Τι κάνετε στην περίπτωση που ανακαλύψετε ότι ο σύντροφός σας, σάς έχει προδώσει;
Σε ποιον να μιλήσετε; Σε ποιον να βασιστείτε για υποστήριξη, για συμβουλές και την αξιολόγηση της πραγματικότητας; Πού να στραφείτε όταν νιώθετε πληγωμένοι, εξοργισμένοι και συντετριμμένοι; Σε ποιον να στηριχθείτε για επείγουσα παρηγοριά έχοντας παράλληλα την ανησυχία της εχεμύθειας κατά τη διάρκεια αυτής της τραυματικής εμπειρίας;
Καθώς περνάτε αυτή την πολύ οδυνηρή περίοδο, μπορεί να βιώσετε ντροπή, ταπείνωση, οργή, απόγνωση, δυσαρέσκεια, περιφρόνηση, ενοχή, θυμό, αβεβαιότητα και φόβο. Δεν πρέπει όμως να το περάσετε μόνοι σας. Η απομόνωση είναι μια μοναχική πορεία προς την κατάθλιψη. Οπότε, τι κάνετε με όλα αυτά τα συναισθήματά σας;
Και δεδομένου ότι δεν φεύγουν από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά σας καταβάλλουν όλο το 24ωρο, τι κάνετε όταν νιώθετε έναν πόνο στο στομάχι; Από ποιον να ζητήσετε βοήθεια, αν όχι από το/τη σύντροφό σας που σας πλήγωσε;
Στην ψυχοθεραπεία έχει διαπιστωθεί ότι τα περισσότερα θύματα της προδοσίας, νιώθουν αμηχανία να ζητήσουν βοήθεια. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ περίπλοκο. Χρειάζεστε χώρο για να επεξεργαστείτε ό,τι μπορείτε και να επιτρέψετε σε κάποιο κοντινό σας πρόσωπο να μοιραστεί ένα μέρος του πόνου σας. Ωστόσο, είναι δύσκολο να μην σκεφτείτε να το κρατήσετε μυστικό.
Όταν βιώνουμε υπερβολικό πόνο, χρειαζόμαστε κάποιον να πάρει από πάνω μας ένα κομμάτι αυτού του φορτίου, έτσι ώστε να μείνουμε με εκείνο το ποσοστό που μπορούμε, για να επεξεργαστούμε μέσα μας ή να τιθασεύσουμε την υπερβολή των συναισθημάτων μας. Αυτή είναι μία δεξιότητα ζωής.
Στην πραγματικότητα εμφανίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας ξεκινώντας από την παιδική ηλικία μας. Ως παιδιά, έχουμε συνήθως την ευκαιρία να ζητήσουμε τη βοήθεια ενός ενήλικα για προβλήματα όπως το πώς να ελέγξουμε το άγχος μας όταν εγκαταλείπουμε το μπουκάλι με το γάλα, τις πάνες και την κούνια μας.
Οπότε σε ποιον απευθυνόμαστε ως ενήλικες; Ποιος μπορεί να πάρει μέρος από τον πόνο μας ενώ προσπαθούμε όσο να τον διαχειριστούμε όπως μπορούμε; Η έννοια του κοινωνικού συνόλου, παρά την ύπαρξη των κοινωνικών δικτύων, έχει κλείσει την πόρτα στη σύνδεση. Όταν αντιμετωπίζετε ένα πρόβλημα όπως η απιστία, πού θα στραφείτε;
Σε ένα κρίσιμο στάδιο για εσάς ή στο άμεσο στάδιο μίας τέτοιας ανακάλυψης, ίσως μπείτε στον πειρασμό να ζητήσετε βοήθεια από όποιον μπορεί να είναι δίπλα σας και να κάνετε τα πάντα για να πάρετε όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για την απιστία με στόχο να απαλύνετε το άγχος σας, να μιλήσετε για τη θλίψη σας και να εξασφαλίσετε τελικά την επικύρωση για τις υποψίες σας. Δεν σας το συνιστώ.
Ίσως το να μάθετε ότι οι άλλοι γύρω σας γνωρίζουν κάτι για την απιστία, μπορεί να είναι χρήσιμο ή να σας δίνει επικύρωση, αλλά μπορεί επίσης να είναι και ταπεινωτικό για εσάς. Δεν θέλετε να μοιάζετε με το υστερικό θύμα που περνάει κρίση, γιατί δεν είστε ένα ανίσχυρο θύμα.
Να θυμάστε ότι μοιράζεστε πληροφορίες που δεν είναι μόνο δικές σας. Ανήκουν και σε άλλους ανθρώπους. Ανήκουν στο σύντροφό σας και στους δύο σας ως ζευγάρι και σε οποιουσδήποτε άλλους που ενδεχομένως εμπλέκονται. Οι πληροφορίες συχνά μπορεί να διαρρεύσουν σε τρίτους που μπορεί να επηρεαστούν, όπως τα παιδιά, οι οικογένειες, οι συνεργάτες σας κ.λπ.
Έτσι, η πρώτη ερώτηση «σε ποιον ανήκουν οι πληροφορίες», είναι κρίσιμη. Αλλά, στην τελική, οι πληροφορίες αυτές εξακολουθούν να είναι δικές σας και εσείς είστε εκείνοι που χρειάζεστε υποστήριξη από οποιονδήποτε άλλον εκτός από το/τη σύντροφό σας που σας πρόδωσε.
Σε αυτή την κρίση, θα πρέπει να έχετε τουλάχιστον δύο έμπιστα δικά σας πρόσωπα, έτσι ώστε όταν ένα από τα δύο δεν είναι διαθέσιμα, θα μπορείτε να στραφείτε στο άλλο πρόσωπο που είναι κοντά σας
Τα έμπιστα πρόσωπα θα πρέπει να είναι άνθρωποι που σας εκτιμούν άνευ όρων. Μπορεί να είναι ένας φίλος, ένας μέντορας, οι γονείς σας, τα αδέλφια σας ή ένας άλλος συγγενής σας. Χρειάζεστε κάποιον για να σεβαστεί τον πόνο, τη θλίψη και την εμπειρία σας.
Κάποιον που να μπορεί να σας ακούσει ελεύθερα και υποστηρικτικά και που δεν θα είναι επικριτικός σε εσάς ή το/τη σύντροφό σας. Και δεν θέλετε να δημιουργήσετε μια κουραστική, μονόπλευρη σχέση. Να τους ακούτε, αντί να τους μιλάτε μόνο εσείς για τον πόνο σας. Πρέπει επίσης να σεβαστούν τα όριά σας και να μην μοιραστούν αυτά που τους είπατε με άλλους.
Τα έμπιστα πρόσωπα δεν θα είναι εκεί για να σας σώσουν, ούτε μπορούν να πάρουν όλο τον πόνο σας γιατί χωρίς πόνο δεν θα έχετε την ευκαιρία να θρηνήσετε, να πενθήσετε και να εξελιχθείτε.
Υπάρχουν σίγουρα κάποια πρόσωπα με τα οποία δεν πρέπει να μοιραζόμαστε τέτοιου είδους εμπειρίες. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μοιραστείτε την εμπειρία σας με τα παιδιά σας. Μία καλή επιλογή είναι να προσεγγίσετε τα αδέλφια σας ή άλλα μέλη της οικογένειας. Ωστόσο, μπορεί να επιλέξουν να σας προστατεύσουν και να σας προφυλάξουν, αντί να σας επιτρέψουν να εξελιχθείτε μέσα από την εμπειρία σας.
Οι γονείς μπορεί να είναι ή να μην είναι μια καλή επιλογή. Όλα εξαρτώνται από τη σχέση που έχετε μαζί τους και τη σχέση που μπορεί να έχει ο/η σύντροφός σας μαζί τους. Οι γονείς μπορούν να γίνουν εξαιρετικά επικριτικοί και να μην είναι σε θέση να αντέξουν τον πόνο του παιδιού τους. Μπορεί επίσης να αγωνίζονται για το πώς θα διαχειριστούν τη δική τους ντροπή και να ανησυχούν για το πώς η κοινότητα θα ανταποκριθεί σε αυτή την κατάσταση.
Δεν υπάρχει υποκατάστατο μιας μη επικριτικής και ασφαλούς σχέσης από τη σχέση με έναν ψυχοθεραπευτή που μπορεί να σας βοηθήσει να βρείτε το δρόμο σας μετά από αυτήν την καταιγίδα, καθώς το ταξίδι αυτό είναι μόνο δικό σας και κανενός άλλου.
Να θυμάστε, καθώς περνάτε από αυτή τη διαδικασία, ο πόνος σας και η αιτία του, θα μεταβληθούν και θα χαθούν. Μέχρι τότε, οι άνθρωποι που σας αγαπούν θα είναι δίπλα σας σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο.
