Ο Θανάσης Ραχούτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972 και κατάγεται από τις Πλαταιές.
Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με καθηγητή τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη. Αποφοίτησε το 2011. Έχει σπουδάσει επίσης στην ΑΚΤΟ σχεδίαση Cad-Cam και στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις το 2012 και το 2016, συμμετείχε στις Art Αθήνα το 2013, 2014 και 2015, στην Art Θεσσαλονικη το 2016 καθώς και στην Art Madrid την ίδια χρονιά.
Επίσης έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.
Συνομιλεί με την Κατερίνα Σιδέρη και δίνει τη δική του άποψη για την τέχνη και δη, για τη ζωγραφική.
-Θανάση, δώσε μου τη δική σου εκδοχή στο ερώτημα, τι είναι τέχνη…
-Θα έλεγα πως τέχνη είναι η ενέργεια εκείνη που πηγάζει από την ανάγκη ο άνθρωπος να κατανοήσει την φύση, να εκφράσει συναισθήματα να μεταβολίσει την πραγματικότητα. Είναι μια γλώσσα ένας κώδικας για την κατανόηση του κόσμου.
-Μίλησε μας για την έκθεση ζωγραφικής που παρουσίασες λίγες μέρες πριν στη γκαλερί artshot, με τίτλο «εκεί έξω».
-Η ενότητα των έργων με τίτλο “out there” εκκινούν από την brut αρχιτεκτονική και αφορούν θα έλεγα και την περίοδο εγκλεισμού λόγω covid. Δουλευτήκαν την τελευταία τριετία και περιγράφουν γεωμετρικούς όγκους και αρχιτεκτονικά σχήματα, αλλόκοτα αστικά τοπία στα όρια της δυστοπίας.
-Τι ήταν αυτό που θέλησες να επικοινωνήσεις στο κοινό, μέσα από τα έργα που επέλεξες να εκθέσεις;
-Νομίζω πως αυτό που ενεργοποιεί έναν καλλιτέχνη τόσο εγκεφαλικά όσο και συναισθηματικά δεν έχει να κάνει με το κοινό. Η αφορμή για τα συγκεκριμένα έργα ήταν η ανάγκη μου να πειραματιστώ με την προοπτική με τα σημεία φυγής και αρχιτεκτονικούς όγκους, επηρεασμένος φυσικά από την τρομακτική και δυστοπική εικόνα της άδειας Αθήνας την περίοδο του εγκλεισμού.
Απλά ελπίζεις κάθε φορά το κοινό να ενεργοποιηθεί από τα έργα με κάποιον τρόπο. Να μοιραστείς την ίδια σκέψη την ίδια αγωνία την ίδια απόλαυση.
-Τι αποτελεί για σένα, πηγή έμπνευσης;
-Ζούμε σε μια εποχή με τόσα πολλά ερεθίσματα, με τεράστια πληροφορία και τρομακτική ταχύτητα. Αυτό από μόνο του αποτελεί μια τεράστια δεξαμενή που μπορεί κανείς να αντλήσει υλικό για να παράξει τέχνη. Ο κόσμος αλλάζει ραγδαία, πολιτική δικαιώματα περιβάλλον, όλα αποτελούν κίνητρο και ερέθισμα.
-Ποια προβλήματα αντιμετωπίζει ένας καλλιτέχνης και δη ζωγράφος στην Ελλάδα του σήμερα;
-Νομίζω το βασικό πρόβλημα είναι η έλλειψη χρόνου. Δύσκολα μπορεί να ζήσει κανείς από την τέχνη οπότε θα πρέπει να βρει μια δουλειά. Ο χρόνος λοιπόν που χρειάζεται κάποιος για να εξελιχθεί, να πειραματιστεί και να προχωρήσει είναι περιορισμένος.
Πρέπει να θυσιάσει κάνεις αρκετά για να ασχοληθεί με την τέχνη. Δεν είμαστε χομπίστες, δεν ασχολούμαστε περιστασιακά όπως πιθανόν πιστεύουν οι περισσότεροι. Δεν ζωγραφίζουμε όταν “έχουμε έμπνευση”. Είναι επίπονη καθημερινή διαδικασία.
-Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για τα νέα παιδιά, να ακολουθήσουν το όνειρό τους και να μυηθούν στον κόσμο των καλών τεχνών;
-Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι πλέον, ένας γονιός να στηρίξει την επιλογή ενός παιδιού να σπουδάσει και να ασχοληθεί με τις τέχνες. Μάλλον θα προτιμήσει να σπουδάσει κάτι που να έχει έστω και μικρές πιθανότητες να ζήσει από αυτό, να βρει μια δουλειά.
Παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις εμμονές του, από αυτό που του δίνει ευχαρίστηση, από το πλαίσιο που τον κάνει χαρούμενο και σε επαφή με το συναίσθημα, οπότε καμία δυσκολία δεν είναι αξεπέραστη. Όσοι θέλουν να ασχοληθούν θα τα καταφέρουν.
-Συναναστρέφεσαι με παιδιά, τους καλλιεργείς τον σπόρο της τέχνης και γίνεσαι συμπορευτής τους στα δειλά βήματα που τολμούν στα μονοπάτια της ζωγραφικής. Τι είναι αυτό που επιθυμείς διακαώς να τους μεταδώσεις;
-Η ψηφιακή εποχή που ζούμε, μας μετατρέπει και λίγο σε παθητικούς δέκτες. Καταναλώνουμε εικόνες μπροστά σε οθόνες άπειρες ώρες χωρίς να συμμετέχουμε, φροντίζει ο αλγόριθμος για μας. Αυτό αφορά και τα παιδιά. Είναι μια άλλη εποχή μια άλλη γενιά. Η ζωγραφική λοιπόν θεωρώ πως λειτουργεί ως αντίβαρο στην παθητικότητα γιατί η ζωγραφική είναι μια διαδικασία συνεχών αποφάσεων.
Τι θα ζωγραφίσεις, πως θα το ζωγραφίσεις, να αποφασίσεις αν σου αρέσει, να αποφασίσεις αν τελείωσε.
Επίσης να δείξεις το έργο σου μπροστά στους άλλους, μπροστά στους συμμαθητές σου, με θάρρος, να το υπερασπιστείς. Να υπερασπιστείς ένα κομμάτι του εαυτού σου, το ίχνος σου το αποτύπωμα σου. Το θεωρώ αρκετά σοβαρό όλο αυτό.
-Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
-Θέλω να συνεχίσω την τελευταία ενότητα, δεν έχω τελειώσει με το θέμα. Επίσης θα ήθελα να έχω τον χρόνο να ζωγραφίζω όσο περισσότερο μπορώ.
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη, [email protected]
”Γεννήθηκα και ζω στις Πλαταιές Βοιωτίας. Σπούδασα Πληροφορική & Φυσικές Επιστήμες και το γράψιμο παντός είδους είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το διάβασμα και οι μοναχικοί περίπατοι στη φύση, γεμίζουν ευχάριστα τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου. Έμπνευσή μου αποτελεί κάθε τι που μπορεί να μας διδάξει και να μας προσφέρει το έναυσμα να δούμε τη ζωή από άλλη οπτική”.
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα
