Πολλές φορές παίρνουμε δύναμη για να ανταπεξέλθουμε στην καθημερινότητά μας σκεφτόμενοι τις διακοπές.
Ίσως να πρέπει να αναλογιστούμε πόσο πολύτιμο χρόνο ξοδεύουμε περιμένοντας να εκπληρώσουμε τις φαντασιώσεις μας περί ευχαρίστησης σε ένα πολύ μικρό μέρος από τη ζωή μας.
Οι διακοπές είναι συνδεδεμένες, κατά κύριο λόγο, με ευχάριστα συναισθήματα. Ωστόσο, το ενδεχόμενο των διακοπών δε λειτουργεί σε όλους με τον ίδιο τρόπο. Μπορεί να αποτελέσει αγχογόνο παράγοντα, καθώς πρόκειται για μια διακοπή των καθημερινών συνηθειών μας.
Η καθημερινότητά μας είναι χτισμένη με στέρεο τρόπο, ώστε να μην υπάρχουν χαραμάδες εισροής παρεκκλίσεων. Η εργασία, το σχολείο, η επαναληψιμότητα του προγράμματός μας, προσφέρει την ασφάλεια της σταθερότητας και του καθήκοντος. Μπορούμε να καλύψουμε με ευκολία τη μοναξιά μας, την έλλειψη στιβαρών σχέσεων, μέσω της ρουτίνας μας.
Στις διακοπές διαρρηγνύεται η ψευδαίσθηση ασφάλειας, καθώς εξαφανίζονται όλα τα κομμάτια του παζλ ενός δομημένου προγράμματος.
Πώς το διαχειριζόμαστε; Για κάποιους οι διακοπές ενσωματώνονται στην αέναη επαναληψιμότητα της καθημερινότητάς τους, επιλέγοντας οικείους προορισμούς και λειτουργώντας με στερεοτυπικό τρόπο. Για άλλους, ο κενός χρόνος που δε γεμίζει αυτομάτως με καθήκοντα, φαντάζει τόσο απειλητικός, που θα επιθυμούσαν να μην υπήρχε.
Πολλές φορές αναδύονται προβλήματα στη σχέση με τους ανθρώπους που μας συντροφεύουν στις διακοπές, ζητήματα που καλύπτονταν τεχνηέντως μέσω άγραφων νόμων, ρυθμισμένων να εξυπηρετούν την ομαλότητα της καθημερινής ζωής μας.
Ωστόσο, αν οι διακοπές κινητοποιούν τη σκέψη μας, αξιολογώντας τις σχέσεις μας και το πώς δομούμε την καθημερινότητά μας, ίσως να μπορούμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω, αναλογιζόμενοι τη λειτουργία των ίδιων των διακοπών.
Οι διακοπές αποτελούν έναν καθορισμένο από την εργασία μας χρόνο, πάνω στον οποίο εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για ευχαρίστηση. Πολλές φορές παίρνουμε δύναμη για να ανταπεξέλθουμε στην καθημερινότητά μας σκεφτόμενοι τις διακοπές. Ίσως να πρέπει να αναλογιστούμε πόσο πολύτιμο χρόνο ξοδεύουμε περιμένοντας να εκπληρώσουμε τις φαντασιώσεις μας περί ευχαρίστησης σε ένα πολύ μικρό μέρος από τη ζωή μας.
Διατηρούμε μια στάση αναμονής στην καθημερινότητά μας, έχοντας επενδύσει υπερβολικά πολλά, στις διακοπές, που ούτως η άλλως αποτελούν ένα χρόνο δοσμένο από άλλους, με την έγκριση των άλλων, τόσο για τη διάρκεια όσο και τη χρονική τους τοποθέτηση.
Ο κατακερματισμός του χρόνου σύμφωνα με την εργασία μας, σε ρουτίνα και διακοπές, συνθλίβει τις πιθανότητες να ζήσουμε πραγματικά. Υπομένουμε την καθημερινότητά μας με την προσδοκία των διακοπών και εναποθέτουμε όλες τις ελπίδες μας στις διακοπές, επιφορτίζοντάς τες με την εμμονή ότι πρέπει να περάσουμε καλά.
Αξίζει άραγε να χάνουμε τόσο χρόνο, καταλήγοντας να υπομένουμε μια πραγματικότητα για χάρη λίγων ημερών; Ίσως χρειάζεται να επαναξιολογήσουμε τον χρόνο της καθημερινότητάς μας, δημιουργώντας ποιοτικούς χρόνους για τον εαυτό μας.
Από την Αγγελική Κουτελιά, ψυχολόγο – ψυχοθεραπεύτρια
