Αν δεν εκτιμάς τον εαυτό σου, θα νιώσεις οικεία με εκείνους που δεν σε εκτιμούν.

Το ίδιο κι αν δεν σε σέβεσαι. Όπως και όταν δεν σε αποδέχεσαι ή δεν σε εμπιστεύεσαι.

Οι άνθρωποι με τους οποίους νιώθεις οικειότητα είναι εκείνοι που κουβαλούν τους ίδιους φόβους, τις ίδιες αδυναμίες. Προσπαθώντας να τους αλλάξεις, αποφεύγεις την ευθύνη να δεις τον τρόπο που λειτουργείς στον εαυτό σου.

Γιατί άραγε;
Η ζωή θέλει να σε τιμωρήσει;

Η ζωή είναι δίκαιη. Θέλει να μας βοηθήσει να δούμε καθαρά ποιοι είμαστε και τι κάνουμε στον εαυτό μας. Ώστε να το αλλάξουμε για να ωφεληθούμε.

Η ζωή έχει αγάπη. Με αυτήν την αγάπη μας περιβάλλει και μας περιέχει. Βλέποντας καθαρά στους άλλους ανθρώπους τις συμπεριφορές εκείνες που χρειάζεται να αλλάξουμε, αποφασίζουμε να κάνουμε τις αλλαγές μας. Όταν μας φέρονται με τον ίδιο τρόπο που φερόμαστε στον εαυτό μας νιώθουμε πόνο. Χάρη στον πόνο συνειδητοποιούμε τι κάνουμε, πόσο άδικα φερόμαστε στον εαυτό μας.

Αναλαμβάνοντας την ευθύνη μας, εκτιμάμε τον εαυτό μας, τον σεβόμαστε, πιστεύουμε σε μας, μας αποδεχόμαστε. Βιώνοντας σαν ευλογία αυτές τις συναντήσεις, τους ευχαριστούμε για τα μαθήματα ζωής που μας έδωσαν. Αξιοποιώντας τα, αλλάζουμε. Κι όταν αλλάζουμε, αλλάζει κι η ποιότητα των σχέσεων μας.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας