Γιατί ενώ επιλέγω μια δραστηριότητα, με την οποία θέλω να ασχοληθώ, δυσκολεύομαι να εστιαστώ σε αυτήν και να αναλάβω την ευθύνη της;

Γιατί ενώ επιλέγω μια δραστηριότητα, με την οποία θέλω να ασχοληθώ, δυσκολεύομαι να εστιαστώ σε αυτήν και να αναλάβω την ευθύνη της;

Γιατί ενώ επιλέγω μια δραστηριότητα, με την οποία θέλω να ασχοληθώ, δυσκολεύομαι να εστιαστώ σε αυτήν και να αναλάβω την ευθύνη της; Γιατί, όταν την αναλαμβάνω, παρόλο που χαίρομαι, νιώθω ένα περίεργο βάρος που δεν με αφήνει να χαρώ με αυτήν;

Όταν ανοιγόμαστε σε μια επιθυμία μας, νιώθουμε πολλά και έντονα συναισθήματα τα οποία δεν είναι διαχειρίσιμα πάντα. Βιώνουμε συγκρούσεις γιατί ένα στάσιμο κομμάτι μας διεκδικεί τη θέση που του είχαμε παραχωρήσει. Λέμε πως δεν νιώθουμε «ξένοιαστοι» ή «ελεύθεροι» όσο ασχολούμαστε με την επιθυμία μας και την αναβάλλουμε ή την ακυρώνουμε γιατί φανταζόμαστε πως συμβαίνει αυτό επειδή αναλαμβάνουμε κάτι που θέλουμε.

Νιώθουμε κουρασμένοι και αποδίδουμε το βάρος στην ενασχόλησή μας με τη δραστηριότητά μας. Στην πραγματικότητα, όμως, αποχαιρετάμε ένα παθητικό μας κομμάτι, αποχωριζόμαστε ένα κομμάτι, με το οποίο είχαμε συνηθίσει να ζούμε. Όσο δημιουργική κι αν είναι η προσπάθειά μας, η αλλαγή αρχικά μας στενοχωρεί. Ανοιγόμαστε στην επιθυμία μας και αυτό μας προκαλεί άγχος. Αλλάζουν νοητικά σχήματα στο μυαλό μας και κοιτάζουμε πέρα από εκεί που είχαμε συνηθίσει να κοιτάμε.

Στην προσπάθεια μας να αναλάβουμε την επιθυμία μας, τιθασεύεται ένα ανώριμο κομμάτι εαυτού, ένα κομμάτι που έμαθε να περιμένει με μαγικό τρόπο τη λύση από αλλού και αυτό δημιουργεί συγκρούσεις μέσα μας. Στην ιδέα της δημιουργικότητας ωριμάζουμε, αλλάζουμε, ασχολούμαστε με εμάς με ένα πρωτόγνωρο τρόπο.

Όταν αναλαμβάνουμε μια δραστηριότητα που αγαπάμε, αφοσιωνόμαστε στον εαυτό μας. Κοιτάμε μέσα μας και ασχολούμαστε με τις βαθύτερες επιθυμίες μας. Δεν είναι εγωκεντρισμός αυτό είναι ανάταση. Πόσες φορές δεν εξαρτόμαστε για να μην κοιτάξουμε μέσα μας και ανακαλύψουμε τις βαθύτερες επιθυμίες μας; Πόσες φορές δεν εγκλωβιζόμαστε σε καταστάσεις ή δεν πιέζουμε να εγκλωβιστούμε, για να μην διακρίνουμε και αναλάβουμε ότι καθρεφτίζει την αξία μας;

Όταν τολμήσουμε, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα θησαυρό που μας καλεί να τον αξιοποιήσουμε, να τον αναλάβουμε με αγάπη και ενδιαφέρον. Παύουμε να λειτουργούμε εξαρτητικά από φόβο να δεσμευτούμε με ελευθερία με τον εαυτό μας και διευρύνουμε την οπτική μας. Βιώνουμε τις στιγμές με ελευθερία, ενώ έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας ότι απολαμβάνουμε το καλύτερο για μας.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας

Πηγή: boloudaki.gr

Διαβάστε επίσης

Close