Οι σχέσεις που δημιουργούμε με τους άλλους ανθρώπους καθορίζουν πολύ τη ζωή μας και πόσες πολλές χαρούμενες στιγμές καταφέρνουμε να περνάμε.
Έχουμε αναρωτηθεί τι είδους σχέσεις δημιουργούμε, με ποιους ανθρώπους σχετιζόμαστε και αν οι άνθρωποι αυτοί σε όλα τα επίπεδα (φιλικό, διαπροσωπικό κλπ.) έχουν κοινά χαρακτηριστικά;
Πολλές φορές μένουμε σε σχέσεις, καταστάσεις και περιβάλλοντα όπου επιζητούμε με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος να κερδίσουμε την αποδοχή. Επιζητούμε να μας αποδεχτούν για να νιώσουμε ότι ανήκουμε στη συγκεκριμένη ομάδα, παρέα, σύλλογο και αυτό γίνεται με έναν τρόπο μη λειτουργικό για εμάς.
Ο τρόπος που κάποιες φορές επιζητούμε αυτή την αποδοχή γίνεται τόσο πιεστικός και λειτουργεί τόσο αυτοκαταστροφικά, που νιώθουμε την ενέργεια μας να λιγοστεύει συνεχώς.
Τι άλλο όμως να κάνουμε αν αυτό είναι ένα οικείο μονοπάτι για εμάς; Για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα με τι ίσως μπορεί να μοιάζει ο τρόπος που σχετιζόμαστε με τους άλλους ανθρώπους, ας φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα ενός μονοπατιού.
Το μονοπάτι είναι δύσβατο με πέτρες, αγκάθια και μεγάλους θάμνους τους οποίους πρέπει και να αντιμετωπίζουμε προκειμένου να προχωρήσουμε το δρόμο μας, ενώ συχνά στο μονοπάτι αυτό πέφτουν κορμοί δέντρων που κάνουν το περπάτημα ακόμα πιο δύσκολο.
Παράλληλα, υπάρχει ακόμα ένα μονοπάτι το οποίο θαυμάζουμε καθώς είναι καθαρό, το περπάτημα εκεί είναι αναζωογονητικό, μιας και υπάρχουν πολλά και σκιερά δέντρα, αλλά παρόλο που υπάρχει τρόπος να φτάσουμε μέχρι εκεί, εμείς επιλέγουμε να συνεχίζουμε τον δύσκολο δρόμο. Μοναδικός μας στόχος να τα καταφέρουμε να το περάσουμε. Το κόστος όμως για εμάς σωματικά και ψυχολογικά είναι μεγάλο.
Σαν ένα τέτοιο μονοπάτι μοιάζουν και οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους στις οποίες παλεύουμε να κερδίσουμε την αποδοχή. Βλέπουμε πόσο δύσκολα είναι και παρολ’ αυτά εμείς επιμένουμε να κερδίσουμε την εύνοια τους. Αυτό ίσως έχει ως αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε πώς να σχετιζόμαστε με ανθρώπους που ξέρουν την άνευ όρων αποδοχή και μπορούν να τη δώσουν.
Μέχρι πότε όμως θα διαιωνίζουμε αυτούς τους φαύλους κύκλους; Το κλειδί είναι να μπορέσουμε να παραδεχτούμε ότι όπως κι εμείς ίσως δε μπορούμε να αποδεχτούμε κάποιους ανθρώπους και να σχετιστούμε μαζί τους, έτσι και θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν μας δίνουν αποδοχή. Μόλις το αναγνωρίσουμε, θα έχουμε κάνει και ένα βήμα προς το να φύγουμε από αυτές τις σχέσεις και να στραφούμε σε σχέσεις πιο αμοιβαίες, αυθεντικές και ουσιαστικές. Αξίζει να το προσπαθήσουμε!
Γράφει η Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας, Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
Thessaloniki Arts and Culture
