Η απόσταση ανάμεσα στην λύπη και στην χαρά είναι μια σκέψη δρόμος. Αυτή είναι που καθορίζει τα συναισθήματά μας. Από αυτήν εξαρτάται η κατάσταση μας. Επομένως δική μας είναι η επιλογή το πώς θα αισθανόμαστε.
Η απόσταση ανάμεσα στη ζωή που ζούμε και στη ζωή που θα θέλαμε να ζούμε είναι ένα συναίσθημα δρόμος. Αυτό καθορίζει την ποιότητα μας. Βιώνουμε ακριβώς αυτό που αισθανόμαστε. Κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν υπάρχει. Ο μόνος παράγοντας είναι η εσωτερική μας διάθεση. Όταν αισθανόμαστε καλά απανωτές είναι οι ευτυχισμένες στιγμές που βιώνουμε. Είναι αυτό που όλοι αποκαλούν τύχη ή καλό φεγγάρι.
Όταν είμαστε σε χάλια διάθεση απανωτά και τα χτυπήματα. Στιγμές φρίκης που φυσικά τις ονομάζουμε ατυχία. Καμιά διάθεση στο να αποδεχτούμε πως μόνοι μας καθορίζουμε αυτό που μας συμβαίνει. Η μανία των ανθρώπων υπήρχε από πολύ παλιά και λάτρευαν εκατοντάδες θεούς για να μπορέσουν να προστατευθούν από τις άσχημες καταστάσεις. Κάπως έτσι είναι όμως και σήμερα. Δικαιολογούμε τα διάφορα συμβάντα της ζωής μας και δεν αποδεχόμαστε την δική μας δύναμη.
Αυτή είναι που προκαλεί και τα άσχημα και τα καλά. Όταν είσαι πεπεισμένος σε κάτι ότι θα πάει στραβά και θα αποτύχεις είναι βέβαιο ότι θα συμβεί. Το ίδιο γίνεται και στην αντίθετη περίπτωση. Όταν σε κάτι πιστεύεις πολύ είναι σίγουρο ότι θα πετύχει. Αυτή είναι ακόμα μια διαπίστωση που κάποιοι δεν την πιστεύουν και άλλοι την πιστεύουν αλλά δεν την εφαρμόζουν.
Λίγοι είναι αυτοί που και την πιστεύουν αλλά και την εφαρμόζουν. Ξέρετε ποιοι είναι αυτοί; Οι επιτυχημένοι και ευτυχισμένοι άνθρωποι. Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα εφαρμόζουν αυτό τον νόμο και απολαμβάνουν την ευτυχία τους. Αυτοί που εσύ τους ονομάζεις τυχερούς.
Δοκίμασε εσύ συνειδητά αυτό το μυστικό και γίνε από τους λίγους….
Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει τις ισορροπίες του. Να αναδιοργανώσει τα πιστεύω του. Να αναβαθμίσει τα όνειρα του. Να ξαναβρεί τα πατήματα του. ?
Αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα στη βουή του χάους και μέσα στο άγχος που ζει. Χρειάζεται ή μάλλον απαιτείται η ησυχία. Η απομόνωση η εσωτερική. Μέσα εκεί θα βρει τις ανάσες και το οξυγόνο που χρειάζεται. Ειδάλλως υποβασταζόμενος θα πορεύεται μέσα στο χάος. Θα κυλάει η ζωή του και θα είναι όλα αφημένα στο έλεος των προσωρινών του διαθέσεων. Πότε έτσι και πότε αλλιώς δηλαδή.
Ο τόπος της ησυχίας μπορεί να γίνει το ορμητήριο του καθενός. Το στρατηγείο που θα σχεδιαστούν οι μάχες. Όση ώρα και αν διαρκούν οι στιγμές της ησυχίας θα είναι βάλσαμο. Θα αναγεννηθούν τα θέλω μέσα από τις στάχτες που θαφτήκαν στις στιγμές της απόγνωσης. Θα μπουν προτεραιότητες και θα γίνει νέα εσωτερική αναδόμηση. Ποιός δεν χρειάζεται αυτή την αναδόμηση μέσα του;
Θα λειτουργήσει ως ξυπνητήρι στην αποχαύνωση που άθελα του βυθίστηκε. Η ησυχία είναι μέρος επικοινωνίας με το Όλον. Μια εσωτερική προσευχή ευγνωμοσύνης και αγάπης. Μια εξύψωση του παραμελημένου εαυτού μας. Η καταρράκωση της εσωστρέφειας που άθελα ή συνειδητά υπάρχει. Η ταπείνωση του εγωισμού που λειτουργεί τόσο βάναυσα στο να παραδεχτεί τα λάθη.
Η ησυχία θα σε βγάλει από τη λήθη του ψεύτικου μικρόκοσμου που αναίτια σε υποβάθμισε. Σε χειραγώγησε έξυπνα δίχως να το καταλάβεις. Πήρε τα όνειρα σου που με πονηριά σ’ έκανε να τα πετάξεις και τα έκρυψε στα έγκατα της πληγωμένης σου ψυχής. Αφαίρεσε τις δικές σου προοπτικές και τις αντικατέστησε με νόμους δήθεν καθωσπρεπισμού και ατομικής αξίας και διαφάνειας. Χωρίς να έχει το δικαίωμα σε εξουσιάζει και σε παρασύρει σε μια ζωή που δεν επέλεξες.
Βάλε προτεραιότητα στη ζωή σου τις στιγμές της προσωπικής σου ησυχίας και θα δεις μια απίστευτη αλλαγή μέσα σου….
Είναι φορές που σκέφτεσαι πόσα χαμένα ταξίδια άφησες να σου φύγουνε. Ταξίδια που δεν τόλμησες να κάνεις. Ταξίδια που ανέβαλλες. Ταξίδια που θυσίασες για τους άλλους. Ταξίδια που μείνανε στα όνειρα.
Κάθεσαι και τα μετράς και γεμίζεις θλίψη. Σφίγγεται η καρδιά σου και πονάει για την Ιθάκη που έχασες. Νιώθεις την ζωή να σε προσπέρασε κι εσύ ήρωας στο βωμό της θυσίας. Προσπαθείς να βρεις ίχνη ικανοποίησης για να δικαιολογήσεις αυτά που άφησες να σου φύγουν.
Αφήνεις να σε συνεπαίρνει το συναίσθημα του πόνου και δεν σκέφτεσαι να κάνεις ό,τι άφησες. Λογαριάζεις τη γνώμη των άλλων και δεν σκέφτεσαι πως η καρδιά σου λαχταράει ακόμα για όλα αυτά τα ταξίδια. Δεν καταλαβαίνεις πως τώρα έχεις και την πείρα και την δίψα για περάσεις ακόμα πιο όμορφα.
Τώρα είναι η στιγμή που είσαι έτοιμος να διαχειριστείς αυτό τον κόσμο γιατί πλέον τον ξέρεις καλά. Έχεις την γνώση για να διαγράψεις τα λάθη και να ακολουθήσεις την καρδιά σου. Έχεις την δύναμη να φυσήξεις τα «θέλω» σου και σαν θύελλα να σαρώσουν στο διάβα τους τα πάντα.
Κάθε στιγμή είναι η στιγμή σου. Είναι η ώρα από κομπάρσος να γίνεις πρωταγωνιστής. Να βγάλεις προς τα έξω την αξία σου. Να πετάξεις την μάσκα του κακομοίρη και να ορθώσεις το δικό σου ανάστημα. Να κάνεις ταξίδια περισσότερα και από αυτά που ονειρεύτηκες. Τα λιμάνια που θα περάσεις θα είναι η ζωή που ζεις.
Κάθε ευτυχισμένη στιγμή είναι και ένα λιμάνι. Στο χέρι σου είναι αν θα κάνεις το γύρο του κόσμου….
Σε έναν κόσμο που έχει δομηθεί με ανθρώπινες αξίες και όχι θεϊκές εγώ πρέπει να αντιδράσω. Πρέπει να κάνω την προσωπική μου επανάσταση από υποχρέωση προς τον εαυτό μου. Δεν αξίζω το λίγο, το μέτριο και το ασήμαντο.
Δεν θα υπηρετήσω ποτέ τις αξίες της κακίας, της μισαλλοδοξίας και του μίσους. Ποτέ δεν θα υποβαθμίσω τον εαυτό μου για χάρη του ψεύτικου καθωσπρεπισμού τους. Είναι μάταιο να εναρμονίζεσαι με τα μέσα και τις αξίες που σου δίνουν και εντέλει να ζεις μια ζωή που ούτε την επέλεξες και πολύ περισσότερο δεν σου αξίζει.
Η δικιά μου ζωή θα πρέπει να έχει χαρά, αγάπη και ευγνωμοσύνη. Θα πρέπει να είναι γεμάτη από όμορφες στιγμές αρνούμενος να αφήσουν να εισχωρήσουν μέσα μου οι εικόνες ασχήμιας που θέλουν να μου επιβάλλουν. Ποτέ δεν θα δεχτώ των ευτελισμό των αξιών επειδή τάχα έτσι είναι η ζωή. Θα κρατήσω το δικαίωμα της επιλογής και θα κάνω διαχωρισμό του τι θα δέχομαι και θα πιστεύω.
Η ζωή η δική μου ανήκει μόνο σε μένα. Θα την στολίσω όπως εγώ θέλω. Αν είναι να ζήσω θα ζήσω όπως θέλω εγώ με τους δικούς μου προσωπικούς κανόνες. Εκπτώσεις στα «θέλω» μου και στα όνειρα μου δεν θα υπάρξουν. Θα προστατεύσω και θα διεκδικήσω κάθε μου πόθο. Όσες φορές και αν χρειαστεί να αντιμετωπίσω και να συγκρουστώ με τις αντιλήψεις τους.
Χειραγωγημένη ζωή θα πει νεκρή ζωή. Δεν θα επιτρέψω τον φόβο που μου σπέρνουν να ανθίσει μέσα μου. Θα ξεριζώσω κάθε ζιζάνιο χωρίς έλεος. Όταν θα διαβάζω ξανά το βιβλίο της ζωής μου θέλω να είμαι περήφανος και να έχω την συνείδηση μου ήσυχη πως το έγραψα με τις δικές μου δυνάμεις.
Αυτή είναι η υποχρέωση μου στις απαιτήσεις της ζωής….
Μόνο αυτός που θα ζητήσει το αδύνατο έχει καταλάβει τι γίνεται. Σημαίνει πως έχει βγάλει από το κεφάλι του όλα τα ψέματα που του έχουν σερβίρει όλα αυτά τα χρόνια και έχει αναγνωρίσει την αλήθεια.
Δεν συμβιβάζεται με τίποτε λιγότερο από αυτό που θέλει. Δεν ζητάει ελεημοσύνη αλλά απαιτεί αυτά που δικαιούται. Κάθε στιγμή είναι δική του. Την απολαμβάνει και δημιουργεί. Είναι τόσο απασχολημένος με τα όνειρα του που δεν ακούει ούτε ασχολείται με τα πρέπει και με τα μη. Δημιουργεί το ένα όνειρο μετά το άλλο. Δεν σταματάει δεν επαναπαύεται.
Είναι καιρός να αναθεωρήσουμε αυτά που πιστεύαμε μέχρι τώρα. Ο φόβος η ανασφάλεια η ταπείνωση του ίδιου μας του εαυτού πρέπει να ξεριζωθούν από μέσα μας. Πως είναι δυνατόν σ’ ένα δημιούργημα του Θεού να λέμε δεν είσαι άξιος και δεν μπορείς; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή από αυτό. Πιστέψτε με. Η προσβολή μάλιστα γίνεται μεγαλύτερη όταν το αποδέχεται ο ίδιος μας ο εαυτός.
Δεν μπορεί να υπάρχει ατέλεια σε κανένα δημιούργημα που έγινε από τον Θεό. Αυτό και μόνο να συνειδητοποιήσουμε θα πρέπει να πετάξουμε από μέσα μας όλους τους φόβους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από αυτή την διαπίστωση. Ίσως τότε να καταλάβουμε πως αυτό που τώρα το ονομάζουμε αδύνατο πρέπει να θεωρείται απολύτως φυσιολογικό. Αυτό που ονομάζουμε θαύμα είναι απλά μια υποχρέωση του Δημιουργού προς τα εμάς.
Μην ζητάς λοιπόν τίποτα λιγότερο από αυτό που αξίζεις και μην φοβάσαι να ζητήσεις αυτό που ονειρεύεσαι. Προπάντων όμως μην αμφιβάλλεις καθόλου για την δυνατότητα επίτευξης αυτού που θέλεις.
Όλα είναι δυνατά αν πιστέψεις με όλη σου την δύναμη….
Γιώργος Ζελελίδης
Συγγραφέας του βιβλίου «το μυστικό της αιώνιας ζωής»
