Η κοινή γλυστρίδα, ή αλλιώς Ανδράχνη, ή χοιροβότανο και επιστημονικά Portulaca oleracea.
Υπάρχει άγρια και καλλιεργημένη. Περιέχει πολλές βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Έχει χρησιμοποιηθεί για πολλές ενοχλήσεις (κυρίως φρέσκια, αλλά τα φύλλα της μπορούν να ξεραθούν και να φυλαχτούν για τσάι). Η αντράκλα κάνει πιο νόστιμη οποιαδήποτε σαλάτα.
Βρίσκεται στην κορυφή του καταλόγου των φυτών με υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Ε, Α και ωμέγα-3 λιπαρό οξύ που ονομάζεται άλφα-λινολενικό οξύ (ALA).
Η γλυστρίδα παρέχει έξι φορές περισσότερη βιταμίνη Ε από το σπανάκι και επτά φορές περισσότερη βήτα καροτίνη από τα καρότα. Είναι επίσης πλούσια σε βιταμίνη C, μαγνήσιο, ριβοφλαβίνη, κάλιο και φώσφορο και γλουταθειόνης.
Ένα φλιτζάνι (250 ml) βρασμένα φύλλα περιέχουν 90 mg ασβεστίου, 561 mg καλίου, και πάνω από 2.000 IUs της βιταμίνης Α.
Ένα φλιτζάνι μαγειρεμένη αντράκλα έχει 25 χιλιοστά του γραμμαρίου (20 τοις εκατό της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης) της βιταμίνης C. Επίσης περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β όπως η ριβοφλαβίνη, νιασίνη, πυριδοξίνη και τα καροτενοειδή, καθώς και μέταλλα, όπως σίδηρο, μαγνήσιο, ασβέστιο, κάλιο, χαλκό και μαγγάνιο.
Είναι διουρητικό, ανθελμινθικό και ταινιοκτόνο, σκοτώνει τα σκουλήκια και τα άλλα παράσιτα του εντέρου και την ταινία όταν βράσουμε και πιούμε τους σπόρους.
Στην αρχαία Ρώμη η γλυστρίδα χρησιμοποιείτο για θεραπεία των πονοκεφάλων και της δυσεντερίας, των σκωλίκων των εντέρων και των δαγκωμάτων από σαύρες.
Η γλυστρίδα θεωρείτο από παλαιά σαν πολύτιμο φυτό για τη θεραπεία των προβλημάτων του ουροποιητικού και του πεπτικού συστήματος.
Η διουρητική δράση της χρησιμεύει σαν ανακούφιση των ασθενειών της ουροδόχου κύστης, για παράδειγμα στη δυσκολία κατά την ούρηση, είτε υποφέρουν από κολίτιδα, από αμοιβάδες καθώς και από πέτρες στη χολή.
Ο φρέσκος χυμός του φυτού, με λίγο μέλι ανακουφίζει από βήχα, από δύσπνοια και γίνεται λοσιόν για φλογώσεις και πληγές. Σταματά τον πονοκέφαλο που έχει σαν την αιτία την δίψα ή την ζέστη. Σταματάει επίσης την αιμορραγία.
Ο χυμός αντράκλας μαζί με ροδέλαιο συνιστάται για πληγές στο στόμα, φλεγμονές των ούλων, χαλαρά δόντια.
Οι γλυχρασματογενείς ιδιότητες του φυτού το καθιστούν επίσης καταπραϋντικό γιατρικό για τα γαστρεντερικά προβλήματα όπως η δυσεντερία και η διάρροια.
Παλαιά στην Κρήτη καταναλωνόταν ωμή με ξίδι και ήταν δροσιστική και δημοφιλής. Απαλλάσσει το συκώτι από υπεραιμία γι’ αυτό λέγανε «γλυστρίδα και νερό συκώτι δροσερό».
Επίσης, παλαιά στην Κρήτη τη συνιστούσαν στους πάσχοντες από αιμορροΐδες.
Κοπανισμένη επουλώνει εγκαύματα.
Ο Θεόφραστος (372-287 π.Χ.), ο πατέρας της βοτανικής, σύστηνε τη γλυστρίδα ως φάρμακο για την καρδιακή ανεπάρκεια, το σκορβούτο, τον πονόλαιμο, τον πόνο στα αφτιά, το οίδημα στις αρθρώσεις και την ξηροδερμία.
Θεωρείται πολύ σημαντικό βότανο για την αναζωογόνηση της επιδερμίδας, τη λεύκανση και λείανση των ρυτίδων, χαρίζοντας φωτεινό και σφριγηλό πρόσωπο μετά τη χρήση. Ενδείκνυται για ώριμες επιδερμίδες, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης, περίοδο που το δέρμα χάνει τη λάμψη και τη σφριγηλότητα λόγω των ορμονικών διαταραχών.
Αντενδείκνυται η χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και για τα άτομα με αδύναμη πέψη. Η Γλιστρίδα είναι μια κλινικώς αποτελεσματική θεραπεία για τους στοματικούς λειχήνες.
Πηγές :
100 βότανα 2.000 θεραπείες
fytro.wordpress.com
botanologio.com
Επιμέλεια – Κείμενο: Μαρία Κάπλα
