Από τη συγγραφέα Κωνσταντίνα Τασσοπούλου.
Η βροχή είναι πάντα με το μέρος μου. Ξέρω, ακούγεται εγωιστικό αλλά τήν παρατήρησα προσεχτικά και μάλλον έχω δίκιο. Βγήκα απ’ το σπίτι το πρωί και έριχνε απλώς σταγόνες. Ράντισμα απαλό, αραιό, ίσα για να χτενίσεις τα μαλλιά σου.
Με το που κατέβηκα τα σκαλιά του μετρό δυνάμωσε κι εξασθένησε πάλι την ώρα που βγήκα από τις αποβάθρες. Ένας Παλαιστίνιος προσπάθησε να μού πουλήσει ομπρέλα. Κρατούσε και μια στραπατσαρισμένη, για κράχτη, καμαρωτά πάνω από το κεφάλι του. «Δε θέλω, Χριστιανέ μου, ομπρέλα. Παράτα με να προλάβω το λεωφορείο!» Ποιος Χριστιανός, δηλαδή; Στο Κοράνι προσεύχεται ο άνθρωπος…
Μπαίνοντας στο γραφείο ξέσπασε μια μπόρα άλλο πράγμα. Άλλο πράγμα να τή βλέπεις εσύ κι άλλο πράγμα να τή γράφω εγώ. Ποτάμια κάλυψαν τα πεζοδρόμια και τους δρόμους. Λίμνες κοχλάζανε τριγύρω από τα δέντρα. Ο αέρας έφτυνε την καταιγίδα στα παράθυρα με αηδία.
Ώσπου να σχολάσω είχε σταματήσει μα, ώσπου να βραδιάσει επίσημα, το σύννεφο έσταζε υπομονετικά, αναγκάζοντας τους πολλούς να μπουν στα σπίτια νωρίς. Στράγγιξε μόνο όταν σιγουρεύτηκε πως ήταν όλοι μέσα. Και τότε βγήκα εγώ.
Περασμένα μεσάνυχτα. Η καλύτερη ώρα. Οι θόρυβοι τραβήχτηκαν μαζί με τις κουρτίνες στα δωμάτια. Περπατώ προσεχτικά, μη γλιστρήσω στα φύλλα. Πριν μια βδομάδα περπατούσα με το χέρι μου χωμένο στο δικό του και κρυφακούγαμε μουσικές από τα ξένα μπαλκόνια.
Σήμερα μού φαίνονται όλα ξένα. Όχι μονάχα αυτά. Σήμερα δεν ξέρω τι κρατά στο χέρι του εκεί που είναι. Ούτε αν θα τό ξανακρατήσω εγώ. Ευτυχία είναι να ζεις τη στιγμή και τώρα θέλω σοκολάτα. Αγοράζω απ’ το περίπτερο. Υγείας, όχι γάλακτος. Με έμφαση στην πίκρα. Θα κάνω υπομονή ώσπου να φτάσω σπίτι, να φτιάξω τοστ.
Ψωμί υπάρχει; Υπάρχουν τέσσερις φέτες, μια χαρά! Με τα ξαδέρφια μου, όταν ήμασταν μικρά, τρώγαμε ό,τι πιο περίεργο. Τοστ με μορταδέλα, μαρμελάδα και τυρί. Τοστ με μαργαρίνη, μέλι και ζαμπόν. Αυτό που τρώω τώρα δεν τό λες περίεργο αλλά δεν ξέρω και πολλούς που να τό τρώνε.
Τοστ σοκολάτας και μάλιστα νηστίσιμο. Τρώγεται και Μεγάλη Παρασκευή. Υγείας σοκολάτα, σε μακρόστενα κομμάτια, και ψήσιμο καλό, να λιώσουν. Ηφαίστειο σκοτεινό μού τσουρουφλίζει τη γλώσσα. Θυμίζει λίγο κρέπα.
Θα φτιάξω κι ένα αλμυρό γιατί λιγώθηκα. Φέτα τυρί, λεπτά κομμένη, ανάμεσα σε βουτυρωμένο ψωμί και ρίγανη. Πιέζω την τοστιέρα να ψηθούν καλά. Μυρίζει σαν φρέσκια τυρόπιτα. Τώρα που τό συλλογιέμαι, με ψευδαισθήσεις τήν έβγαλα όλη μέρα.
Τυρόπιτα, κρέπα, εκείνος κοντά μου ξανά. Η βροχή που, νόμιζα, μέ υποστηρίζει. Ανοίξανε οι ουρανοί ορμητικά κι ούτε που νοιάζονται για την μπουγάδα που άπλωσα πριν λίγο.
Η συνταγή είναι από το βιβλίο της συγγραφέως Κωνσταντίνας Τασσοπούλου «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΙΤΑΝΟΣ, tassopoulou.gr
Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr
