Δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να μην έχει αδέλφια και να μην επιθυμούσε να έχει . Δεν έχω συναντήσει άνθρωπο που να μη μου έχει εκφράσει την απορία πώς θα ήταν η ζωή του  αν είχαν αποκτήσει οι γονείς του άλλο ένα ή περισσότερα παιδιά. Αν είχε, δηλαδή, έναν αδελφό ή μία αδελφή.

Πόσα γέλια, τσακωμούς, μαλώματα, στιγμές θα έχει χάσει. Πόσα παιχνίδια, πόσες αγκαλιές, πόσα προβλήματα ακόμα που στις αδελφικές σχέσεις προσθέτουν ακόμα μία σπίθα και μία ένταση που τις κάνει πιο ενδιαφέρουσες.

Αδέλφια σημαίνει κάτι σημαντικό: σημαίνει κοινά βιώματα, κοινές αναμνήσεις. Σημαίνει πως έχεις έναν άνθρωπο με τον οποίο έχετε μία κοινή αφετηρία, τις αναμνήσεις από τις οικογενειακές στιγμές στην πρώιμη ζωή, η οποία δημιουργεί το βάθρο για όλη τη συνέχεια της ενήλικης.

Ένας αδελφός ή μία αδελφή είναι ο άνθρωπος με τον οποίο μπορούμε να συζητήσουμε τα παιδικά μας βιώματα, διότι τα ζήσαμε μαζί. Μπορεί ο ένας να νοιώσει τον άλλον, να καταλάβει τον άλλον, να συναισθανθεί τα παράπονα ή την ευγνωμοσύνη που αισθάνεται για τους γονείς του.

Είναι σημαντικό να τονιστεί πως μία υγιής αδελφική σχέση είναι εκείνη που χτίζεται από όσο το δυνατόν μικρότερη ηλικία. Για αυτό είναι καλό οι γονείς να μη δηλητηριάζουν τις σχέσεις των παιδιών με ανώφελες συγκρίσεις, να μην υποτιμούν κανένα παιδί, αλλά να ενθαρρύνουν τις καλές τους σχέσεις με το να τονίζουν τη μοναδικότητα του καθενός.

Αδέλφια σημαίνουν αναμνήσεις, ομαδικά παιγνίδια και ανεμελιά σε παιδικά πάρτι, ένας άνθρωπος που μένει μετά το βιολογικό πέρας των γονιών ως ένα στήριγμα και ένας συνοδοιπόρος.

Είθε όλοι –όσοι έχουν αδέρφια και αδερφές- να έχουν καλές σχέσεις, διότι η σωστή αδερφική σχέση είναι μία μεγάλη ευλογία για τη ζωή. Είναι οι μόνοι άνθρωποι οι οποίοι μας έζησαν στα πρώτα μας χρόνια, οι μόνοι που θα κοιτάμε μία φωτογραφία από τα παιδικά μας χρόνια και θα μπορούμε να τη συζητήσουμε με κάποιον. Διότι θα θυμάται τις λεπτομέρειες, τις στιγμές, τα κομμάτια της ζωής μας.

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη