με την αρθρογραφία, το ραδιόφωνο, την εικονογράφηση και την επιμέλεια εκδόσεων. Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου, στις 12 Μαρτίου του 1938 και έφυγε στις 22 Ιουλίου του 2018, σε ηλικία 80 ετών, σκορπίζοντας θλίψη στο ελληνικό κοινό, μιας και υπήρξε από τους πιο αγαπητούς και αναγνωρισμένους στιχουργούς, αλλά και λογοτέχνης.
Ακολουθούν 5 τραγούδια που έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου για να θυμηθείς …το μεγαλείο του!
Αν μ’ονειρευτείς
Αν μ’ ονειρευτείς μόνο να πιαστείς
απ’ το χέρι που θα σου `χω απλωμένο
κι αν θα το μπορείς σκύψε για να πιεις
το φιλί το τελευταίο τ’ αγιασμένο
Αν με θυμηθείς έλα να χαρείς
και την πόρτα μου σαν πρώτα να χτυπήσεις
έλα όπως χτες και σταλαγματιές
με χρυσάφι την ζωή μου να γεμίσεις
Αν μ’ ονειρευτείς θέλω να μου πεις
ένα ακόμη απ’ τα ψέματα που ξέρεις
έργο μιας στιγμής και μιας πληρωμής
δεν υπάρχει περιθώριο να υποφέρεις
Αν με θυμηθείς έλα να χαρείς
και την πόρτα μου σαν πρώτα να χτυπήσεις
έλα όπως χτες και σταλαγματιές
με χρυσάφι την ζωή μου να γεμίσεις
Ανάμνηση
Κοιτάω ένα τηλέφωνο απ’ την παλιά ζωή
κι ακούω κάποια άγνωστη να μου μιλάει φωνή
να λέει λάθος έκανα αυτόν τον αριθμό
πως έχει αλλάξει ο κάτοχος από πολύ καιρό.
Θα μείνεις σαν ανάμνηση μιας μακρινής γιορτής
στο έργο αυτό που έπαιζα κι έμεινα θεατής
μια χώρα που δε γνώρισα θα μείνεις τελικά
σαν έργο δίχως πρόσωπα και δίχως σκηνικά.
Θα μείνεις ανάμνηση
μιας μακρυνής γιορτής.
Πού να βρω τα ίχνη σου να μάθω και που ζεις
και τη δικαιοσύνη σου για να τη χρεωθείς
και πού να βρω τα στέκια σου, οδούς και αριθμούς
που όλα πάλι τα `χασες μες στους εγωισμούς.
Θα μείνεις σαν ανάμνηση μιας μακρινής γιορτής
στο έργο αυτό που έπαιζα κι έμεινα θεατής
μια χώρα που δε γνώρισα θα μείνεις τελικά
σαν έργο δίχως πρόσωπα και δίχως σκηνικά.
Για ποιά Ιθάκη μου μιλάς
Για ποιάν Ιθάκη και ποιο τέρμα μου μιλάς.
Ό,τι ονειρεύτηκες ποτέ δεν το πουλάς.
Για ό,τι αγωνίστηκες θα το `βρεις στα χαλάσματα.
Καινούργιος κόσμος θα `ναι μόνο τα φαντάσματα.
Πέτρες θα τρώμε και θα ζούμε σε σπηλιές.
Δε θα υπάρχουνε πουλιά, μήτε φωλιές.
Θα υπάρχει μόνο μοναξιά, τρομοκρατία
και μια Ιθάκη βουλιαγμένη πολιτεία.
Θα ζεις με τέρατα, με ψάρια και ναυάγια,
Και μιας θρησκείας τους ανθρώπους της για σφάγια.
Δε θα υπάρχει μήτε φως, μήτε σκοτάδι.
Αυτός ο κόσμος θα `ναι ίδιος με τον Άδη.
Ετοιμαζόταν από χρόνια το Κακό.
Κανείς δεν είδε κάτι το σημαδιακό.
Όσοι μιλούσανε σωστά τους κοροϊδεύανε.
Γίνανε στόχος των ληστών. Τους σημαδεύανε.
Κι εσύ μιλάς για μιαν Ιθάκη ουτοπία.
Κουφέτα γάμου, τα γαλάζια της τοπία.
Για την Ιθάκη έχει γράψει κι ο Καβάφης.
Εσύ τι θέλεις τους μπελάδες για να γράφεις.
Άστον Αυτόν, εκεί που ζει μαρμαρωμένος.
Για Επανάσταση μιλάς αν είσαι ξένος.
Γιατί Επανάσταση είν’ η Ιθάκη που ζητάς.
Για όσα χάρισες και πήρες και χρωστάς.
Εδώ η αγάπη
Εδώ που κάποιοι ονειρευτήκαν
τίποτα πια δεν έχει μείνει.
Έγινε η αγάπη ελεημοσύνη
για να θυμίζει ποιοι χαθήκαν.
Εδώ η αγάπη ζει κρυμμένη
και μόνο εσένα περιμένει.
Άναψε απόψε ένα κεράκι
στη μνήμη μιας παλιάς αγάπης.
Το φύλλο αυτό της πικροδάφνης
έχει λιγότερο φαρμάκι.
Και της παρηγοριάς τα λόγια
σα δέντρο κάηκαν στη φλόγα.
Εδώ δε μένουν αναμνήσεις
μένει μονάχα λίγη στάχτη
σ’αυτό που ήτανε κρεβάτι
προτού εσύ το λησμονήσεις.
Εδώ η αγάπη ζει μονάχη.
Σε πόλεμο έχασε τη μάχη.
Άναψε απόψε ένα κεράκι
στη μνήμη μιας παλιάς αγάπης.
Το φύλλο αυτό της πικροδάφνης
έχει λιγότερο φαρμάκι.
Και της παρηγοριάς τα λόγια
σα δέντρο κάηκαν στη φλόγα.
Ο Νέος Κόσμος
Δικά σου όλα τα κλειδιά και όλα τα λουκέτα
Σα γάμος δίχως εκκλησιά και δίχως τα κουφέτα
Τα μαύρα ρούχα αφήσαμε το μαύρο στο πετσί σου
Γι’ αυτό με κλάματα μιλούν το στόμα κι η ψυχή σου
Ο νέος κόσμος που ήθελες κι αυτός που ονειρευόσουν
Ήταν αυτός που έλαμπε τις ώρες που γδυνόσουν
Τι είχες τι σε σπάραζε κι όλο κρυφά πονούσες
Και χρόνια πριν κάθε φορά μας αποχαιρετούσες
Μυρίζουν οι αγγελικές, φλισκούνια, δυόσμοι, μέντα
Οι πικροδάφνες κι οι καημοί κι η κάθε σου κουβέντα
Ο νέος κόσμος που ήθελες κι αυτός που ονειρευόσουν
Ήταν αυτός που έλαμπε τις ώρες που γδυνόσουν (x2)
Επιμέλεια – Κείμενο: Δάφνη Τσάρτσαρου
Ακολούθησέ μας στο Instagram: https://www.instagram.com/thessalonikiartsandculture.gr/
