Ο Χούλιο Φλορένθιο Κορτάσαρ γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1914 και ήταν Αργεντινός πεζογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και μεταφραστής. Είναι περισσότερος γνωστός για το μυθιστόρημα Κουτσό (1963), που συγκαταλέγεται στα κορυφαία έργα της λογοτεχνίας της Λατινικής Αμερικής, αλλά και για τα διηγήματά και ποιήματά του. Το διήγημα που έκανε τον Κορτάσαρ να ξεχωρίσει τιτλοφορείται «Το σπίτι» και δημοσιεύτηκε το 1946 στο περιοδικό Τα χρονικά του Μπουένος Άιρες, του οποίου διευθυντής ήταν ο Μπόρχες. Επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους λογοτέχνες και συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες προσωπικότητες του Λατινοαμερικάνικου μπουμ.

Σπούδασε φιλολογία και εργάστηκε ως καθηγητής για πέντε χρόνια, ενώ παράλληλα συνεργαζόταν με λογοτεχνικά περιοδικά. Το 1951, σε ηλικία 37 ετών, εγκαταστάθηκε στην στο Παρίσι, για να αποφύγει το περονικό καθεστώς, όπου έζησε ως το τέλος της ζωής του και έγραψε τα σημαντικότερα έργα του.Έφυγε από τη ζωή στις 12 Φεβρουαρίου του 1984.

Διάβασε τους στίχους του Χούλιο Κορτάσαρ από τα “Πέντε Ποιήματα για την Κρις”

Ι

Πολύ πιο πέρα από το «μέσο-
στράτι απάνω της ζωής μας»
υπάρχει μια περιοχή του έρωτα
ένας λαβύρινθος πιο πολύ διανοητικός από μυθικός
όπου είναι δυνατόν να υπάρχεις
αργόσυρτα ευτυχισμένος
χωρίς τον παραληρηματικό μίτο της Αριάδνης
χωρίς αφρούς, χωρίς σεντόνια ή μηρούς.
Όλα καλύπτονται από μιαν ανάκλαση του δειλινού
τα μαλλιά, το άρωμά σου, το σάλιο σου.
Κι εκεί στην άλλη τη μεριά σε κατέχω
την ώρα που εσύ παίζεις με τη φίλη σου
της νύχτας τα παιχνίδια.

ΙΙ

Στην πραγματικότητα λίγο με νοιάζει
που το στήθος σου κοιμάται
στη γαλάζια συμμετρία του άλλου στήθους.
Εγώ θα το είχα συνθλίψει
για να το γαργαλήσω τρίβοντάς το
και θα είχες γελάσει και δικαίως
όταν το αναγκαίο και το αναμενόμενο
θα ήταν οι λυγμοί σου.

ΙΙΙ

Ξέρω πολύ καλά τι κερδίζεις
όταν χάνεσαι μέσα στην ηδονή.
Γιατί είναι ίδιο ακριβώς
με αυτό που εγώ είχα νιώσει.

ΙV

(Το σωστό λάθος)
να έχουμε συναντηθεί στο τέλος της μέρας
σ’ ένα περίπατο στη λεωφόρο.

V

Θα μου άρεσε να πίστευες
πως αυτό είναι το γελοίο παιχνίδι
των επανορθώσεων
με το οποίο παρηγορούμαι σ την απόσταση.
Συνέχισε λοιπόν χορεύοντας
στον καθρέφτη του άλλου σώματος
αφού θα έχεις πια χαμογελάσει
μόλις
για μένα.

Επιμέλεια: Δάφνη Τσάρτσαρου