Μιλώντας για την "αδυναμίες" μας, στην ουσία μιλάμε για τις ευαισθησίες μας!

Μιλώντας για την “αδυναμίες” μας, στην ουσία μιλάμε για τις ευαισθησίες μας!

Μιλώντας για την “αδυναμίες” μας στην ουσία μιλάμε για τις ευαισθησίες μας!

Δυστυχώς η ευαισθησία στην καθημερινότητα και στη σχέση μας με τους άλλους, ταυτίζεται με την αδυναμία.

Συνήθως θεωρούμε ευαίσθητο, δηλαδή… αδύναμο, αυτόν που, στη σχέση με τον άλλον, εκφράζει πιο εύκολα και ανεμπόδιστα το συναίσθημα του.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές οι ευαισθησίες, μας οδηγούν σε συναισθηματικές καταστάσεις στις οποίες δεν μπορούμε να αντιδράσουμε σωστά.

Η έκφραση όμως των συναισθημάτων μας δείχνει ότι είμαστε άνθρωποι που δεν φοβούνται να τα εκδηλώσουν, που σημαίνει ότι κατέχουμε μία μορφή δύναμης απέναντι σε αυτούς που τα κρύβουν.
Ότι γνωρίζουμε καλύτερα τις “αδυναμίες” μας, που σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τον εαυτό μας… και αυτό είναι μία τεράστια δύναμη.

Το θέμα λοιπόν δεν έγκειται στην παρουσία της ευαισθησίας, αλλά στην έλλειψη της συνειδητοποίησης της. Δηλαδή στην έλλειψη γνώσης που έχουμε για την έκταση που καταλαμβάνει μέσα μας που σημαίνει επίσης, μη αποδοχή του εαυτού.

Έτσι η “αδυναμία” δεν έχει να κάνει με την παρουσία, ή όχι του συναισθήματος, αλλά με τη συνείδηση της ύπαρξης του.
Έχει να κάνει επίσης με την επεξεργασία του, στο πλαίσιο των κοινωνικών μας σχέσεων, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αυτό που πολλοί ονομάζουν “αυτογνωσία”…

Για αυτό λοιπόν καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας τρία πράγματα:

Πρώτον,
ότι η η ύπαρξή του συναισθήματος δεν δηλώνει αδυναμία, αλλά… μία μορφή δύναμης.

Δεύτερον,
ότι το συναίσθημα δεν εκφράζει αυτό καθεαυτό “αδυναμία”, αλλά αδυναμία εμπεριέχει… η έλλειψη συνειδητοποίησης και εκφράσης του.

Και τρίτον,
η “αυτογνωσία” δεν είναι μία ατομική διαδικασία, αλλά μία συλλογική, δηλαδή πραγματοποιείται μέσα από… τη σχέση και τον διάλογο με τους άλλους.

Κερεντζής Λάμπρος Συστημικός Ψυχοθεραπευτής

Διαβάστε επίσης

Close